The European Girl - Cody Simpson

*70

Tranen over mijn wangen. En twee armen van Cody om mijn lichaam gekruld.

"Ik wil je niet missen.' Snik ik. En huil aan een stuk door.

"Ik jou ook niet...' Zucht hij. Ik weet dat hij nu ook een paar traantjes heeft laten gaan en dat maakt mij schuldig. Ik duw hem een stukje van me af.

"Sorry.' Ik kijk hem in de ogen aan. Hij kijkt me vragend aan.

"Sorry dat ik dit zo heb laten gaan..." Hij kijkt mij moeilijk aan.

"Wat? Chan dit is niet jou schuld. Jij kon er niks aan doen dat jou ouders ruzie kregen..' Zucht hij. Ik haal mijn schouders op.

'Well, wij gaan elkaar waarschijnlijk niet meer vaak zien... En ik beloof je zodra ik uit huis ben kom ik weer naar jou!' Beloofde ik hem. Hij grinnikte.

'En zodra ik nog maar in europa ben laat ik je overvliegen." Grijnst hij.
'Jeetje, je bent je beroemde leventje al helemaal aan het inplannen is het niet?' Grinnik ik. Even was ik die stomme verdriet vergeten. Tot dat de vlucht werd omgeroepen. En ik kon gewoon doorlopen aangezien mama alles al had geregeld. Ik zucht.

"Ik hou zo super mega gigantisch onvoorstelbaar veel van je!" Zeg ik. Hij knikt.

'Ik hou ook zoo erg veel van je dat ik het niet met woorden kan uitbrengen. En beloof me dat je me niet vergeet." Smeekt hij me. Ik knik.

'Nooit.' En ik zoen hem met liefde.

'Tot gauw." Fluister ik.

'Tot gauw.' En hij laat een traan rollen. Die hij ruw wegveegt.

"Shh, ik ben terug voor dat je het weet.' Sus ik hem. Hij knikt.

'Ik sms, skype & Bel je!' Hij knikt. En dan nu moet ik hem echt los laten.

'Doei.' Zeg ik en loop weg. En zwaai zoveel mogelijk naar hem. Hij werpt me een lucht kusje die ik opvang. Ik giechel verliefd en loop naar mijn gate waar ik gelijk naar het vliegtuig mag lopen.

 Ik zet mijn mobiel uit en we vertrekken. Dat rare gevoel. Dat lege gevoel van eerst komt terug... Ik kijk naar mijn ring. Ik ben niet leeg. Hij is er nog, ergens anders... Aan de andere kant van de wereld...