The European Girl - Cody Simpson

*21

'Hee, daar hebben we de tweeling.'' Wenkbrauwwiebeld Cody. Ik werp hem een kwaadaardige blik toe, tenminste ik doe mijn best. Hij wéét dat ik er niet tegen kan dat wij zo genoemd worden. Maar ach. Er volgt een heel gesprek. En de jongens zijn echt aardig. Ik voel me nu thuis. Het geeft me een warm gevoel. En het verzacht het gevoel dat ik mis, Frankrijk, mijn vrienden. /maar het warme gevoel word verstoord door een koude scherpe wint. En een zachte rilling gaat door mijn lichaam heen. Ik voel het kippenvel over mijn armen kruipen. En Jordan ziet het. Hij opent zijn armen, en ik leun tegen hem aan.
Fack, dit is beter. Ik voel hoe de kippenvel langzaam wegtrekt, en ik warm word. Ik weet dat dit vriendschappelijk is en hij er niks achter zoekt.

Een zak met marshmallows gaat rond. Ik grijns. Die softie dingetjes zijn mijn lieveling snoepjes. Ik prik er eentje op een stokje en houd hem in het vuur. Ik zie hoe het langzaam smelt. Ik haal hem uit het vuur, en eet hem op. Ik weet dat ik rondom mijn mond onder alle zoetige marshmallow zit. Ik zie dat als Cody naar me kijkt in de lach schiet.

'Whut? Zie ik er niet sexy uit?'' Ik wenkbrauw-wiebel. Hij knikt.

'Zeker, voor een Clown.' Lacht hij dan.

'Maar Clowns zijn eng. Ben ik eng?' Ik kijk hem met een Pruillipje aan.

'Nou, nee. Dat ook weer niet..'' Mompelt hij, speels. Mijn blik word serieus.

'Neem dat terug...'' Grinnik ik.

'Nee.' Zegt hij eigenwijs.

'Je krijgt drie seconden.' ''1..'' Ik zie dat Cody het begrijpt. ''2..' En hij rent weg. '3'. Ik ren achter hem aan. Maar da's on eerlijk. Hij is veel sneller dan mij. Ik zie dan Kevin gevaarlijk in de buurt bij Cody.
'KEVIN HOU CODY TEGEN!" Roep ik dan. Ik zie kevin onbegrijpelijk blijven staan.

'CODY HEEFT ETEN BIJ ZICH!' Roep ik dan. En nu houd hij Cody tegen. Ik grinnik, en ren dan op hem af. Cody rent verder weg, maar door de hinder kan hij geen vaart meer maken. Ik vloer hem. Waarop ik giechel.

'Geef genade!' Lach ik vrolijk in zijn gezicht. Ik lig op hem en leg zijn polsen naast zijn hoofd geklemd. Ik geef weer een por in zijn zij, want ik weet nog van de vorige keer dat hij daar niet tegen kan. En weer maakt hij zo'n rare beweging. Ik kietel hem.

'Geef genade!'' Roep ik dan. Cody begint te giechelen. Wat eigenlijk best schattig klinkt.

''Oke, oke. Genade.'' Hijgt hij uit. Ik sta van hem op en rek dan mijn hand naar hem uit. Cody neemt die aan en staat dan ook op. Ik laat zijn hand los en ga dan weer bij het kampvuur zitten.