The European Girl - Cody Simpson

*17

'Je mag me nu wel weer neerzetten hoor.' Zeg ik als we bij het ziekenhuis zijn. Hij had heel de weg al geweigerd om me neer te zetten.

Hij schud zoals verwacht zijn hoofd. Ik zucht diep.

'Maar ik ben zo zwaar zet me neer. AlsjebliefT!! Ik heb medelijden met je weetje...'' Zeur ik door hem heen. En ik blaas irritant in Cody's nek.

'Jij bent juist niet zwaar. En ik ben een superheld. Nu zie ik er lief uit. Dat trekt meisjes aan.'' Wenkbrauwwiebelt hij. Ik rol met mij ogen. En kijk toe hoe hij naar een groepje meisjes knipoogt. 

Alle meisjes roepen: 'awh.' En je hoort ook, 'was mijn vriendje maar zo.' 

Serieus... Waarom houden de meeste meisjes van dat geklef. Dat is toch super irritant. Ik prik in Cody's zij. Eens kijken of hij daar tegen kan. Ik merk dat hij een spastische beweginkje maakt naar opzij. Ik grinnik, en herhaal dit meerdere keren.

'Zet je me nu neer?' Wenkbrauw wiebel ik gemeen.

'Oke.'' Piept hij Quasi bang. Hij zet me voorzichtig neer. Ik zwik even op mijn benen en zoek dan evenwicht. Als ik mijn evenwicht heb gevonden moet ik grinniken.

'Ik hoef echt niet naar het ziekenhuis hoor, kijk ik kan gewoon lopen en ik voel me gewoon goed!' Roep ik blij. Cody kijkt me een beetje onderzoekend aan. Ik kijk hem met puppyoogjes aan.

"Alsjebliefd!' Smeek ik hem.

'oke.' Zegt hij twijfelend.

'Heus, er zal niks gebeuren..'Beloof ik hem, en glimlach naar hem.

'Okee, als jij dat zegt. Dan geloof ik je maar hè. Wat wil je dan gaan doen.' Vraagt hij aan mij. Omg, hij wil iets met mij gaan doen.

'Mag ik even naar mijn huis... Want ik heb het nog niet ingericht gezien...' Grinnik ik. Hij kijkt me raar aan.

'Jij bent echt nog maar nét nieuw en je maakt al problemen...'Lacht hij.

'Lach maar, maar ik waarschuwde je al ik ben echt heel onhandig.' het was wel waar.. Maar, ik had nooit zoiets ergs ofzo. Ik bedoel dit was ook niet ergs. ik ben nu ook weer gewoon beter.