The European Girl - Cody Simpson

*74

Ik kom de les binnen gelopen die al is begonnen. Zou ik hier wel moeten zijn? Misschien in het verkeerde lokaal... Ik zucht als de leraar opkijkt.

'Ach een nieuweling. Wat enig." Zegt de man vriendelijk met een glimlach. Wat zijn britsen mensen toch kakkerige vleiers. Ik glimlach en knik zachtjes.

'En deze dame heet?" Vraagt de leraar. Ik merk dat ik een rood hoofd krijg omdat de hele klas een blik op mij heeft gevestigd.

'Uh, Ch.. Channea McCarry." Stotter ik. Waardoor iedereen lacht. Ik kijk naar beneden. Ook al uitgelachen...

'Oke, ga maar op een vrij plekje zitten naast Booy." Zegt hij en hij wijst achterin een hoekje. Ik loop naar het plekje en herken de jongen naast wie ik plaats neem. Het is de jongen uit de bus. Hij glimlacht naar me.

'Ach, jou heb ik al gezien." Grinnikt hij, en hij steekt zijn hand naar me uit. De jongen praat een beetje heel erg bekakt.

'Ik ben Booy, de jongen uit de bus weet je wel." Mompelt hij. Ik grinnik.

'Ja ja, ik ben niet dement." lach ik. En ik neem de hand aan.

'Channea McCarry, maar dat heb je al gehoord denk ik.' Hij knikt.

'Ja ik ben niet doof.' Zegt hij op precies hetzelfde toontje wat ik voorheen deed. 'Maar ik ben Booy Lowan.' Zegt hij. Ik knik.

'Aangenaam kennis te maken Booy.' Glimlach ik gemeend.

'Insgelijks.' En we draaien ons om richting de les. Maar als de leraar ons aan de slag zet draait Booy zich naar mij om.

'Nou, oke. Vertel eens wat over jezelf. Waar kom je vandaan bijvoorbeeld. Want ik ken geen een Brit die zo bruin is al jij. ' Lacht hij. Ik grinnik.

'Dat ligt eraan, ik heb in Nederland gewoond en in Frankrijk, maar ik kom nu vanaf Australië.' Zeg ik dood simpel. Hij kijkt mij scheef aan. Maar dan blijkt hij het te vatten.

'Verhuizingen? In deze Crisis? Jullie zijn gek. Voor je het weet zit je zonder geld.' Mompelt hij. Ik haal mijn schouders op.

'Dat zijn mijn moeders problemen."

'Oke, wat vond jij het leukste land om in te wonen..?' Vraagt hij.

'Well, Australië. Aluwel, ik heb er maar anderhalf jaar gewoond. De zee is zo mooi, het weer is altijd goed, de mensen zijn lief.' Het laatste mompel ik zachtjes.

'Een liefde? " Vraagt hij direct. Ik knik. Hij grijnst. "Wat is zijn naam?' Vraagt hij met pret oogjes.

'Cody.' Mompel ik. Ik voel hoeveel moeite ik moet doen om zijn naam uit te spreken zonder een steek in mijn hart te voelen. Ik mis hem echt erg. Booy glimlacht naar me.

'Voor je het weet zie je hem weer.' Glimlacht hij. Ik knik maar niet overtuigend. 'Nu iets over jou.' Glimlach ik. Booy knikt.

'Nouu, ik ben dus 15 jaar, woon al mijn hele leven hier... En ik ben Homosexueel.' Zegt hij netjes. Ik knik.

'Heb jij een vriendje?' Vraag ik gelijk. Hij schud zijn hoofd.

"Weinig kinderen van deze leeftijd geven toe. Vandaar dat ik gepest word.' Mijn mond valt open.

'Maar dat slaat helemaal nergens op. Ik bedoel je bent zo lief.' Piep ik. Hij glimlacht. "Dankje Channea, jij bent ook lief. Ik zag dat Roseanne je al om had geduwd... Niks van aantrekken het word alleen maar erger erop.' Zucht hij

Kudo