81- Beni Bırakmadın

127 10 1
                                    

Sehun elindeki canlı çiçekleri yüzünde maskesi olan kıza uzattı. Küçük kız gülümseyerek çiçekleri aldı ve gözlerinin içi gülerek Sehun'a baktı.

"Her zaman ki gibi mi yapacağız oppa?" Sehun başını sallayarak küçük kızı onayladıktan sonra koşarak yanından uzaklaşmasını izledi. Bir an önce yukarıya çıkmalıydı. Maalesef bir haftadır hastaneye gelemiyordu ve bunun için yeterince üzgündü. Daha fazla vakit kaybetmemeliydi.

Artık yolunu ezberlediği koridora girdiğinde karşısında yoğun bakımda çalışan hemşireyi gördü. Kız her defasında Sehun'un gözünün içine bakıyordu, belki bir şey der diye ama Sehun onu umursamadan sevdiği kızın yanına gidiyordu.

Yine aynı şekilde onu umursamadan yanından geçerken kızın bileğini tuttuğunu hissetti. Kız ilk defa böyle cüretkar davrandığı için şaşırsada kısa sürede şaşkınlığı öfkeye dönüşmüştü.

Bileğini asıldı ama kız bırakmadı. Kızın bileğini tuttu ve kolundan çekti. Hafifçe kızın kolunu ittirdi. Sesine öfke yansıtmamayı deneyerek konuştu.

"Bekle." dedi kız ama Sehun onu dinlemedi.

"Eğer zamanımdan çalmazsan sevinirim. Sevgilim beni bekliyor."

Her zamanki camın önüne gittiğinde karşısında boş bir yatak gördü. Birden gözleri dolmaya başladı.

Hera yoktu.

O yoktu.

"Be-ben neler oluyor anlamadım. Nerede o? Ne-nerede? Neden, neden yatağı boş? Bir şey söyleyin anlayamıyorum. Ben anlayamıyorum, neden yok?"

Gözyaşları yanaklarından süzülürken alnını cama yasladı.

"Beni bırakmış olamaz." diye fısıldadı. Omzunda bir el hissettiğinde sertçe geriye itti o kişiyi.

"Dokunma bana! Bana onun nerede olduğunu söyle!" Hemşire olduğu yerde sıçradı. Sehun öfkeyle ona bakarken arkasından gelen güçlü ses zamanı durdurmuştu. O sesten sonra artık hiç kimseyi duyamıyordu. Gözyaşları tişörtünü ıslatırken hıçkırarak ağlamaya devam etti.

"Yobo! Sana göz diken hemşire bu mu?"

Hastane kıyafeti içinde öne doğru bir adım attı. Gözleriyle hemşireyi kesiyordu adeta.

"Başkasının kocasına yan gözle bakmaya utanmıyor musun?" dedi. Sonra Sehun'a döndü ve çatık kaşları anında gevşedi. Gözleri dolmaya başlayınca burnunu çekerek yavaş adımlar ile Sehun'a doğru yürüdü ve yanına varınca kollarını boynuna sardı. Sehun'un aksine o sessizce ağlıyordu.

 Sehun'un aksine o sessizce ağlıyordu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kelebek EtkisiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin