SIEGE S01 ©

12. Rack ✔️

Een super lang hoofdstukje van mij. Iets meer dan 1300 woorden. Verder is het niet echt een baanbrekend hoofdstuk qua oorlogen en strategieën, maar het einde is wel belangrijk en moet je zeker niet skippen. Verder zijn gewoon avonturen tussendoor ook leuk, right? Nou, enjoy!

Ik dacht terug aan de vele gesprekken, en uiteindelijk viel ik achterover, in slaap. Eindelijk rust. Ik had ook het beste bed in de hele wereld, nou bekende wereld, had ik het idee. Een tijdje later liepen zelfs wilden dieren van het kasteel weg door mijn gesnurk, hoorde ik een dag later van mijn dienstmeisje.

-----------------------
Een dag voor Rack's 22e verjaardag.
-----------------------

Ah. Geen overleg vandaag, en ook geen morgen. Het zonnetje scheen, en ik gooide alle papieren van de tafel. De narren waren weg, de commandant was dood, alhoewel, er zou een nieuwe komen, en dus was het tijd voor een feestje. Oké, dat feestje zou morgen zijn. Ik strekte mijn benen en sprong uit bed. Ik ging eens een paar oude vrienden bezoeken. Die oude vrienden waren een paar rare kwasten. Namelijk: een groep fantasiewezens waar ik tot een tijd geleden niet van wist dat ze bestonden. Nou, ik had het eerder kunnen weten als ik meer met mijn neus in de boeken zou zitten. Het waren namelijk een vliegende bezem, yep, twee waternimfen, een lopende boom en een megamier. Die megamier is eigenlijk gewoon een reuzenmier, die groter was dan mij en die eigenlijk als soort bekend is als Gigalallus Mierus in het Oud-Tipotaans. Oud-Tipotaans werd er vroeger in Tipotoio gesproken, en ontdekkers, avonturieren en medici vonden het een mooie taal schijnbaar, zo vaak gebruikten ze het. Maar het was een vreemd stel bij elkaar dus. Ik ging op Yark zitten, en zijn grijzige schubben waren een goede camouflage in het landschap. Het platte Fregardos met zijn grijze rotsen, met een koning in ijzeren pantser op een ook grijze draak. Uiteindelijk zagen we de rots met de inkervingen van een T. Deze T stond voor Thuisbasis, zo noemde de groep van vijf vrienden het. Ik klopte op de rots, en even later hoorde ik een piepstem. Het was Gary, de Gigalallus Mierus.
"Hallo, wie is daar?"
"Ik ben het, Rack."
"Oh, Wasrack." Ze noemden me altijd Wasrack na een incidentje met een van de waternimfen waar ik kletsnat werd en vervolgens dacht de boom die bijziend was dat ik een wasrek was door de natte kleding die ik aanhad. Wel een goede woordspeling, vond ikzelf, maar het was wel ontzettend irritant.
"Ja, Wasrack. Doe nou maar open, het is warm hier, en ik en Yark hebben dorst."
"Oh je hebt je draak mee." De rots werd weggeduwd en ik zag de gigantische mier. "Kom binnen."

Na een tijdje zaten we allemaal in de grot. De bezem had vruchten van de lopende boom geplukt en geloof het of niet: ze waren heerlijk. Harru, de bezem, Alla en Alli, de nimfen, Blirg de boom en Gary waren ook druk aan het eten. Blirg at zijn eigen takken op... Als ik in een melige bui was had ik waarschijnlijk: "Kannibalisme!" geroepen, maar van de etende vrienden dacht ik aan allianties. En van allianties, dacht ik aan commandanten. En dan kwamen ook oorlogen weer aan bod.

Na het eten en heel lang praten over allemaal dingen die mij waren gebeurd in de tijd als koning, en nog wat vreemde verhalen over hen, ging ik weer weg. Yark stond een eindje verderop bij een bijna opgedroogd meertje en ik besloot naar hem toe te lopen. Maar... Ik was amper weer in de wildernis en een groot beest sprong op me af. Yark's kop draaide zich ook meteen om en ik keek naar mijn belager. Het was een groot wezen met een vacht die wel goud leek. Zes poten had het. Het meest leek het beest op een leeuw, alleen dan eentje die ook wel een beetje op vuur leek. Het beest had een vrij vurige aura. Yark zag het als vijand, en vloog naar het wezen toe, dat op mij was gaan liggen. De leeuw zag Yark en er vloog vuur uit zijn bek. Yark, die deze aanval niet had verwacht, werd vol geraakt. Toen vloog er een klein naaldje uit de leeuw en die raakte Yark, die in slaap viel. Ik probeerde ondertussen onder het wezen vandaan de komen, maar een poot werd tegen mijn hoofd geduwd, en ik viel met een klap op de rotsen.

