The European Girl - Cody Simpson

*62

Ik zit bij het vuur op Cody's schoot. Hij pakt mijn hand vast en trekt me overeind. Ik kijk hem vragend aan. Hij glimlacht en we lopen richting het water. Cody neemt zijn gitaar mee. Ik ga zitten en Cody komt achter me zitten.

Hij speelt een deuntje. We zeggen niks en het is heel de tijd stil. Maar zo fijn. Hier zijn geen woorden voor nodig. Alleen wij twee. Me and you, just us two.

'Wat zei je, lieverd?' Vraagt Cody geamuseerd.

'Dat heb ik niet gezegd.' Ontken ik. Hij knikt.

'Toch wel. ' En geeft me een kusje. Ik kijk naar de gitaar die op mijn schoot ligt. Ik speel een deuntje. En kom dan uit op het oude liedje van vroeger in Frankrijk. Dit zong mijn Oma voor mij. Zij hield van Frankrijk, en was met ons mee verhuisd. En ze is daar gebleven voor eeuwig. Een traan rolt over mijn wang. Mijn oma en Gishlain waren er altijd voor me. Cody laat me mijn gang gaan.

'Zing wat.' Fluistert hij. 'Het helpt, geloof me. Ik zal je helpen en steunen.' Zegt hij bemoedigend. Ik knik en begin.

'Il nous faut du temps
Des insomnies
Des engueulades
Des retrouvailles
À la bougie
Il nous faut du vent
Un peu de pluie
De longues balades
Et pas de bruit
Non pas de bruit'
Cody grijnst als hij het nummer herkent.

"I know what you need
I'm thinking of us
We're in a bar
People are just
Looking at you
As usually
Why do you care
Is it too much
I need to know
If I'm needed" Ik speel een stukje.

'You and I
Close together
A new dimension
Still far from me comeplete
You and I
Close together
A new dimension
But if we dare
We will succeed'

Ik speel het uit omdat ik niet verder kan of wil spelen. Dit lied speelde ik vroeger in Frankrijk. Met mijn oma omdat zij dit een ozo geweldig mooi lied vond. Net als ik. Al mijn emoties vallen uit en ik val in de armen van Cody. Hij wrijft over mijn rug. En fluisterd lieve dingetjes.

'Sorry.' Snik ik. En ik veeg mijn tranen weg.

Cody pakt mijn hoofd vast.

'Niet doen, niet sorry zeggen.' Grinnikt hij. 'Jij bent juist waarom ík zo gelukkig bent. Dus niet sorry zeggen.' Waarschuwt hij. Ik schud lachend mijn hoofd.

' Misschien.' En ik kijk onschuldig naar mijn handen. Hij kijk mij grijnzend aan en kust me.

'Wat zou ik zonder jou moeten?' Zucht ik dramatisch.

'Ik zou het niet weten Chann, ik zou het niet weten.' Zucht hij mij plagend na. Ik geef hem een stomp om zijn stomme opmerking.

'I Love You.' Zegt hij onschuldig.

'I love you more.' Grijns ik.

'But I love you the most.' Grijnst hij.

'Slijmbal.' Zeg ik en ik geef hem een kusje.