The European Girl - Cody Simpson

*37

Ik zit in de garage van mijn vader hij zit te werken aan zijn Chevrolet Camaro. Ik help hem met kleine klusjes. En ik vind het leuk. Het is al zo lang geleden dat we dit gedaan hebben. In Frankrijk nog in het begin. 2 jaar geleden dus. Papa zegt dat we naar huis gaan omdat het donker word.

En ineens zit midden in een ruzie van mijn vader en moeder. Ze schelden naar elkaar gooien dingen op de grond.

'STOP!'Schreeuw ik zo hard als ik kan. Maar ze horen me niet. Ze blijven ruziën.

'Stop Alsjeblieft!' Smeek ik hun met wanhoop. Het lijkt wel of ze doen dat ik niet besta.

'DIT WAS ALLEMAAL NOOIT GEBEURT ALS WE GEEN KINDEREN HADDEN. WANT DAN WAS IK ALLANG WEG!' Schreeuwt mijn moeder. Die zin ken ik al. Maar toen fluisterde of siste het ze tegen papa. Ik begin te huilen.
 

'Chantea word wakker!' Hoor ik Cody's stem en hij schud me heel lichtjes door elkaar. Een snik verlaat mijn mond. Heb ik nou gehuild? En was het allemaal gewoon een droom. Ik hoop het. Ik sta op maar zie het dan al aan mijn hand. Een teleurstellende geluidje komt uit mijn mond. Ik ga weer zitten en voel aan mijn betraande wangen. Ik voel Cody me omhelzen. Ik huil. Ik ga liggen en klop naast me dat hij naast me moet komen zitten. Hij knikt en ga naast me liggen.

'Is het allemaal waar?' Vraag ik aan Cody. Hij kijkt mij raar aan. Maar knikt dan vorzichtig.

'Ja, niet je droom ook al weet ik niet waar je over hebt gedroomd maar dat van je... ouders' zucht hij.

'Fack.' Mompel ik. 'Hoelaat is het?' Vraag ik dan.

'Half 3, dus ga slapen.' Ik knik en leg mijn hoofd op zijn schouder. Hij grinnikt. Het was mijn bedoeling dat ik alsof deed dat ik in slaap val maar het gebeurde echt. Want na een tijdje hoor ik helemaal niks meer. En val ik in een rustige slaap.