Buse, ıssız bir yolda karşılaştığı uzun boylu simsiyah gömleğinin içinde muhteşem gözüken adamın sert bakışlarının onu etkilemesini istemiyordu. Hem de ilk konuşmalarında azarlanmayı beklemiyordu. Adama sana ne demek istese de onun yardımına ihtiyac...
Ana sayfamda instagram linkim vardır. nerimanvurgunkitaplari instagram hesabını takip ederseniz çok eğleneceğinize inanıyorum.
İYİ OKUMALAR SİZLERİ SEVİYORUM.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cenkay, uzun sayılabilecek bir süre düşündü. Buse, Merve'nin nasıl büyüdüğünü bir sürü olay ile anlattıktan sonra,
"Neden Merve'yi bu kadar detaylı anlattığımı düşünebilirsin. Onun güler yüzlü, hiç derdi yokmuş hallerine kanma aslında içimizde en zor büyüyen odur. Bu yüzden bazı olayları anlattım ki ona bakarken yüzeysel olma diye," demişti. Acaba ben bunları anlatırsam çok mu özeline girmiş olurum diye kendini sorguluyordu. Cihat'ın;
"Ali Buğra hadi seni dinliyoruz," demesiyle herkes dikkat kesildi. Cihat artık bunu birilerinin bilmesini ve bir çıban misali içinde zonklayan yarasının bir yerden patlayarak intihabının akmasını istiyordu. Ali Buğra, çocukluğunu kimseye anlatmamıştı. Onun bile bilmediği çok şey vardı. Biliyordu.
"Annem, bir başkasını seviyormuş ama ailesi babam çok zengin diye zorla babama vermişler. Başta çok karşı çıksa da babamın zenginliği, aldıkları hediyeler, lüks arabalar ne bileyim evler gözünü boyamış. Babaannemin bir tanıdığı ön ayak olduğu için hemen evlenmişler. Çok geçmeden bana hamile kalmış. Hiç istememiş beni aldırmak istemiş. O zaman babaannem ve babam böyle bir şey yaparsa babasının evine yollayacaklarını söylemişler. Sırf o lüks hayattan kopmamak için kabul etmiş beni doğurmayı ve karşılığında babamdan bir ev istemiş. Neyse ben doğmuşum, görmek istememiş, emzirmemiş beni, lohusa sendromu geçiriyor diye kimse üstüne gitmemiş ve sütanne bulmuşlar bana... Dört-beş yaşlarıma geldiğimde annem beni neden sevmiyor diye sormaya başlamıştım. O zaman babaannem;
"Öyle şey olur mu oğlum, hiçbir anne çocuğunu sevmez mi hasta" derdi. İnanırdım ya da inanmak isterdim ne bileyim. Sütannem beni o kadar çok seviyordu ki sütkardeşim Kemal'den hiç ayırmıyordu. Babam, zaten biliyorsunuz bütün dünyası benim o yüzden çok takılmıyordum. İlkokula başladığımda annemin benimle ilgilenmemesi çok koymaya başladı. Bütün çocukları anneleri getirip, öpüp koklayıp, dua edip öyle sınıftan ayrılıyorlardı. Beni ise babaannem veya babam getiriyordu. Senin annen yok mu diye soruyorlar, var dediğimde kimse inanmıyordu. Babam ile gitgide kavgaları çoğalıyor, sürekli içki içip benim korktuğumu anladıklarında. Babamın zoruyla;
