SIEGE S01 ©

24. Rack

Twee personen wachten ondertussen geduldig op mijn vierde hoofdstukje, maar hier is hij dan! xD. Ik heb nou eerst 6, toen 12 en nu 24! Ik houd van hoofdstuknummers verdubbelen. Maar om nou tot 48 te gaan wachten... Nee! Bijna 2000 worden, cool he? ;).

Dus ik moest Preüla aanvallen? Van deze gekken? Was een vriend maar hier, en niet een of andere draak die hen ondertussen aardig vond! Dat idee had ik doordat de draak ondertussen gewoon in slaap was gevallen.
"Maar wat vind je van het plan?" De groenharige vrouw keek naar mij.
"Nou, wat een geweldig goed plan, net of ik daar zin in heb..."
"Sarcasme kan je dood worden, in situaties als dit."
"Maar gaan jullie helpen met die aanval? Of blijven jullie hier gewoon zitten, terwijl ik het vuile werk moet oplossen met een groot legertje." De vrouw keek nu geïrriteerd, waarschijnlijk door mijn opmerking.
"Natuurlijk gaan we helpen."
"Nou kunnen jullie je dan minstens even voorstellen?" Ik keek naar de vrouw.
"Oké, oké... Ik ben Gallah, en ik kan zoals je eerder merkte, in een gigantische hagedis veranderen." De groenharige vrouw, Gallah dus, tikte de vrouw met het gouden haar aan.
"Nog sorry van eerder hè, maar ik ben Sprilly, en je weet ondertussen vast wel waar ik in kan veranderen." Sprilly keek naar me.
"Ja, dat weet ik ondertussen wel," ik keek naar de rozeharige man, "en jij was Timp, toch?"
"Ja, dat is mijn naam! En ik kan zoals je zag mezelf in alle soorten draden veranderen om zo mensen te laten stikken, en als bonus: ik kan ook nog gedachten lezen!" De man grinnikte. Die andere met het blauwe haar kuchte.
"En als laatste, ik ben Germend. Ik kan dus in een stukje koraal veranderen, en ik kan tot lichte mater water sturen." Wat een vreemde groep, met vreemde krachten.

Na een tijdje te hebben gepraat, vertrokken we weer richting mijn kasteel; ik moest immers mijn leger bij elkaar roepen. Eenmaal aangekomen bij het kasteel, met de vier Shapeshifters, het was verbazingwekkend dat nog niemand hun rare haar had gezien, zag ik een hoge man uit mijn leger staan. Het was een of andere officier ofzo.
"Ik ben de nieuwe leider van je leger. Ik ben Trarnarius." De man stak zijn hand uit, en ik schudde hem.
"Oké. Plannen zijn gewijzigd, we vallen Preüla morgen aan." Ik keek naar de man, kijkend of hij een reactie liet merken, maar dat liet hij niet. Ik wou met het groepje Shapeshifters naar binnen lopen, maar ik werd aangetikt. "Wat?" Ik draaide me om.
"Ik vind het wel welletjes, maar dat regelen duurt langer dan een avond en een nacht! En verder, wie zijn deze vrienden van je?" Wat was die Trarnarius bezig, ik had geen zin in oponthoud. Dat ik op mijn verjaardag een koninkrijk moet aanvallen is al erg genoeg. Opeens veranderde Germend in dat stuk koraal, en hij vloog Trarnarius in het oog.
"Wegwezen." zei Timp nog, en de Shapeshifters renden weg. Waarom? Trarnarius, zonder oog, had opeens een mes in zijn hand. Ik zag dat het mes op me af kwam, maar ik ontweek het mes. Ik rende het kasteel binnen, en pakte een zwaard van een wachter. Trarnarius, duidelijk een spion van een ander koninkrijk, komt op me aflopen, met het mes in zijn hand. Ik heef het zwaard, en hij kwam steeds dichterbij. Ik deed een zijwaardse slag met het zwaard die hem recht in zijn nek raakte. Bloed droop eruit, en ik sloeg nog een keer toe, te hard, terwijl Trarnarius me in mijn been stak. Trarnarius viel nu op de grond, logisch, zijn hoofd ontbrak nu immers. Overal was bloed, en het dienstmeisje kwam aanlopen.
"Wat is hier gebeurd? De koning heeft de nieuwe commandant vermoord! Hoogverraad!" Hoe durfde ze?! Ik werd aangevallen, wat was hier aan de hand?! Een groep wachters kwam aanlopen, en ik werd gegrepen. Ik probeerde nog het zwaard te pakken, maar het lemmet was te glad van de hoeveelheid bloed. Ik verloor zelf ook heel veel bloed van de snede die Trarnarius had gemaakt.

Een paar uur later werd ik wakker. Ik zag dat de beenwond was verbonden, maar ik zat nu in een cel. Het was niet echt een verschrikkelijke, want ik was een vrij milde koning natuurlijk. Maar hoe durfden ze mij van verraad te beschuldigden, terwijl ik ben ontvoerd, en neergestoken, op de dag voor mijn verjaardag?! Ik bonkte wat aan de deur maar mijn wonden deden zoveel pijn dat ik weer achterover viel, en het opgaf.