SIEGE S01 ©

17. Yawan ✔️

Er is weer een gelijke stand qua hoofdstukken. Ook OnzinPower zit nu op vijf.

Ik voel het mes nog steeds. Steeds dieper in mijn keel. Bijna diep genoeg om belangrijke organen door te snijden.
Maar het mes stopte voor het deze organen raakte. Bewegen deed ik niet, uit angst dat het mes dan verder gaat. Maar die angst was snel weg. Het mes werd namelijk teruggetrokken en Glanola viel huilend op de grond.
'Ik kan het niet, ik kan het gewoon niet!'
Ik voelde dat ik iets moest zeggen, maar door de shock kon ik niets bedenken. Helemaal niets zinnigs kwam in mij hoofd op.
'Waarom kon ik het niet? Je hebt mijn vader vermoord!'
Langzaamaan keerde ik terug tot een staat waarin ik iets kon zeggen en mijn brein weer begon te werken. Wat ook wel hielp was dat mijn nek niet meer bloedde en ik mijn shirt had uitgetrokken om te voorkomen dat ik straks helemaal onder het bloed zat.
Ik ging naast Glanola zitten.
'Denk je niet dat je zelf wel weet waarom?'
Glanola stopte met huilen en keek me verslagen aan.
Ik vermoedde dat het antwoord niet zou komen, dus gaf ik het maar. 'Liefde is sterker dan de wil.'
'Maar de liefde voor mijn vader dan, de wraak op jou? Waarom lukt dat niet? Is het niet om iets recht te zetten?'
'Nee. Je vader was al ernstig ziek, hij had het niet langer dan een jaar overleefd. Ik denk dat je mijn daad niet ziet als iets waarom je wraak moet nemen, omdat ik hem onbewust uit zijn lijden verloste. Ergens diep vanbinnen weet je dat.'
'En mijn missie om jou te vermoorden, toen op het narrenfestival? Er staat echt een flinke beloning op jouw hoofd.'
'Die beloning krijg je van je vader. Maar die is nu dood dus heb je toch wel het volledige vermogen van hem. Daar heb je geen beloning voor nodig.'
'Zo dom ben je eigenlijk niet.'
Ze legde zich in mijn armen. Het moment duurde lang, maar het had van mij eeuwig mogen duren. Op een gegeven moment stonden we allebei op. Glanola liep weg. Maar voor ze de grot draaide ze zich om en zei nog één ding: 'Misschien, misschien was het een slecht idee om je te vermoorden. Ik denk dat ik je liever in leven houd.'
Toen liep ze weg en bleef ik alleen achter in de grot. Alleen met mezelf en een heleboel gevoelens waar ik helemaal niks van snapte.

Terug in mijn kasteel heb ik nog even de huidige commandant vermoord. Hij stond me niet aan. Daarna de nederlaag van Preüla voorbereiden. Dat land mocht in handen van de huidige heersers blijven, de mensen mogen blijven leven, maar de schatten zijn van ons.
Op mijn reis naar Preüla nam ik alleen een paar sluipmoordenaars mee. We konden Preüla beter van rijkdom ontdoen dan dat we Preüla van een heerser kunnen ontdoen.
Bij de grens van Preüla hebben we ons opgesplitst. Daarna is ieder voor zich handelaars aan het overvallen en alleen de duurste buit aan het meenemen. Ik had het geluk om een van de betere handelaars te vinden. Hij had heel veel mooie, rauwe edelstenen. Die konden onze smeden bewerken en dan konden we ze doorverkopen aan Fregardos. Helaas lette ik bij mijn overval niet op links, dis kreeg ik een pijl in mijn linker onderarm. De schutter van die pijl is nu dood en ik heb de buit, maar die pijl deed ongelooflijk veel pijn.
Op de terugreis naar Fribelium kwam ik mijn mannen ook weer tegen. Stuk voor stuk hadden ze mooie rauwe edelstenen. Dit was de echte manier waarop Fribelium aan geld kwam. Niet met sullige handel, nee. Fribelium leefde van het stelen van anderen. Vooral edelstenen, die in hun eigen bergen, mijn eigen bergen, nauwelijks voorkomen. Vervolgens bewerken de smeden ze en verkopen we ze door.
Mijn mannen schrokken toen ze de pijl in mijn onderarm zagen. Ik had hem er niet uit gehaald, want er zaten gemene weerhaakjes aan. Dit kon beter worden gedaan door iemand die getraind was in het behandelen van oorlogsslachtoffers. Tot die tijd moest ik de pijn maar verdragen.

In het kasteel werd de pijl eruit gehaald en de wond verbonden. De dokter meldde alleen wel dat er een soort gif op de pijlen zat. Wat voor gif wist hij niet, maar er zat iets op de pijl. Het leek niet alsof het gif invloed had op mij dus lieten we het verder gaan.
De invloed van het gif was niet dat ik dood ging. Het gif was een goedje dat iemand langzaamaan volledig alle contacten met de wereld laat verliezen. Het gif gaat naar de hersenen en maakt daar bepaalde verbindingen kapot. Als een mens had ik er geen last van. Als een mens.
Toen ik de volgende dag mijn rijk ging verkennen, te voet, kwam ik bij de Grudo. Ze hadden een dorpje opgezet aan de voet van een berg. Vervolgens kreeg ik de opdracht naar de top van de berg te gaan. Ik veranderde in een draak en vloog naar de top van de berg. Terwijl ik echter naar beneden vloog raakte ik alle vriendelijkheid tegen de Grudo kwijt. Ik kreeg draak-neigingen: het willen vermoorden en verwoesten van alles wat je ziet. De Grudo raakten weer een dorp kwijt, maar konden wel op tijd een goed heenkomen zoeken. Nadat ik het dorp had platgebrand vloog ik verder, op zoek naar dingen om te vernietigen.
Dat was de werking van het gif. Ik krijg neigingen van het iets waar ik in veranderde. Dus als ik in een draak verander, wil ik dingen verwoesten. Als ik in een boom verander, wil ik blijven staan.
Als om het nog erger te maken kwam ik vlak nadat ik het dorp van de Grudo's had verwoest een eenzame vrouw tegen. Ik landde en ging voor haar staan, klaar om vuur te spuwen. Ik merkte op dat de vrouw Glanola was, maar als draak deed het me niks. Langzaam begon het in mijn mond te brandden, terwijl ik vuur opriep dat ik kon spuwen. De vuurbal werd steeds groter, totdat deze groot genoeg was om Glanola te doden.
Deze was natuurlijk verstijfd van schrik, dat de grote draak die ze herkende als Yawan haar iets aan wou doen. Eerst dacht ze dat het een grap was, maar toen het vuur in mijn mond heter werd, sloeg de schrik toe dat het echt was en verstijfde ze. Ik kon helemaal niks doen. Daar had het gif wel voor gezorgd.

Datum Uitkomst: 22 April 2018
Schrijver: OnzinPower ©
Koninkrijk: Fribelium