The European Girl - Cody Simpson

*87

Lauren en ik lopen door de Londense straatjes. Het is heel gezellig. Ik heb hun echt heel erg gemist. Vanavond is de optreden en aangezien hun daar nu toch al zijn besloten we maar de stad in te gaan. Na 4 winkels in te zijn geweest lopen we naar Starbucks. Ik bestel een Frappochino en Lauren een Warme chocomel caramel. We drinken dit langzaam op en praten veel. Heel veel. Ik wil niet aan morgen denken. Morgen heb ik weer school. En Jordan en Cody blijven hier nog 1 week. Lauren moest nog wachten op antwoord van haar vader.

"Mijn moeder die is helemaal verzot op Jordan.. Maar ik ben papa's princesje dus, en hij vind omdat ik 13 ben nog te jong ben. Maar ik word bijna 14 ik bedoel...-" Ze stopt ineens en kijkt me schuin nadenkend aan. Ik frons.

"Wat? " Vraag ik grinnikend.

"Wanneer ben jij jarig? " Vraagt ze. Ik speel wat met mijn rietje. "21 Februari." Mompel ik.

"En het is nu de... 17de. " Zegt ze nadenkend. "OMYGOD. Jij bent bijna jarig!" Roept ze bijna overblij. Ik lach en knik.

"Heb je er zin in?" Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op.

"15, is geen speciaal getal. 16 wel." Leg ik uit. Lauren knikt begrijpelijk.

"Maar nog, het is je verjaardag. Altijd leuk." Zegt ze. Ik knik.

"Laten we naar huis gaan. Kijken of Gishlain nog leeft. En of ze nu Kevin niet aan het uitfreaken is. " Lach ik. Gishlain is heel blij. Omdat ze een groot feest mag geven. En ja. Iedereen vergeet steeds dat wij tweeling zijn. Want wij lijken totaal niet op elkaar.

"WE'RE HOME" Gil ik door het huis.

"Hoi." Zegt Kevin droog. Ik lach.

"Hai. Waar is Gishlain." Vraag ik. Kevin denkt even na.

"Geen idee, ze moest van Robbert meekomen." Zucht hij. Ik frons. Wat moet hij van háár? Ik loop de woonkamer in en zie daar kleine Jordan en Cody tegen elkaar Gamen. Ik lach, zo schattig hoe kleine Jordan wint. En Cody daar stiekem niet tegen kan. Lauren - die nu pas de gang uit komt gelopen - roept vrolijk tegen iedereen hallo en krijgt alleen een hallo terug van Kevin. Kevin, ja , Kevin. Kevin is een droge knul. Hij was klein, maar is nu al echt flink gegroeit. Zoals Cody. Cody ziet er nu zo oud uit. like 16. Ik merk dat ik naar Cody staar en wend mijn blik af naar Lauren.

"WAAROM IS IEDEREEN ZO STIL." Roept ze gefrustreerd uit. Ik lach als Jordan opschikt uit een slaap en Lauren slaat haar armen om hem heen.

"Ben je geschrokken schatje." Zegt ze alsof ze een klein kind vast heeft. Jordan grinnikt.

"Verveel je je?" Vraagt hij gelijk en Lauren knikt en pruilt.

"Waarom is iedereen zo stil?" Vraagt ze gelijk.

"Zenuwen denk ik." Zeg ik.

"OJAAA." Zegt ze dan.

"Schat?" Vraagt Jordan.

" Jaa?" antwoord Lauren.

"Waarom ben je zo vrolijk?"Vraagt Jordan.

"Omdat vriendje vanavond optreed." Zegt ze zwijmelend zwoel. Jordan lacht. Maar kijkt haar nog steeds vragend aan.

"Chan is bijna Jarig.." Zegt ze zachtjes.

"Wanneer?" Vraagt Jordan vrolijk en kijkt mij vrolijk aan. Ik wiebel met mijn wenkbrauwen.

"Dinsdag." Zeg ik.

"MAAR, Maar... Oja... Laat maar..." Zegt hij. en hij sluit zijn mond.

"HMM. Mag ik je knuffelen?" Vraagt er een stem aan me. Ik lach en kijk naar Cody.

"Eindelijk uitge-gamed?" Lach ik en hij knikt. Hij verontschuldigt zich maar ik zeg dat het niet uit maakt. En ik gaf hem uiteindelijk een knuffel. Heerlijk zijn warme armen om mij heen.