SIEGE S01 ©

109. Vythe

Excuses voor extreem late update

Mijn timing is perfect. Voor mij op het gras, liet een doorweekte man zich languit op het gras vallen. Zijn tas lag naast hem, net zo doorweekt. Het had een aantal uur geduurd, maar dankzij de snelle informatie die ik binnengekregen had kon ik Theren Black snel opsporen. Nu was ik eindelijk bij hem. Ik had gehoopt dat Yawan er ook bij zou zijn, maar die was al heel lang niet meer gezien. Het leek mij interessant wat Theren mij te vertellen had over zijn ontmoeting met Yawan.

'Theren Black,' zei ik kort, toen ik op een paar passen van hem afstond. Als door een slang gebeten, draaide hij zich om. Slang was eigenlijk best een goede omschrijving van zijn uiterlijk. Zijn blik was doordringend op mij gericht. In een normale situatie zou die blik waarschijnlijk intimiderend zijn, maar dit was geen normale situatie, en dus staarde ik terug.

'Wie ben jij?' vroeg Theren langzaam. Zijn ogen knepen zich tot spleetjes, en er verscheen een kleine vlam in zijn hand. Overduidelijk om mij bang te maken.

'Vythe. Ik heb laatst een brief gestuurd waarin ik overduidelijk vertelde dat Yawan gevaarlijk was en uit de weg geruimd moest worden, maar blijkbaar werkt u opeens samen met hem? Waarom?' vroeg ik, terwijl ik mijn nagels bestudeerde.

'En waarom denk je dat ik antwoorden ga geven aan zo'n stuk onbenul als jij, Vythe? Ik denk niet dat een normale huisvrouw baat heeft bij dat soort informatie,' zei hij, terwijl hij mijn naam uitspuugde. Waarschijnlijk probeerde hij me te beledigen. Ik had niet echt het idee dat mijn kleding erg veel leek op die van vrouwen uit het dorp.

Ik glimlachte koud en keek op. 'Vuur die vuurbal op me af,' zei ik, terwijl ik mijn vlecht over mijn schouder leg en naar zijn vlammetje wees.

'Serieus? Mijn magie is geen spelletje,' antwoordde hij. 'Deze vlam is een uittreksel van waar ik echt toe in staat ben.'

'Ik dacht eigenlijk dat mijn woorden duidelijk waren. Vuur die bal af.'

Theren keek me onderzoekend aan. Hij was zich waarschijnlijk aan het afvragen of het een val was, of dat ik daadwerkelijk een doodwens had. 'Zeker weten?'

Ik knikte kort.

Hij maakte een klein balletje, zodat als ik een eng magieslurpend monster was, ik er nauwelijks iets aan zou hebben. Of hij wilde mijn waardevolle spullen niet beschadigen. Geen van de twee opties leken mij eigenlijk heel vreemd voor hem. Uiteindelijk richtte hij het balletje vakkundig op mijn hersenen, en vuurde het af.

Er gebeurde niet zo heel veel. Het balletje kwam met grote snelheid op me af, en spatte daarna uit elkaar in een paar vuurspetters en rooksliertjes. Zijn ogen werden wijd. Nu maakte hij een grotere bal die hij snel daarna op mij afvuurde, die ook geen enkele schade aanrichtte. De ene na de andere bal vuurde hij op mij af, maar geen van allen liet me ook maar een sprankje hitte voelen. Zijn ogen knepen zich weer tot spleetjes. Je zag de radars op volle toeren draaien, om te kunnen begrijpen wat zich zojuist voor zijn ogen had afgespeeld.

'Ik hoop dat ik zojuist gepromoveerd ben van een "stuk onbenul" naar een toch iets serieuzere potentiële bedreiging," zei ik. 'Maar ik ben niet gekomen om vijanden te maken. Ik heb antwoorden nodig.'

'Voor de tweede keer, waarom zou ik die antwoorden aan je geven,' antwoordde hij kort. 'Zie ik eruit alsof ik mijn vrienden zou verraden?'

'Ja'

'Fair enough.' Een heel klein glimlachje speelde rond zijn lippen. 'Nu wil het toeval dat Yawan mij net verraden heeft, dus het lijkt mij niet meer dan normaal dat ik zo aardig mag zijn je wat over hem te vertellen.'

Ik glimlachte. 'Dat is zeer genereus.'

'Maar,' ging hij verder, 'Ik wil in ruil daarvoor ook wat over jou weten.'