SIEGE S01 ©

99. Raielle

Dit hoofdstuk is qua tijd al een tijdje terug.

Na twee dagen gaat Black weer terug naar Wickerxot, eindelijk wat rust.
Een schreeuw in de verte. Dat handelen de wachters wel af. Schreeuwen in de minder verre verte. Nee hè. Schreeuwen voor mijn deur. Wat hebben die wachters tegen mijn rust?
Er komt er één naar binnen.

'Argh, waarom schreeuwen jullie zo en klop je niet aan?' Hij weet zijn woorden even niet te vinden, maar hervat zich. 'Vrouwe Raielle, er is ingebroken in het museum!' 'Wat? Moet ik je echt de opdracht geven achter de dief aan te gaan?! Verspil je tijd niet en pak hem!'
'Eh, wi-' 'Wat zei ik, ga!' 'Ma-' 'Hup!'

Ik loop even later rustig achter hem aan omdat ik niet heb gevraagd wat er nu eigenlijk gestolen is.

—•—•—•—•—

De stad is volledig afgesloten. Elk gebouw wordt gecontroleerd, elk persoon gefouilleerd.
'Waar zijn de dieven mee weggekomen?' 'De zieltabletten.' 'De zieltabletten? Alsof iemand die mee zou willen nemen, laat staan mee zou kunnen nemen, allemaal paniek voor niets.' 'Wilt u de lege vitrine zelf aanschouwen? We maken geen grap.'

Ik loop geïrriteerd met hem mee, dat ze voor zo'n slechte grap mijn rust verstoren. Bij de zaal in het museum gespecialiseerd in zielen spul zakt mijn mond wijd open. "Aah!" Paniekerig schud ik de wachter heen en weer. "Aaah! Hoe kan dit gebeurd zijn? Leg even uit." 'We hebben werkelijk geen idee, vrouwe, het ene moment waren ze er, het volgende zagen we niets meer en het daarop volgende waren ze weg.' 'Doe jullie ogen dan niet dicht of wat jullie dan ook deden om niets meer te zien!', roep ik geërgerd.

Ik ren naar de stallen en stap op mijn nji. Ik spoor hem aan om zo snel mogelijk naar de poort te gaan. Ik kom er aan en de wachters doen een controle, uiteraard. Ik snel weer weg, ik moet zo snel mogelijk weer naar het paleis. "Open de poorten!", schreeuw ik naar de bewakers terwijl ik op volle snelheid naar hen toe rijd op mijn nji. De bewakers openen de poorten met een geschokte uitdrukking op hun gezicht. Ik storm erdoorheen en rijd naar het kasteel. Ik zigzag tussen de huizen en kom uiteindelijk bij de brug die omhoog leidt naar de kasteeldeuren. De bewakers openen de deuren net op tijd zodat ik er niet in crash. Nog steeds op mijn nji ren ik door het kasteel. Ik stop vlak voor de deur van de dinerkamer en duw hem open. Tahire kijkt op. "Raielle, wat doe je hier?! En waarom kwam je het kasteel binnen op je nji?!" "De zieltabletten zijn gestolen." 'Pardon?' 'Iemand heeft de zieltabletten meegenomen.'

Tahire staat op. 'Dus wat gaan we doen? Ik heb wel ideeën, maar ik wil eerst van u horen.'
Ik blijf staan als ze voorbij loopt.
Een kuch ontsnapt. Nog steeds geen aandacht. De deur valt dicht, en dat is mijn teken om te bewegen. Met langzame passen ga ik weer naar de deur.
In mijn ooghoek kan ik nog net zien hoe mijn koningin de zaal der dode heersers binnentreedt.
Dan zal ik hun raad moeten afwachten.