SIEGE S01 ©

107. Feylin

Talloze mensen staan tegenover elkaar. Ze schreeuwen, schelden elkaar uit, maar het ergste van alles is dat ze elkaar de pan in hakken. Een bloeddorstige strijd is gaande en waarom? Omdat hij het wil, omdat hij hongerig is naar macht.

Niet ver bij het strijdveld vandaan bevindt hij zich. Zijn zwarte haar wappert voor zijn gezicht langs en hij is langer dan de normale man. Een listige grijns staat op zijn gezicht gesierd en je kan aan alles zien dat hij geniet van het rondspetterende bloed, terwijl hij zich klaarmaakt om er tussen te springen en zich te mengen in de helse strijd.

Zijn zwarte gewaad wapperde heen en weer. Blauw vuur brandt in de palmen van zijn handen. Zijn bruine en groene oog glimmen lustig naar strijd, moord en macht. Zonder nog maar een enkele seconde te aarzelen, mengt hij zich in het gevecht.

Van schrik opende ik mijn ogen. Direct kreeg ik barstende hoofdpijn en een pijnlijke steek in mijn linker arm. Ik probeerde te veranderen van houding, zodat de pijn wat weg zou trekken maar dat werkte averechts. Ik draaide op mijn pijnlijke arm en schreeuwde het uit.

'Goed om te horen dat je wakker bent.'

Ik schrok van de krakende stem die ineens wat tegen me zei en probeerde om me heen te kijken, zoekend naar een glimp van de persoon die tegen me sprak. Echter zag ik alleen wat meubilair en kookgerei aan deze kan van de kamer liggen. Wacht? Ik was in een kamer? Wat deed ik in een kamer en waarom deed mijn arm zoveel pijn? Wat was er gebeurd?

'Ik sta achter je en zal je even helpen met je gebroken arm.'

Dat was er dus gebeurd. Ik had mijn arm gebroken. Geweldig.

Ik voelde hoe ik terug werd gedraaid op mijn rug en zag een vrouw van middelbare leeftijd aan mijn andere zijde staan. Ik kreunde vanwege de heftige pijnscheut die weermaal door mijn arm schoot en sloot mijn ogen.

'Ik zal even naar je gebroken arm kijken en kijken of ik het nog wat kan genezen.'

Ik opende mijn ogen weer en zag dat de vrouw wegliep. Even later kwam ze terug met een bak water. Eindelijk had ik het vermogen om te praten een beetje teruggekregen.

'Wat is er met me gebeurd?' kwam er dan ook met moeite uit.

De vrouw kwam weer naast me staan, ditmaal aan de kant van mijn pijnlijke arm, links dus, en stak haar handen in het water, waarna ze die naar mijn arm bracht.

'Ik heb jou en je draak gevonden on het bos, vlakbij mijn huisje. Jullie waren beiden gewond en bewusteloos, dus heb ik jullie met heel veel moeite naar mijn huisje gebracht, zodat ik jullie kon genezen.'

Ik luisterde aandachtig naar wat ze zei, terwijl de heftige pijn langzaam uit mijn arm weg trok. Mijn draak en ik? Bewusteloos in een bos? Gewond? Mijn hoofd deed pijn, maar ditmaal kwam het doordat ik zoveel vragen had en geen antwoorden, niets meer wist. Alles was zwart en onduidelijk en dat deed me terug denken aan mijn droom.

'Mijn droom!' Voordat ik het besefte had ik het door de kamer geschreeuwd. Ik begon te zweten en huiverde. De rillingen liepen over mijn rug.

'Je droom?' vroeg de vrouw verbaasd.

'Ja, vlak voordat ik wakker werd, had ik een droom. Het ging over een man, compleet gehuld in het zwart. Hij bewonderde een strijd en mengde zich er daarna zelf in.'

'Merkwaardig. Dat klinkt als Theren Black. Hoe ken jij hem? Hij is vier maanden geleden pas wat meer in beeld gekomen, toen lag jij hier al bijna twee maanden bewusteloos.'

Ik haalde mijn schouders op, wat aan de linker kant ontzettend veel pijn deed, en liet even bezinken wat ze allemaal had gezegd. Dus zo hete die man in het zwart, Theren Black. Typisch. Maar nee, ik kende hem helemaal niet. Wacht wat? Zes maanden bewusteloos?

'Ik weet niet hoe ik hem ken. Het was een zeer aparte en plotselinge droom, waar ik zelf nog steeds niet zo veel van begrijp. En serieus? Zes maanden? Wow.'

De vrouw lachte maar keek daarna al snel weer serieus. 'Ik heb het gevoel dat jij een voorspellende gave hebt en dat jouw droom nog wel eens uit kan komen. Je moet hiermee naar de koningen en koninginnen toe stappen. Er staat iets groots te beuren. Iets wat catastrofaal kan zijn voor onze wereld.'

Mijn ogen gingen als vanzelf wagenwijd open. Wat voor vage onzin praatte die vrouw? Ik, voorspellende gaven? Het enige wat ik kan is Watersturen en mezelf halen. He wacht, dat is ook zo. Ik kan Watersturen en helen. Ik realiseerde me dat ik langzaam mijn verleden weer wat helderder voor ogen kreeg.

'Ik zal wat halen voor je arm, zodat daar tijdens je reis niets vreemds mee zal gebeuren. Rust nog maar even uit en bereid alvast mentaal voor op wat komen gaat. Je arm is goed zo, alleen moet je het nog niet te veel belasten.'

De vrouw stopte met het genezen van mijn arm en liep ervandoor. Ik snapte werkelijk waar geen snars van wat er allemaal aan de hand was, wie precies Theren Black was en waarom hij zo'n grote bedreiging leek te zijn. Maar toch vertrouwde ik de vrouw en vertelde mijn onderbuik gevoel me dat ik inderdaad naar de koningen en koninginnen toe moest stappen. Waarom wist ik nog steeds niet precies. Alles gebeurtenissen bij elkaar konden toch ook géén toeval zijn? Toeval bestond immers niet.

De vrouw kwam weer terug en hielp me overeind uit het krakkemikkige bed, waarna ze spul om mijn arm heen bond. Samen liepen we naar buiten en daar werd ik verwelkomd door een gigantische donkerblauwe draak. Ik rende naar haar toe en omhelsde haar met mijn niet gebroken arm.

'Ik ben blij dat je weer wakker bent. Ik miste je al,' vertelde ze via gedachten.

De vrouw kwam erbij staan. ' Je draak was ook behoorlijk gewond, maar ik al compleet opgeknapt. Jullie zouden nu al het beste kunnen vertrekken. Volgens mij is er niet veel tijd meer.'

Ik knikte dankbaar naar de vrouw en klauterde met mijn goede arm en wat geklungel op de rug van Nirvana.

'Jullie kunnen het beste naar de koning van Fribelium gaan. Hij woont het dichtst bij. Vertel hem wat je mij verteld hebt en hoop dat het nog niet te laat is. Succes!'

Ik glimlachte naar de vrouw en liet Nirvana opstijgen, waarna ik haar uitzwaaien met mijn niet gewonde arm.

Nog steeds begreep ik niet precies wat er allemaal was gebeurd en wat me nu allemaal te wachten stond. Echter was ik nu wel ontzettend nieuwsgierig naar die man en wat hij allemaal aan het uitspoken was. Theren Black, de man in het zwart.