The European Girl - Cody Simpson

*77

De volgende dag ben ik niet naar school geweest. En de dag daarna ook niet. En vandaag ga ik weer niet. Ik heb een "Griepje" Altans dat zeg ik tegen mijn moeder. Maar beter zo. Ik voel me ook helemaal niet lekker. Ik plof weer neer op mijn bed en rol mij op als een klein propje.

 Ik mis Cody. 

Ik heb nooit gedacht dat ik iemand ooit zo erg zou gaan missen. Maar het lijkt wel alsof Cody mij helemaal niet mis. Ik heb al 2 dagen niks van hem gehoord... Ik weet het. Zo erg lang is het niet , maar voor mij well. Ik hoor de bel gaan en loop naar de voordeur - omdat niemand anders thuis is - niet wetend dat ik nog in een trui en Joggingbroek loop. Ik open de voor deur en kijk recht in de ogen van Booy. Hij kijkt mij geschrokken aan.

'Wat is er met jou gebeurd? Heb je onder je bed geslapen?' Vraagt hij nog steeds met een schrokkend gezicht en stem. Ik knik droog.

'Zoiets..." Mompel ik. En ik laat Booy binnen. Hij zit helemaal onder sneeuw. De arme jongen...

'Wat kom je hier doen?' Vraag ik als ik hem help met zijn jas voorzichtig uit doen. Omdat anders al het sneeuw eruit valt. Ik grinnik en voel aan het bevroren stofje. Sneeuw... Zo koud. En zo logisch.

'Kijken hoe het met dit ziek meisje gaat.. Wat heb je?' Vraagt Booy. Ik haal mijn schouders op. Ik heb geen zin om een of andere ziekte te verzinnen, dus vertel ik de waarheid...

'Depressief..' Mompel ik zachtjes. En loop met hem naar de bank. Ik pak wat warme Chocomelk van vanochtend en geef die aan Booy.

'Ow, meid. Vertel, het is toch niet die stupid dom blondje eah?" Zucht hij en ik speel wat met de touwtjes van mijn trui. En knik zachtjes.

'Wat heeft ze allemaal gedaan?" Vraagt hij en pakt voorzichtig mijn hand- vriendschappelijk of course, haha - vast. Ik zucht en ik kijk in de blik van Booy die bemoedigend staat. Ik vertel het hele verhaal. Ik zie hoe zijn blik van meelevend naar boos veranderd.

'Hoe durft ze. Ze is ook zo'n trut. Ze mag jou niet pesten." Zegt hij boos.

"Ik ga nú naar haar toe." Zegt hij en hij staat op. Ik trek hem naar beneden.

"Nee! Niet doen alsjebliefd.' Smeek ik hem. Zijn blik staat alsof ik gek ben.

'Ik mocht het eigenlijk niet vertellen ze vermoord me nu.' Zucht ik. En ik kijk hem nog steeds smekend aan. Ik zie hem twijfelend proberend mijn blik te ontwijken wat hem niet lukt en dan zucht.

'Goed. " Zegt hij teleurgesteld en komt naast me zitten.

"Wil je dit alssjeeblieefd tegen niemand zeggen.' En ik kijk hem met puppy oogjes aan. Hij knikt. En kijkt mij lief aan.

'Of course Hun. Jij bent ook een van de weinige die mij accepteert." Zegt hij dan. Ik kijk hem meelevend aan.

'Relax, ik heb wel meer homoseksuele vrienden.' Zeg ik gewoon. Hij kijkt mij vragend aan.

'Ik heb tenslotte bijna overal gewoont.' Zeg ik overdreven. Hij lacht.

'Mis je wel eens je oude vrienden?' Vraagt hij. Ik knik.

'Heel erg. Ik mis Fabien & Abril van Frankrijk super erg. dat zijn trouwens de lesbienne en de Homo.' Leg ik uit. En hij knikt. 'En ik mis natuurlijk het meest Cody...' Zucht ik.

'Heb je een foto van hem?'Vraagt Booy. Ik lach.

'Je hebt er genoeg van op Internet. Maar ja. Ik heb er ook een op mijn mobiel staan en er staat een lijstje met ons twee naast mijn bed. Hoezo?" Booy kijkt mij vragend aan.

'Hoezo op Internet? ' Fronst hij. Ik grinnik en pak mijn Macbook erbij. Ik typ Cody simpson in. En zie heel veel foto's te voorschijn komen. Maar de meeste zijn niet van deze tijd. Meer van toen hij nog 12 was. Ik grinnik om zijn schattig gezichtje. Ik kijk naast me en zie Booy mij met een open mond aankijken..

'J-jou vriendje is beroemd.' Zegt hij alsof hij het niet kan geloven.. Ik haal mijn schouders op.

'Het is gewoon Cody hoor.'