The European Girl - Cody Simpson

*49

'Hallo mevrouw Simpson.' Glimlach ik naar Cody's moeder.

'Och, kind! Noem me alsjebliefd gewoon Angie.' Glimlacht ze. En ze klopt naast haar op de bank.

'Hoe was Het kerstbal? O, en Cody had je het voorstel al gedaan, over kerst?' Ratelt ze vrolijk door. Ik grinnik.

'Het aanbod was heel lief Mevrouw. En als het zou kunnen zouden ik en mijn zus heel graag komen.' Glimlach ik. Ik zag dat Mevrouw Simpson haar gezicht vrolijk stond, en haar ogen twinkelde.

'Wat gezellig, en het Kerstbal? ' Vraagt ze opgewonden. Cody komt naast mij zitten op de bank en pakt mijn had vast. Hij geeft er een bemoedigend kneepje in. Mevrouw Simpson merkt het en haar gezicht staat bezorgt.

'Ik.. Ehm..' Ik stopte. Hoe ga ik dit vertellen.

'Je hoeft het niet nu te vertellen meis.' Zegt ze met een vriendelijk gezicht. ' Maar vertel het me wel snel.'

Ik knik mijn dankbaarheid.

'Zullen we naar de tuin?' Vraagt Cody, die nog steeds mijn hand vast heeft.  Ik knik. 'Ja.' 

Hij trekt me mee naar de tuin. Een Australische tuin, verwacht je. Veel zand, Kangoeroe's, en bomen. Maar hier is Gras. GRAS. Zolang geleden dat ik zoveel Gras bij elkaar had gezien. Ik ren naar het gras. Cody meetrekkend. Hij lacht. Ik beland met een plof in het gras. Naast een grote olijven boom. Dit is echt een Droomtuin. Cody ploft naast me neer tegen de boom. Ik ga achterover liggen en kijk naar de heldere Sterren nacht.

''De Sterren hemel is prachtig.' Beadem ik. Cody mompelt iets zachtjes in zichzelf. Maar ik kan het niet verstaan.

'Soms denk ik dat als je overlijd in de hemel komt te staan en een ster word. Zodat je de hele wereld en iedereen in de gaten kan houden.' Zegt Cody dan. 'toen ik klein was dan.' Zegt hij er nog snel achteraan. Ik grinnik,

'Je bent nu toch nog steeds klein?' Plaag ik. Hij grijnst.
' Neem terug..' Grijnst hij. Ik schud mijn hoofd. 'Of anders?' Ik kijk hem uitdagend aan.

'Of anders...' Hij doet of hij na denkt en hij maakt een gebaar met zijn handen. Ik wist al genoeg hij. Ik zeg niks en Cody begint me te kietelen. Ik gil. En lach. Ik probeer hem weg te duwen. En kan niet stoppen met lachen.

' STO- St... STOP!' Gil ik lachend. 

' Zeg het toverwoord!' Grijnst hij.

'Alsjeblieft?' Smeek ik met mijn engelen stem,, Hij bedenkt nog even en laat me dan los.

'Grote jongen.' Zeg ik en ik doe zijn haren door de war. Hij gaat tegen de boom zitten en ik ga naast hem zitten tegen hem aan.