SIEGE S01 ©

119. Feylin

Door CuriousGirl2509 èn Atalamenta als het goed is!!!

Met een uitdrukkingsloos gezicht staart Vythe naar dat reusachtige geval met vleugels dat Nirvana heet.
'Dus dit is je draak,' zegt ze.
'Ja,' lach ik. 'Dit is Nirvana.'
'Hoe kom je aan haar? Er zijn ontzettend weinig draken gezien de afgelopen 300 jaar.'
'Al van kinds af aan zijn we samen. Het is al zo lang geleden. Ik herinner het moment amper,' antwoord ik. Ik denk even na en schud twijfelend mijn hoofd.
Vythe knikt begrijpend. 'Laat ze andere mensen op haar rug toe? Het is de snelste manier om in Wickerxot te komen.'
Ik kijk naar Nirvana. 'We hebben het nog nooit geprobeerd. Eens moet de eerste keer zijn.'
'Ja joh, is goed.'
Ik lach om de reactie van Nirvana en knik naar Vythe. 'Ze vindt het goed.'
Ze kijkt me even onderzoekend aan. Dan knikt ze weer. 'Laten we zo snel mogelijk gaan.'
'Hoe doen we het dan met je paard?' Ik richt een blik een blik op het prachtige dier.
'Je draak kan paarden dragen toch? Ik heb nog wat touw.'
'Ik weet niet of ze dat kan, maar ook dat kunnen we proberen.'
'Ja joh, waarom ook niet. Serieus? Sinds wanneer ben ik een pakezel?'
Weeral begin ik te lachen om de opmerking van Nirvana en schud mijn hoofd.
'Je bent geen pakezel,' mompel ik.
'Praat je draak tegen je ofzo?' vraagt Vythe met een verbaasde uitdrukking. 'Dat doen ze nauwelijks.'
'Uhm ja...' Ik denk even na hoe ik dit ga verwoorden. Maar iets in me zegt dat Vythe me toch al raar vindt en het allemaal niet zoveel uitmaakt. 'We communiceren via de gedachten.'
'Wauw,' fluistert Vythe zacht.
'Laten we vertrekken, voordat dit gesprek nog uren door gaat.'
We binden het paard aan Nirvana vast, Vythe controleert nog even of de zadeltassen goed vast zitten voordat we op Nirvana's rug klimmen.
'Hoe kom ik erop?' vraagt Vythe.
'Doe wat ik doe.'
Behendig klauter ik via de schubben omhoog en ga ik zitten op de nek van Nirvana. Vythe probeert mijn bewegingen zo goed en kwaad als het kan na te doen, en komt achter me zitten.
'Waar gaan we eigenlijk heen?' vraag ik terwijl ik achterom kijk.
Vythe haalt een kaart en een kompas tevoorschijn uit de binnenkant van haar jas. 'Naar Wickerxot.' Ze wijst een land op een van de twee eilanden op de kaart staan aan.
'Waarom wil je naar Wickerxot?' vraag ik nieuwsgierig. Ik kijk naar de kaart en zie dat we dan over Fregardos heen moeten. Ik slik.
'Daar is Therens kasteel. Ik was van plan om ongeveer deze route te volgen.' Haar vinger glijdt over het papier, waarbij ze de volle lengte van Fregardos doorkruist.
Ik zucht en knik dan naar Vythe. 'Strak plan, denk ik.' Ik snap nog niet helemaal waarom ze naar die Theren Black wil. Het zal vast iets te maken hebben met die ene reden die ze gaf, maar die was ik echt niet vergeten hoor. Ik laat Nirvana opstijgen, en onder de richtingsaanwijzingingen die Vythe geeft vliegen we ervandoor.

Na een tijdje vliegen, landen we vlakbij een stad in Fregardos. Mijn maag rammelt en die van Vythe ook, dus we besluiten de stad in te gaan. Tot mijn spijt was mijn richtingsgevoel echter niet zo goed, want we kwamen precies in de hoofdstad van Fregardos aan.
'Dit is als het goed is de hoofdstad van Fregardos,' zegt Vythe.
Ik knik en kijk schichtig in het rond.
'Laten we eten halen en hier weer weggaan,' fluister ik zacht.
'Waar ben je bang voor?' vraagt Vythe meteen.
'Ik ben hier bekend...' mompel ik. 'Maar vraag niet al te veel, straks hebben ze me door.'
Er verschijnt een kleine glimlach op Vythes gezicht. Samen lopen we een markt op. Een stoet met soldaten marcheert voor ons langs. Ik knijp mijn ogen half dicht en probeer Vythe te volgen tussen de massa door, totdat ik opeens keihard tegen iemand op bots. Ik val naar achter en slaak een harde gil. Een jongen met bruin haar kijkt me bezorgd aan.
'Gaat het?' vraagt hij. Zijn stemgeluid klinkt grappig.
Ik begin te lachen en klauter overeind. Hij maakt mijn hand vast en trekt me verder omhoog. Onze blikken kruisen elkaar en voor enkele seconden lijkt de tijd stil te staan. Daarna zie ik over zijn schouder dat Vythe me met een vreemde blik aanstaart.
'Uhm, sorry. Ik moet er vandoor. Ik zie je misschien later wel een keer, ofzo?'
De jongen glimlacht en verward loop ik naar Vythe toe.
'Dat was koning Rack,' sist ze me toe.
'Wat?' Ik kijk verbaasd achterom, maar zie dat de vreemde jongen al weg is. Was die leuke gast de koning? Hij is zo jong. Dat kan niet. O mijn god.
Mijn hoofd ratelt aan een stuk door en ik krijg geen grip op mijn gedachtes.
'De koning. Koning Rack. Van Fregardos,' herhaalt ze.
Ik schud mijn hoofd. 'Dat kan niet. De koning van Fregardos is een klootzak, die mijn draak van me heeft gestolen. Niet die schattige jongen die ik net tegen het lijf liep.'
'Niemand is alleen maar een klootzak,' zegt Vythe.
'Daar heb je misschien een punt. Ik hoop dat ik hem nog eens tegenkom, zodat ik hem beter kan leren kennen.' Ik staar voor me uit en mijn gedachten dwalen af.
Vythe knipt met haar vingers voor mijn ogen en haalt me zo uit mijn trans. 'Focus!'
'Ja goed, we gaan eten halen.'

Nadat we eten gehaald hebben en weer terug zijn bij Nirvana en het paard dat onder haar bungelt, eten we het eten gulzig op. Ik wist niet dat eten zo lekker smaakte. Maar sowieso was voor mijn gevoel de wereld een stuk mooier dan voorheen. Was ik ziek ofzo? Na het eten bestijgen we Nirvana weer en vervolgen onze tocht naar Wickerxot. Vythe haalt haar kaart weer tevoorschijn en wijst de verdere route aan. Echter ben ik zo vrolijk dat ik tijdens de vlucht telkens neurie: 'Als je iets ontdekken moet, kijk dan eerst eens even goed op de kaart. De kaart? Zeg dat nog eens? De kaart! Moet je nodig ergens heen, treuzel niet en kijk meteen, waar ook weer? De kaart! Zeg dat nog eens? De kaart! Op de kaart, op de kaart, op de kaart, op de kaart, OP DE KAAAART!'