The Man Hater's Boyfriend (K9 Series #1: PARIS)

Chapter 5

• Happy virus •

Paris' POV

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Baliw ba siya?! Is he bipolar or something?!

Kanina lang nga ang sabi niya gusto niya akong isilid sa sako! Tapos ngayon---bigla siyang aamin?! The hell are you kidding me?

I don't feel anything kahit ganito na siya kalapit sa akin. I almost kick his balls when he shouted.

"'Yan! Ang galing ko 'di ba?! 'Yan ang mga napapanood ko sa mga kdrama at teleserye! Kinikilig ka noooh? Yiiieeee!~ Aminin~"

I rolled my eyes. "Kilig? Ano 'yon? Kinakain ba 'yon?"

"Taena naman, kilig lang hindi mo pa alam?! Iyon 'yong nararamdaman mo kapag kinikilig ka! Gets?! Ang bopols ha." Sabi niya at muntik pa akong batukan.

Napakunot ako ng noo. "Okay?"

"Saka, kung hindi mo pa naranasan 'yon," Lumapit naman siya sa akin kaya bahagya pa akong napalayo sa kanya, "ipaparanas ko 'yon sa'yo." Pagtatapos nito sa kanyang sinabi saka bahagyang lumayo.

And now he's back in his irritating smiling face of an ugly duckling piece of shit. Para siyang happy virus sa taas ng energy niya as always but an irritating one.

"At saka, ikaw nga 'yong nag hire sa 'kin, pero si mama 'yong nagpapasweldo sa akin. May kontrata kami at 6 months ang kontrata na 'yon kaya kahit ano ang gagawin mo, boypren mo pa rin ako." He said then smiled widely.

"Mama who?" Nagtatakang tanong ko.

"Mama mooo~"

"You called him mama?" Hindi makapaniwalang sabi ko.

"Bakit hindi? Nanay siya ng girlpren ko kaya dapat lang mama na rin ang tawag ko sa kanya, hehehe."

Napahawak ako sa sentido ko.

Ghad, this guy is driving me crazy---as in totally crazy. How can he managed to smile sa kakapalan ng mukha niyang sabihin iyon sa harap ko mismo?!

"Basta, I'll fire you and you won't be able to do anything to stop me. Money? I can give you that. Just leave me alone." Mahinanon pero may diing sabi ko saka ko siya iniwan doon.

Salamat naman at hindi na siya sumunod pa. Nakakainis kasi ang pagmumukha niya.

The reason why I hate boys is that---they're noisy, loud, mabaho lalo na kapag pinapawisan sila! They are also makulit at feeling pogi. Hindi ko naman nilalahat, pero halos lahat dito sa school namin gano'n.

Wala naman akong pinagdaanan or something na experience kaya ko sila hate. Talagang, hindi lang ako sanay if there are guys around me. I'm not comfortable. Dati iniiwasan ko lang sila but I noticed na habang lumalaki ako, I started to hate them.

Dumating na ako sa cafeteria at pumunta doon sa table namin na nakalaan talaga para sa aming tatlo kaya no one dares to sit there.

"Huy, ateng. Saan ka galing at ang tagal mo? Akala pa naman namin tinangay ka na ng alien." Si Chez habang maarteng kinakain ang hotdog.

"Maybe, he looks like one." Sabi ko at tuluyan nang naupo.

"Si Jazz na naman ba?" Caroline asked.