Hij drukte zijn lichaam tegen het mijne, zette me klem tegen de muur. Zijn handen op mijn heupen, zijn hete adem voelbaar in mijn nek. 'Ik zal me niet kunnen inhouden mijn liefste...'
'Dat wil ik ook niet', kreunde ik toen hij zijn lippen op mijn h...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
DISCLAIMER
Dit verhaal kan intieme en erotische scenes bevatten, maar ook grof taalgebruik, fysiek en mentaal geweld en -misbruik. Ik wil hierbij vermelden dat slecht en toxisch gedrag in dit verhaal enigszins geromantiseerd zal worden en dat dit absoluut niet iets is waar ik in het echte leven achter sta. Weet daarom dat ik dingen als geweld, verkrachting, manipulatie of mentaal/fysiek misbruik niet goedkeur, dat dit strafbaar is en dat een relatie waarin dit voorkomt extreem toxisch is. Mocht jij dit verhaal lezen en bepaald gedrag herkennen of mocht je zelf misbruikt zijn en hulp nodig hebben, dan wil ik je wijzen op de volgende websites en telefoonnummers:
- Alles oké? Supportlijn voor jongeren tussen de 18 en 25 jaar (0800-0450) - @ease voor jongeren tussen de 12 en 25 jaar - www.dekindertelefoon.nl voor kinderen en jongeren tussen de 8 en 18 jaar. Via deze website kun je chatten, je verhaal anoniem kwijt op een forum of bellen (0800-0432) - www.deluisterlijn.nl is voor alle leeftijden, waar je dag en nacht een luisterend oor krijgt via chat, mail of telefoon (088 0767 000)
Ik was vijf jaar toen de Apocalyps begon en wezens uit de Hel wisten te ontsnappen om een eind aan ons leven te maken. Vijf jaar toen ik daar stond, kijkend naar de wereld om mij heen.
As dwarrelde door de lucht als grijze sneeuw. Vuur dat razendsnel om zich heen greep, huizen die werden verzwolgen in de snijdende hitte. Gegil, geschreeuw en oorverdovend gekrijs was het enige geluid dat door de straten galmde.
Tranen die over mijn door roet besmeurde wangen liepen en schone sporen achterlieten. Dikke zwarte rookpluimen wervelden om me heen in een poging me te verstrikken. Mijn knuffel hield ik stevig tegen mijn borst aangedrukt. Alles zou goedkomen, ik moest niet bang zijn. Dat maakte ik mezelf wijs. Ik bleef het in mijn hoofd herhalen tot ik er vanzelf in ging geloven. Mijn vader stormde met mijn broertje in zijn armen het brandende huis uit, mijn moeder volgde.
'We moeten hier weg zien te komen, nu onmiddellijk!' Schreeuwde mijn vader terwijl hij mijn hand pakte en me meesleurde. Mijn moeder had mijn broertje overgenomen en kwam achter ons aan. Nog één keer keken we achterom maar het huis, naar de zee van vlammen waarin het bijna volledig verdween. Mijn moeder begon te gillen om iets dat ik nog niet had opgemerkt. Er stond één in onze deuropening. Het vuur maakte het alleen nog maar angstaanjagender.
Duistere ogen. Scherpe tanden. Gigantische zwarte vleugels. Het was een demon.
Dat de wereld ooit zou ophouden met bestaan was niet een vreemde gedachte, dat was algemeen bekend. Maar ooit kon over miljoenen en miljoenen jaren zijn, had mijn vader me eens geruststellend verteld. Een Apocalyps, de Hel die was opengebroken, demonen en andere monsterlijke wezens... Nee, dat had niemand zien aankomen.
Boven ons cirkelden ze rond als aasgieren, klaar om ons aan te vallen. Dit was ons einde. Mijn vader tilde me vliegensvlug op en rende de straat in. Snel duwde hij me richting de steeg.
