அகி.. அகி.. எங்க இருக்க?? என்று அழைத்துக் கொண்டே படியேறினான் கிருபா... எப்போதும் தான் கம்பேனியில் இருந்து வரும் போதும் தனக்காக காத்திருக்கும் மனைவி இன்று ஹாலில் இல்லாமல் தன் ரூமை நோக்கி சென்றான் அவன்...
அவனின் அழைப்பிற்கு எந்த பதிலும் இல்லாததால் பதட்டமானவன்.. தன் ரூமை நோக்கி விரைந்தான்... சாத்தியிருந்த தன் அறையை திறந்தவன் பிரம்மித்தான்... அங்கு சுவர் முழுவதும் சின்ன குழந்தையின் போட்டோவாக இருக்க... வெல்கம் ஹோம் அப்பா என்று எழுதி தொங்கவிடப்பட்டு இருந்தது....
அதை பார்த்தவன் ஒரு நொடி திகைத்தான்... பின் அதன் பொருளை உணர்ந்தவனின் முகத்தில் பற்பல உணர்ச்சிகள் வந்தன... அதை எல்லாம் சைடில் இருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த அகியை ஒரே எட்டில் தெருங்கியவன் அவளை கைகளில் தூக்கி தட்டாமலை சுற்றினான்... அவள் முகம் முழுவதும் முத்தமழை பொழிந்தவன் அவளை தன்னோடு இறுக்கிக் கொண்டான்...
ஹேய் குட்டிமா!!! உண்மையாவா டா??
ம்ம் என்று அவனுள் முகத்தை புதைத்தாள் அவள்...
ஹேய் நான் அப்பா ஆக போறேன்... என்று வீடே அதிர கத்தினான்....
வா டா தங்கம்... ஹாஸ்பிட்டல் போய்ட்டு வரலாம்... என்று அவளை கூட்டிச் சென்று உறுதி படுத்திக் கொண்டான்...
காலேஜ் முடிந்து தன் நண்பர்களோடு வெளியே வந்த கீர்த்தி அங்கு காரின் பக்கத்தில் அர்ஜுனை பார்த்தவள்... ஓடி சென்று அவனின் கண்ணத்தில் முத்தமிட்டு.. ஹாய் அத்தான்.. என்று அவனின் தோளில் தொங்கிக் கொண்டாள்...
அதற்குள் அவளின் நண்பர்கள் அங்கு வந்து சேர... அவர்களிடம் திரும்பியவள்..
இவங்கதான் என்னோட அர்ஜுன் அத்தான் என்று அனைவருக்கும் அறிமுக படுத்தினாள்... அவர்களை பார்த்து ஹாய் என்று புன்னகைத்தவன்... கீர்த்தியை தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டான்...
அத்தான் இவ கபிதா.. இவ திவ்யா.. இவ ராதிகா... இவ பூஜா... இவன் ஜெய்... இவன் நவீன்.. இவன் நிர்மல்.. இவன் வினீத்.. அப்புறம் இவன் மனோஜ்..