Schijnbaar was ik bewusteloos geraakt, want ik was opeens in een tent. Twee vrouwen en twee mannen stonden buiten te overleggen en ik was vastgebonden. Wat was hier gebeurd? Leefden mijn vrienden nog? En, WAAR WAS MIJN DRAAK?! Door woede van alle gebeurtenissen, door stress, door de vragen, en door de afwezigheid van mijn draak knapten de touwen tijdens een grote inspanning. Ik zocht naar het eerste beste wapen en was vastbesloten deze mensen uit te schakelen. Ze hadden mij zomaar aangevallen, op een vrije dag, mij misschien wel van mijn vrienden ontnomen! Met een steen in mijn hand sprong ik op een van de mannen af, die blauw haar had. Hij werd vol op zijn schedel geraakt, en hij viel neer. Opeens veranderde de man in een stuk koraal, en het rolde naar mijn been toe. Het scherpe koraal prikte in mijn been, en ik wist meteen dat dit een Shapeshifter was. Een oversterke mutatie. Gewoon een overdosis aan kracht. Alhoewel, bij Yawan was het niet zo'n probleem. Ondertussen was ik al bezig een andere aan te vallen, merkte ik. Het was een beetje een vreemde ervaring, het gevecht. Het was alleen hopeloos. De man waar ik nu op insloeg, met het roze haar, veranderde in een soort roze wol en probeerde me te verstikken. Verder waren er nog de twee vrouwen, die ik nog niet had aangevallen. Eentje met groen haar en eentje met gouden haar. Die met groen haar veranderde in een grote hagedis en die met het gouden haar in de leeuw van eerder. Ik probeerde nu maar die roze wol door te snijden, maar uiteindelijk liet ik het wapen ook nog vallen, maar de groep van de vier Shapeshifters stopte nu ook en ze veranderden weer terug.
"Kalmeer!" zei de vrouw met het groene haar.
"Ehhm hoezo, jullie ontvoeren me naar dit kamp!" zei ik boos. Hoe durfden ze!
"Dit is vijf meter van waar we je eerst aanvielen... Je draak is ondertussen al wakker geworden en hebben we te eten gegeven. Je moet niet meteen aannemen dat we vijanden zijn!" zei de man met het blauwe haar. Ik keek geïrriteerd naar hem op.
"Mijn hoofd werd tegen een rots aangeslagen, ik werd vastgebonden en mijn draak werd aangevallen!"
"Daar heeft hij een punt." de rozeharige man keek naar de vrouw met het gouden haar, die in de leeuw kon veranderen.
"Dat met die rots was een ongeluk, en ik heb die draak meteen geheeld!" De drie anderen keken geïrriteerd naar de vrouw. "Oké... Ik was een beetje te enthousiast..." De anderen moesten lachen, maar ik vond het niet zo grappig...
"Maar waarom we hier zijn... Timp hier," de vrouw met het groene haar wees naar de man met het roze haar, die dus schijnbaar Timp heette, "die kan gedachtlezen. En tijdens dat gedoe met die narren, ving hij op dat je eigenlijk al stiekem had besloten om met Wickerxot Preüla aan te vallen, ons land. Nou, dat was het plan totdat die vriend van je onzin begon uit te kramen, ja, we zijn meegegaan het kasteel in."
"Dus jullie hebben ontzettend veel krachten en dat laten jullie merken." zei ik, en daar had de vrouw even niks op te zeggen, maar toch begon ze weer met praten.
"Nee dat is niet mijn bedoeling! Wat ik wou zeggen is dat Preüla altijd zo vredelievend overkomt, maar Shapeshifters worden er gediscrimineerd," vonden ze het gek, je hoefde het er toch niet zo dik op te leggen, "en dat is verschrikkelijk! Als we ook maar in iets veranderden en heel veel stalen, kregen we op ons dak. Dus wil ik dat je even de leider uitschakeld voor een nieuwe. Begin die oorlog, win die oorlog, stel een nieuwe leider aan, en trouwens-"
"Wat, trouwens?" Ik onderbrak haar, want ze had een vrij lange pauze.
"Dat zie je nog wel."

Datum Uitkomst: 22 April 2018
Schrijver: Ik :) ©
Koninkrijk: Fregardos