Buse, ıssız bir yolda karşılaştığı uzun boylu simsiyah gömleğinin içinde muhteşem gözüken adamın sert bakışlarının onu etkilemesini istemiyordu. Hem de ilk konuşmalarında azarlanmayı beklemiyordu. Adama sana ne demek istese de onun yardımına ihtiyac...
Ana sayfamda instagram linkim vardır. nerimanvurgunkitaplari instagram hesabını takip ederseniz çok eğleneceğinize inanıyorum.
İYİ OKUMALAR SİZLERİ SEVİYORUM.
BEN TAM BİR YEŞİLÇAM HAYRANI OLARAK BÖYLE MEDYALAR PAYLAŞIYORUM... :) AH KADİR'İM YA BU FİLMDE DE BAŞKA YAKIŞIKLI BAŞKA :) ŞİMDİ GENÇ OKUYUCULARIN IYYYY DEDİĞİNİ DUYAR GİBİYİM AMA BENİM YAŞ GRUBUM YANDAN GÜLÜŞÜNE BİLE HASTA BU ADAMIN :) BU FİLMİ DE ÖZLEMİŞİM DÜN TEKRAR İZLEDİM ... :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökçe hastaneden çıktıktan sonra kendine bir kahve alıp, kitap okuyan Merve yanında bir hareketlilik hissetti. Altı gündür olduğu gibi Ali Buğra, yine gelmişti. Artık dayanamıyordu bu duruma sinirlenmeye başlamıştı. Onun varlığına alışmak, birde varlığını bilip, yokluğunun acısıyla yorulmak istemiyordu. Çoktan alıştın bile diyen kalp sesini es geçip kaşlarını çatmıştı.
"Merhaba!" Ali Buğra yine tüm sevimliliğini kullanarak selam vermişti. Biliyordu o devam etmezse Merve daha çok kendini çekecekti. Fırsat vermeyecekti. En azından bir kere derdini anlatacaktı. Ondan sonrası içinde bir planı yoktu. Hem kendi aşkına hem de sevdiğinin merhametine, affediciliğine güveniyordu.
"Merhaba!" Güzel yüzüne doyasıya bakmak istese de yüzünü çevirdi. Bu git, daha fazla burada durma ya da konuşma anlamına geliyordu. Çünkü ne yüreği nede dili bu adama git diyemiyordu. En azından hareketleri ile belli etmek istedi.
"Hala Buse'nin durumunda bir değişiklik yok mu?"
"Yok," yüzüne bile bakmadan konuşan kızın bu trip atan hallerinin, sevimli gelmesi ve kolundan tuttuğu gibi sarılmak hatta dudaklarına yapışmak istemesi çok mu garipti. Ama gerçekten şuan sımsıkı sarası vardı.
"Atarına kurban olduğum ah bir şans versen de aşkımı anlatsam artık," diye içinden konuştu. Çünkü hala Merve'nin buna hazır olmadığının farkındaydı. Hem bu konuları konuşmanın yeri hastane değildi.
"Ne okuyorsun?" Merve kafasını çevirdi. Kaşlarını kaldırıp, sen gerçekten beni mi merak ediyorsun, bakışları atmaya başladı. İnanmıyorum sana, inanmayacağım diye gözleriyle uğraşma benimle dedi. Ali Buğra, bakışların anlamlarını gayet iyi anladığı halde umursamadı. Eline doğru uzandı ve kitabı aldı.
"Judith McNaught ve Cennet ha hiç duymadım. Konusu nedir?" deyip kitabın arkasını çevirdi.
Merve, aslında bu kitabı daha önce okumuştu. Gerçi yazarın Türkçeye çevrilmiş bütün kitaplarının hastasıydı ama bu kitap onun çok başkaydı. Yazarın ilk okuduğu kitap olmasının yanı sıra insanı içine alan bir tarafı vardı. Hastanede kafam dağılsın diye tekrar okumak istemişti. Zaten sevdiği kitapları özellikle aklına kazınan bölümleri tekrar tekrar okumak huyuydu. . Bazen öyle bir paragraf bulur, öyle bir ezber eder ki altını çizmesine bile gerek kalmazdı.
