Teach Me How to Love (Complete)

Chapter 55

Siyempre joke lang yung sinabi kong "ending na" dun sa last update ko. Haha! July fools! Di ko naman pababayaan itong TMHTL because among all the stories posted here on my Wattpad account, Lance's and Zanny's story is my most favorite at ito rin yung pinakamahal ko sa lahat. May soft spot ako for this story dahil ito lang yung story ko (aside from Relationship Status) na lahat-lahat ay ideas ko ang nakasulat at walang anino nung dating author na kasama kong nagsusulat.

Akala n'yo ba tinapos ko na ito dahil trip ko lang kayong bitinin at tinamad na lang akong mag-type dahil busy na ako? TINATAMAD LANG AKO DAHIL GUSTO KONG MAKABASA NG MGA MAKABULUHANG COMMENTS N'YO ABOUT SA UPDATES KO PERO PURO VOTES LANG KAYO EH.

This story is my masterpiece. OBRA KO ITO. Lahat-lahat ay ibinuhos ko na rito and I don't think I can still make another story as beautiful as this one kaya medyo nakaka-down pag feeling ko hindi ito naa-appreciate ng readers ko especially pag nakakatanggap ako ng negative comments n'yo about this story especially about Lance. But they are some readers' own opinions kaya wala akong magagawa kung di nila nagugustuhan kung ano yung mga pinaglalalagay ko rito sa story ko. Di ko na lang masyadong pinapansin yung mga comments na yun dahil nakikita ko naman na mas maraming nagco-comment na nagugustuhan nila yung mga nangyayari sa story na ito at mas marami pa rin yung nagmamahal at sumusuporta sa mga characters ko rito kaya di masyadong nawawala yung gana ko. THAT'S HOW YOUR COMMENTS AFFECT ME. THEY KEEP ME MOTIVATED TO CONTINUE WRITING FOR YOU, GUYS.

THE BEST PART OF WRITING AND POSTING STORIES HERE ON WATTPAD "FOR ME" IS READING YOUR COMMENTS BECAUSE THEY ALWAYS LIFT UP MY MOOD, ALWAYS MAKES ME HAPPY, AND ALWAYS MOTIVATES ME TO CONTINUE WRITING.

Nakaka-dampen ng mood pag walang akong mabasang masyadong response sa updates ko kasi di ko alam kung nagugustuhan n'yo pa ba yung itinatakbo ng kwento kaya nga nagpo-post ako ng questions after every chapter para lang malaman ko naman yung mga saloobin n'yo kaso iilan lang din yung pumapansin at sumasagot sa mga tanong ko kaya wala rin akong makuhang response masyado mula sa inyo. Di ko naman kayo mapilit mag-comment kasi ano naman ang magagawa ko kung ang tatamad n'yo mag-type at pumindot lang ng like ang gusto n'yong gawin kasi mostly sa inyo eh masipag lang magbasa ng story ko pero masyado nang busy para mag-type pa ng comments. Nakakalungkot at nakaka-down pero anong magagawa ko kung ayaw n'yo.

WALANG AUTHOR NA KAHIT KELAN EH SINIPAG MAGSULAT NG ISTORYA KUNG ALAM NIYANG DI NAMAN NAGUGUSTUHAN NG MGA TAO YUNG PINAGHIHIRAPAN NIYA. Basta pag ako tinamad na nang husto, titigil na lang talaga ako magsulat at sosolohin ko na lang yung ideas ko. Maraming salamat na lang sa mga sumuporta sa akin at sa stories ko.

~❁✲❁**♥**❁✲❁~

"Chebz, bati na kasi tayo. Ganyan ka ha. Natitiis mo talaga 'ko ngayon," narinig kong sabi ni Lance pagdaan ko sa living area.

"Wag mo na nga akong tatawagan! Ayokong kumakausap ng mga taong nagtitinda ng isda!"

Napabangon si Lance sa pagkakahiga sa couch. "Di naman ako nagtitinda ng isda!"

"Selfish ang ibig niyang sabihin. Ang slow mo," sabi ko.

Sinenyasan niya akong lumapit sa kanya kaya umupo ako sa tabi niya. "Back up-an mo naman ako. Sabihin mo bati na kami," bulong niya sa tainga ko.

"Bakit ba kasi kayo nagkagalit?" tanong ko na kunwaring di ko alam yung dahilan.

"Walang kwenta boyfriend mo, Zarry! Hiwalayan mo na yan!" narinig kong sigaw ni Misty. Naka-speakerphone kasi yung cellphone ni Lance.

"Hoy, Chebz, wag naman ganun! Pinaghirapan kong suyu-suyuin 'to sa Tarlac para lang mapabalik sa amin tapos sasabihan mong hiwalayan na 'ko. Nasa'n na puso mo?"