The European Girl - Cody Simpson

*5

Heel de weg hangt er al een stilte. Een vrij ongemakkelijke stilte. Alsof we weten dat er iets gaat gebeuren. Ik zie ons huis al in zicht aankomen. Ik voel een koude scherpe wint tegen mijn huid aan, en ik ril als ik merk dat ik een klein jurkje aan heb. Jamiel merkt het en komt dicht tegen me aanlopen en slaat een Arm om me heen. Eerst schrik ik. En Jamiel merkt het.

''Je ne mords pas.'' Zegt hij op zijn mooie vloeiend Frans. Ik krijg gelijk een warm gevoel.

'Dankje,'' Fluister ik zachtjes, omdat de stilte nu niet meer zo onaangenaam is. Ik zucht als ik merk dat wel al voor mijn huis deur staan.

''Dankjewel dat je me wou wegbrengen.'' Bedank ik hem met een gemeende glimlach.

'Je weet toch dat ik dat niet erg vind. Niet voor jou dan.'' Slijmde hij wenkbrauwwiebelend. Ik grinnik.

'' Je mag ook binnen komen hoor.'' Stel ik lief voor. Als ik merk dat hij weg wilt lopen. Hij twijfelt even maar knikt dan toch en loopt met mij mee naar binnen. 

''Ik ben thuis!' Joelde ik door huis. Ik hoor mijn moeder hysterisch naar beneden rennen. 

''Chanea Schat, waar bleef je we moeten snel ga-'' Ze merkt pas halverwege haar zin dat Jamiel naast mij staat. ''O hoi Jamiel. Sorry ik zag je even niet.'' Verontschuldigde ze zichezelf.

''Het is ook zo druk.'' Zegt mijn moeder vervolgens.

''Maakt niet uit mevrouw McCarry.'' Zegt hij dan beleeft. Mijn moeder schenkt hem dan een glimlach maar richt al snel weer haar blik op mij.

'Ik zou maar snel inpakken, we vertrekken morgen naar Australië.'' Roept mijn moeder over Enthousiast. Ik wist dat mijn moeder Frankrijk niet leuk vond. Maar Australië vind ik dan wel ECHT verweg. Ik bedoel, ik kan dan niet zómaar naar Nederland overvliegen ofzowiets. 

"WAT?' Roep ik verontwaardigd naar mijn moeder. Maar ze loopt al weg. Ik wil hysterisch achter haar aan rennen. 

Maar ik word tegen gehouden door Jamiel. Die mijn pol vast pakt. Ik kijk hem boos aan, en wil gaan praten. Maar mijn mond word gesnoerd door hem, hij drukt zijn lippen op de mijne. 

Fijn moment. En wat fijn, nu moet ik hem gaan missen. Ik zet deze gedachtes aan de kant, en ga mee in zijn zoen. Ik voel vlinders in mijn buik. En zoen hem terug. Oh my lord. Ik ben echt verliefd. Als ik hem los laat bloos ik lichtjes. 

Mijn moeder roept me dat ik moet opschieten. Ik zucht lichtjes. En zeg dan Jamiel gedag. Hij drukt een kus op mijn mond en loopt weg. Een verliefde zucht verlaad mijn mond en ik zak tegen de deur naar beneden. 

Wat kan hij goed zoenen. Ik grinnik bij deze gedachte.