The European Girl - Cody Simpson

*9

Ik bots tegen een groot gebouwde lichaam aan, waardoor ik wist dat het geen vrouw was. En ik moet omhoog kijken. 'Sorry!' Verontschuldig ik me. En ik probeer zijn blik te ontwijken, maar nu ik praat moet ik hem wel aankijken.

'Maakt niet uit, ik had zelf ook moeten uitkijken.' Glimlachte hij naar me. Ik bekijk de jongen goed. Hij heeft een mooi getint huidje. En bruin haar met blauwe ogen die trouwens heel erg opvallend mooi zijn.

'Draag jij lenzen?'' Vraag ik zonder na te denken. Hij kijkt me even aan en grinnikt dan. En nu besef ik pas wat ik net heb gezegd.

'Uhm, nee. Ik draag geen lenzen.' Grinnikt hij. Ik sla denkbeeldig een hand op mijn hoofd.

'Sorry..' Bloos ik.

'Maakt niet uit.. Dat heb je vandaag nu al genoeg gezegd vind ik.' Zei hij lief. Ik grinnikte.

'Is dat jou hond?' Vroeg hij toen. En hij wees naar Laila.

Ik knikte trots. 'Jep, dat is Laila.' Ik floot, en ze kwam er als een gek naar me toe rennen. Laila is echt heel groot. Laila komt bij mij tot mijn middel.

En hij moest lachen. 'Kan jij serieus hém houden?' Vroeg hij lachend

'Het is een Háár.' Zeg ik spottend. 'En ja ik kan Háár houden.' Zeg ik lachend met een nadruk op haar.

Na een tijdje lachend op het strand te zitten met... "Hoe heet je eigenlijk?' Vraagt hij ineens alsof hij mijn gedachte kan lezen. 

En ik schiet in de lach omdat het best wel grappig staat. Maar hij kijkt me raar aan. "Ik dacht precies hetzelfde.'' Leg ik hem uit. 

En hij vind het blijkbaar ook wel grappig. 'Mag ik nu nog je naam weten, want ik heb hele leuke gesprekken met een hele lieve meid, maar ik weet haar naam nog niet.' En hij kijkt me aan.

"Chanea.' En ik steek mijn hand uit.

'Fabien.' En hij schud mijn hand. Hij is echt een gentleman. En lief nog ook. Maar ik ben niet verliefd op hem. En geloof me, ik ben het echt niet. En ik denk dat ik het ook niet meer wil worden een tijdje dan.. En ik dacht weer aan Jamiel.

'Is er iets?' Vraagt hij, als hij merkt dat ik me niet zo oké voel bij de gedachte aan Jamiel. Wat kan je mensen goed leren kennen in 1 dag. Dwaalde ik af.

"Chan?' Vraagt hij dan bij mijn bijnaam. Ik kijk op. En hij kijkt me doordringend aan. En ik vertelde hem het hele verhaal. En het voelt fijn dat ik het aan hem vertel. Hij luistert heel de tijd naar me zonder me te onderbreken. Het voelt... Opgelucht.

Ik zuchtte toen ik het verteld had, en hij zei alleen maar; 'Wat een Rare jongen.'

Ik kijk op mijn Horloge die aangeeft dat het 5 uur is. 'Mèrde, het is 5 uur!' Roep ik uit Fabien kijkt me raar aan.

'Ja, heb je iets dan?' Vroeg hij met een frons.

'Jaa, ik moet nog een jurk halen voor vanavond.' Ik sta snel op en roep Laila. 'Laila?' Ik kijk overal om me heen maar zie geen Laila. Waar is die hond nou? Hij loopt nooit weg... Ik voel een hand op mijn schouder.

'Rustig, ik ga wel mee, en Laila die vinden we wel oke?' Hielp hij me. En dat vond ik dus echt zo, kei-lief. Maar nu eerst Laila zoeken. En Fabien knikt alsof hij mijn gedachte kan lezen.