*68

5 0 0
                                    


Jordan, Lauren, Cody, en ik zaten in Starbucks. Buiten op het terrasje. Ik zou het ze nu vertellen dat ik over 3 uur vertrek. Ergens waar ik heel erg tegen op kijk. Ik ben heel de tijd bij Cody gebleven. Weg van mijn moeder. Cody houd heel de tijd mijn hand vast. Ik kan geen genoeg van hem krijgen...

"Hoe gaat het thuis?' Vraag Lauren aan mij. Ik haal mijn schouders op. En Cody geeft mij een bemoedigend kneepje in mijn hand.

"Ik ga verhuizen." Ik schraap even mijn keel. "Naar mijn moeder in Engeland.' Zeg ik dan snel. Jordan verslikt zich.

"Wanneer?' Vraagt hij. Ik zucht en tranen schieten in mijn ogen.

"Over een paar uurtjes..' Zucht ik. Cody houd mijn hand stevig vast. Lauren haar ogen staan vol tranen.

"Wat? Waarom.' Snikt ze. Ik haal mijn schouders op. Ik haat mijn moeder. Ik weet dat dat niet mag. Maar nu ik eindelijk dacht thuis te zijn en nooit meer te verhuizen. Maar ik had het mis. Mijn moeder flikte het weer op de een of andere manier. Jordan komt naar me toe gelopen en geeft me een knuffel.

'We gaan je missen.' Zegt hij en hij geeft een kus op mijn wang. Ik knik en richt me dan op Lauren. Ze vliegt me om de hals.

"Ik ga je zoo erg missen! Wat moet ik zonder jou? En op school. En..' Ze moet huilen en omhelst me stevig. Ik knuffel haar flink terug.

"We houden nog steeds contact!" Beloof ik.

"Maar Engeland is het einde van de wereld!" Zegt ze dramatisch. Jordan en Jordan lachen tegelijk.

'Oke, dat was eng.' Lacht kleine Jordan. Ik knik.

The European Girl - Cody SimpsonWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu