Kapıdaki uzun adamdan gözlerimi alıp Menekşe ve arasa çevirdim. Sonunda birbirinden ayrıla bildiklerinde Menekşe boynuma atlayıp sıkıca sarıldı. Buğulu özleri ve boğuk sesiyle masallardan fırlamış bir periden hiçbir farkı yoktu.
"Abla korkuyorum yalnız bırakma beni!"
Sadece benim duyduğum küçük yakarışı kalbimde çok derin yerlere dokunmuştu. Bu kız benim hiç olmayan kız kardeşimdi bu saatten sonra.
Yüzünü ellerimin arasına alıp gözlerinin içine baktım. Ufak bir tebessümle bahşetsem de muhtemelen görmemişti ama gözlerimde gezinen bakışlarının tebessümümü fark ettiğini belli ediyordu.
"Yanındayım ben. Hadi bakalım damat bey al gelinini yapıştı bana. Sanırım seninle değil benimle evlenecek."
"Ya abla."
Kıkırdayarak Arasın koluna giren Menekşe ile neşem daha bir katlanmıştı. Kara düşüncelerle geldiğim düğün bana küçük bir kız kardeş bahşetmişti.
Sanırım bu hayatın cilvesi dediklerin şeyin ta kendisi. Bakışlarım kapıya döndüğünde az önce ki çatık kaşlı herif yerinde yoktu. Gudubet suratlı nolcak.
Aras ve Menekşe avluya doğru ilerlemeye başladıklarında bende arkalarından ilerlemek için biraz bekledim.
"Durum raporu!"
Seslendiğim askerler anında çağrıma cevap vermiş ve her şeyin normal olduğunu söylemişlerdi. Tabi sıkılı çeneleri yüzünden gergin olan seslerinden anladığım kadarı ile çevrede bu kadar terörist olmasını onlarda yediremiyorlardı kendilerine.
Bu düğün bitikten sonra operasyon için acilen bir talepte bulunmam gerekliydi yoksa rahatlayamazdım hayatta.
Dışarı çıktığımda yüksek gerilim hattına takılmış gibi gerildim. Her köşe başında her duvar kenarında duran teröristler sol gözümü seğirtse de davul ve zurnanın yankılandığı düğün alanına odakladım kendimi. Menekşe Arasla karşılıklı oynuyordu.
Cidden çok yakışıyorlardı ikisi. Allah bir yastıkta kocatır inşallah. Sessiz adımlarla kadınların yanına oturduğumda Menekşeyle göz göze geldik. Bana kaşlarını çatıp gel işareti yaptığında olumsun anlamda başımı salladım.
Menekşe Arasın kulağına bir şeyler dedikten sonra yanıma doğru gelmeye başladı. Çatılı kaşlarımla adımlarını takip ederken o çoktan ulaşmıştı yanıma.
"Hadi ama abla insan kardeşini bu gününde yalnız bırakır mı?"
"İyi peki Allahın cezası."
Ortaya geçip Menekşeyle oynamaya başladık. Birkaç oyunun ardından oturmak için geriye döndüğümde ne olduğunu anlamadan kendimi Berzan ağanın kollarında bulmuştum. Bir anda çalmaya başlayan slow müzikle çatılan kaşlarımla gözlerimi büyük ağanın gözlerine diktim.
Aynı şekilde o da çatılı kaşlarıyla bana bakıyordu.
"Kimsin mavi, seni buralarda ilk defa gördüm."
"Mavi?"
"Mavi!"
Kaşlarımı alayla yukarı kaldırdım. Dudağımda filizlenen sinsi gülüşü görmese de bakışlarımdan anlayacağı aşikârdı.
"Ben senin peşinde koşan köylü güzellerine benzemem Berzan ağa şimdi çek o ellerini üzerimden de kardeşinin düğününde olay çıkmasın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güçlü Kadınlar Serisi 1; CELLAT
Action-Bölümler düzenlenmeye başlanmıştır.- Gözyaşları ölenler için değildir aslında; geride kalanlalar içindir, gidemeyenler içindir, en çokta susmak zorunda kalanlar içindir... Kader mi kaybetmeye zorlar? Yoksa beden mi kaybetmeye alışan? Kaybedece...
