Buse, ıssız bir yolda karşılaştığı uzun boylu simsiyah gömleğinin içinde muhteşem gözüken adamın sert bakışlarının onu etkilemesini istemiyordu. Hem de ilk konuşmalarında azarlanmayı beklemiyordu. Adama sana ne demek istese de onun yardımına ihtiyac...
Ana sayfamda instagram linkim vardır. nerimanvurgunkitaplari instagram hesabını takip ederseniz çok eğleneceğinize inanıyorum.
İYİ OKUMALAR SİZLERİ SEVİYORUM.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BUKET...
Merve, Cenkay'la yaptığı konuşmadan sonra resmen dağılmıştı. Onun için daha üzülmeyeceğim ya da düşünmeyeceğim diye kararlar alıyor, uyguluyorum diye de kendini ikna ediyordu. Ancak bir şeyler oluyor ve yine başa dönüyordu. Yanıyordu yüreği, bakalım ne kadar yanmaya devam edecekti. Buse gittikten sonra evi toparlamıştı. Bir şekilde kafasını dağıtması gerekiyordu. İşlerini bitirdikten sonra vazgeçilmezi olan çaydan, bir bardak alıp, kitabını eline aldı. Birkaç sayfa okumadan telefonu çaldı. İnşallah kızlardan biridir ve sana geliyorum derler de yalnız kalmam diye düşünerek telefonunu aradı. Arayan kişiyi görünce; bu piç beni niye arar ki, dedi kendi kendine...
"Alo Merve, gel şu namus abidesi kuzenini al yoksa elimde kalacak."
"Ne diyorsun lan sen. Şerefsiz! Nerde Buket?"
"Mecidiyeköy meydanına bıraktım. Ne bok yerse yesin bir daha da beni aramasın. Yüzümü kedi gibi tırmaladı orospu!"
"Sensin o, ulan var ya çıkma karşıma çıkma! Yoksa seni elimden kimse alamaz."
"Bi siktirin gidin ya, böyleleri de hep beni bulur arkadaş," diye telefonu Merve'nin yüzüne kapattı.
Merve, eşofmanlarının üzerine montunu giyip çantasını almasıyla dışarı fırladı. Üstünü değiştirmek gereği bile duymadı dışarı çıktığında yana döne taksi bakıyordu. Allah'tan Levent metro yakındı koşarak metronun önüne gittiğinde hemen caddeden bir taksi çevirdi. 15 dakika sonra falan Mecidiyeköy meydanında inmiş, İlk önce Ali Sami Yen Stadının oraları baştan aşağı konuşmuş, Buket'e rastlayamamış ve telaşı daha çok artmıştı. Hiç durmadan telefonla da arıyor ama açılmıyordu.
"Kafayı yiyeceğim neredesin Buket," korku dolu bir sesle bağırdı. Etrafındaki insanların garip garip bakmaları, umurunda değildi. Otobüs duraklarının oradan karşıya geçip bu sefer Gayrettepe'ye kadar bakayım diye düşündü. Biraz koştuktan sonra birilerinin bir köşeye bakıp, bir iki adım yaklaşıp sonra yollarına devam ettiklerini gördü. Bu bir banka şubesinin merdiven dibiydi. Koşarak gittiğinde Buket'in büzülmüş şekilde dizlerini kendine çekmiş, hıçkıra hıçkıra ağladığını gördü. Yanına gitmek istiyordu ama bacaklarına bir şey olmuştu. Adım atamıyordu.
