SIEGE S01 ©

39. Een nog onbekend organisme

Een nieuw hoofdstukje van OnzinPower , met een nieuw karakter!

Langzaam beweeg ik mij voort door de duisternis. Ik weet dat niemand mij kan stoppen. Ze mochten het willen. Het voelt goed om er weer te zijn. Terug in actie. Snel even een beer doden, ik heb vlees nodig. De beer zag me niet aankomen. Hij was dood voor hij zich om kon draaien. Of zij, ik weet het nooit bij beren.
Het bos waardoorheen ik me voortbeweeg is dicht, maar ik ken de weg. Hier vlakbij is de oude mijnschacht. Daar moet ik in. Daar schijnt te zijn wat ik zoek.
Terwijl de wanden van de schacht naast me voorbijschoten, ging ik op de details letten. Hier een stukje spinnenweb, daar een spijker. Die wezens laten zo veel achter! Het is niet normaal. Kan ik nou niet even een seconde leven zonder het werk van die mensen te zien?
In de tunnel is het donker, maar dat is geen probleem. Het lichtpuntje aan het einde van de tunnel word groter. Daar zou het moeten zijn.
Terwijl ik de hal binnenga zie ik wat ik ook. Het Oog. Een van de meest krachtige voorwerpen die er bestaat. Terwijl ik erheen ga denk ik nog eens terug aan de tijd toen ik nog al mijn ogen had. Nu heb ik er één minder. Ik was onvoorzichtig bezig. Hoe dan ook, de lege oogkas was een perfecte plek voor Het Oog. Ik pakte het voorwerp van de sukkel en stopte het in mijn hoofd. Ik voelde de kracht door me heen stromen. Natuurlijk wist ik van de vloek omtrent het oog. Daar wisten zelfs de bomen en planten van af. Maar op dat moment kon de vloek me niet echt schelen. Ik had Het Oog. Niemand zou meer met mij sollen.
De vloek omtrent Het Oog licht wat ingewikkeld, maar ik zal mijn best doen het uit te leggen:

Ooit, lang geleden, in de tijd van de bevrijding door Giliusk, was er een zeer moordzuchtige en kwaadaardige dwerg. Deze dwerg was bereid zijn ziel op te geven om te doden. Zo geschiedde dat op een dag, toen de dwerg een van zijn vallen verkeerd had neergelegd en er zelf in liep, er iets of iemand (dat weet ik niet) voor de dwerg verscheen. Dit wezen bood aan om de dwerg te bevrijden, in ruil voor het oog van de dwerg. De dwerg, die net als Giliusk zijn pijnzintuig kon uitzetten, accepteerde en het wezen maakte hem los.
Een paar jaar en bijna duizend moorden later begon de dwerg aan zijn ultieme plan om van zijn broeders af te komen. Wat het plan is weten we nog steeds niet. Dat het nooit uitgevoerd is weten we wel.
Gelukkig voor zijn volk ontdekten ze het plan en konden ze de dwerg doden.
Jaren later zijn zijn overblijfselen gevonden. Behalve het oog. Dat bleek meegenomen te zijn door een duistere tovenaar, die op een gegeven moment zijn ziel in Het Oog stopte, in de wetenschap dat iemand het zou vinden en hem zou helpen in zijn queeste naar verdoemenis.

Nu heb ik Het. Met de kracht van die magiër kan ik werelden verwoesten. Dit is deel 6 van de magie, het verboden deel is 5. Adsorbatie. Het gebruiken van de kracht van iemand met het zelfde doel is jij, wat de kracht veel sterker maakt. De Gebruiker hoeft niet eens een magiër te zijn. Natuurlijk voldeed ik indirect wel aan die eis, maar dat maakt niet uit.
Adsorbatie, destructie en creatie, illusie en de waarheid. Met Adsorbatie was alles mogelijk, zolang je maar hetzelfde doel hebt als de Gever.
Ik weet dat de tovenaar die het oog betoverd heeft sterk is. Anders was ik er nooit naar op zoek gegaan. Ik weet ook dat er daarna nog iemand anders is geweest die de ziel eeuwig in Het Oog heeft opgesloten. Maar die ziel kan ik er weer uithalen. En dat ga ik ook doen.
Een aantal weken reizen later ben ik bij de Bron aangekomen. De Bron der Magie. Dit was waar je moest zijn om krachtige betoveringen uit te spreken en te verbreken. Dit was de plek van waaruit dit continent geschapen kon worden. Het was ook een verbinding, met een Bronnen op andere continenten. Maar vandaag gebruikte ik het als kracht.
Langzaam begon ik met de betovering. Niemand onderbrak me, daar had de illusie van een ingestorte ruïne wel voor gezorgd.
Terwijl de betovering vorderde, kon ik de kracht van de Bron in mij voelen en uiteindelijk was de betovering compleet. De ziel was vrij.
"Bedankt... En dan nu VERWOESTING!" De ziel vloog weg. Ik had mijn werk voor nu gedaan.
Die ziel was namelijk niet zomaar een ziek. Die ziel, dat was de ziel van de dwerg, die later zijn eigen oog heeft gepakt met zeer ingewikkelde magie. Vervolgens heeft hij zich opgesloten in zijn eigen oog. En nu, is hij vrij.