The European Girl - Cody Simpson

*16

'Chanea?!'' Hoor ik Cody mijn naam roepen. Ik hoest en voel hoe mijn longen leeg word gehoest. Al het water komt uit mijn mond. Juak, vies. Ik op mijn ogen en zie 4 jongens met grote ogen naar mij kijken. Ik grinnik als ik de jongens zo zie. En krijg kort daarna een lachbui. De jongens kijken me nu ook wat anders aan.

'Jajoh. Is ze bijna bewusteloos geweest, gaat ze lachen.' Zegt kevin dan Ironisch.

'Sorry.'' Zeg ik dan beschaamd. En ik voel aan mijn bonkende hoofd. 

'Gaat het?' Vraagt Jake bezorgt.

"Jahoor.' En Jake helpt me overeind.

'Wat is er precies gebeurt? Wie heeft me uit het water gehaald?' vraag ik een beetje gepanikeerd.

'Rustig maar, misschien is het beter als je eerst naar huis gaat?' Vraagt Cody.

'Nee, ik wil het nu weten!' Protesteer ik. De jongens kijken elkaar even aan en dan begint Kevin te praten.

'Wel, jullie gingen surfen met Cody, - Jij kan het trouwens best goed.' Grinnikt hij. Ik knikte, en lach dan. 

'Weet ik toch.' Met een Quasi- arrogant gezicht. En ik seinde hem dat hij verder moest vertellen.

'Je wou gaan springen, maar je lette helemaal niet zo op. Je viel in het water...' Ik knikte begrijpelijk.

Ik voel me ineens niet zo lekker en hoest ineens nog meer water. Ulgh. Ik ben er echt ziek van. Ik begin te hoesten en krijg het benauwd.

"Chanea, zullen we je maar naar huis brengen?' Vraagt Cody's stem. Ik wil antwoorden, maar word niet goed.

'Breng haar anders naar het ziekenhuis?' Vraagt Jake dan. Ik sluit mijn ogen. Nee niet naar het ziekenhuis! Wil ik zeggen maar krijg het niet over mijn lippen geperst. Laat niet alsjeblieft snel voorbij laten gaan. En ik merk dat ik flauw ga vallen.

'KUT.' Zeg ik nog. En ik voel dat ik val, en ben even buiten bewust zijn. En even later lig ik in 2 armen. Maar ben te moe om omhoog te kijken. En sluit mijn ogen weer.

"dankje..' Mompel ik alleen maar.

'Graaggedaan.' Zegt Cody's stem terug.

'Sorry.' Zeg ik dan.

'Waarvoor dan?' Vraagt hij. 'Dat ik zo irritant onhandig ben.' Zeg ik beschaamd, en open dan mijn ogen en kijken in 2 blauwe kijkers.

'Dat ben je inderdaad ja.' Zegt hij dan. Plagend, dat hoor je gewoon aan z'n stem. 'Maar dat vind ik juist leuk.' Zegt hij lief. Dat was Echt lief! De enige die zich niet aan mij irriteerde was Laila, maar dat is een hond... Shit, LAILA!

"WAAR IS LAILA?!' Roep ik dan gepakineert uit. "Rustig maar! Daar is de rest bij. Ik zucht opgelucht.

"Dankje alweer.' Verontschuldig ik me een beetje. 'Haha, je bent inderdaad onhandig. '' Ik lach met hem mee.
'kijk maar uit dat word nog veel erger.''