SIEGE S01 ©

74. Glanola

Lekker dit. Yawan uitgeschakeld. Die vuile Vythe had me verslagen. En nu wilde ze een deal? Die is echt niet lekker!
'Ik wil je een voorstel doen,' zei ze bloedserieus. Alsof ze dacht dit vreedzaam op te lossen. Terwijl zij in haar hoofd bezig was het voorstel te formuleren, reik ik met mijn geest naar Yawan. Hij is ver weg, heel ver weg. Jammer, dan moet ik nog wat tijd rekken. Zodra hij dichterbij is kunnen we het plan ten uitvoer brengen, plan 543027C. Hoe rek ik tijd? Natuurlijk! Het is zo simpel!
Terwijl Vythe nog steeds nadenkt hoe te formuleren, forceer ik mijn spieren zichzelf uit te schakelen. Ik val op de grond. Mijn benen zijn onder mijn lichaam weggevallen en ik kom hard op een boomstronk terecht: bullseye! Vythe probeerde me nog tegen te houden, maar dat lukte haar niet. Zodra ik de boomstronk raakt merkte ik ineens waarom ik dit wilde vermijden: mijn hoofd kan wel degelijk pijn hebben. Terwijl ik vocht tegen de neiging flauw te vallen, was Vythe bezig met magie. Wilde dat wicht mij nou redden?
Helaas wel. Haar magie gaf mij weer kracht terug. Ik ging rechtop tegen een boom zitten, nog nahijgend van de klap. Ik reikte nog naar Yawan, maar hij was nog te ver weg. Veel te ver...
Op dat moment was het geluk voor een keertje met ons: Yuwen besloot dat dit een goed moment was voor een brief. Vythe griste hem uit de lucht en zette grote ogen op tijdens het lezen. Daarna smeet ze de brief naar mij.

Beste Vythe,
Ik zie dat je mijn vrienden hebt gevonden? Knap werk. Ik neem aan dat je wilt weten hoe ik weet wie je bent? Eigenlijk heel simpel.
Net als de Sáthu hebben wij onze locatie lang niet verraden. Ook niet aan jullie. Echter, waar jullie dachten dat jullie ons konden ruiken, hebben jullie het mis. Langzaamaan zijn wij in jullie samenleving geïntegreerd en jullie eigen geur heeft de onze gemaskeerd. Één op de drie Sáthu die jij kent zijn geen Sáthu. Dit zijn onze mensen.
Aangezien jullie graag jullie geliefde mensheid willen beschermen heb ik nog wel een deal voor jullie. Als jullie de complete mensheid van deze wereldbol weten te krijgen voor volgend jaar, doen we ze niks aan. Anders sturen we meer Godun en Meistre die de Sàthéstòkn trouw zijn gebleven.
Glanola, 21.
Yuwen

Zodra ik klaar was met lezen ging de brief in rook op. Dit was het moment. Ik reikte nog een keer in Vythe's hoofd, in de wetenschap dat de barrière er eeuwig zou zijn. Maar dat negeerde ik. Ik hoopte dat Vythe zo geschokt was dat ik tot de buitenste laag van haar geest kon doordringen, verder kon ik sowieso niet komen, Sáthu waren vanaf een bepaald punt bescherm tegen magie. Helaas lukte dit niet en focuste Vythe weer op mij.
'Jij vuile klootzak! Wist je dit?!' Ik moest eerlijk bekennen dat ik het geweldig vond dat de rollen waren omgedraaid. Nu was zij boos. Daar kon ik, volledig kalm en rationeel, gebruik van maken.
'Klootzak? Bedoel je nou een zak voor kloten van het spelletje klootschieten?' Vythe kreeg een woedeaanval en nam me in een houdgreep. Langzaam begon ze me te wurgen. Jammer voor haar dat ik geen lucht nodig heb. Iets beter vooronderzoek doen voor een missie. Na een half uur gaf ze het op en viel ze moe neer.
'Oké, deze ronde hebben jullie... nu dan, mijn deal: 1 stempel van de tweede orde op jullie voorhoofd en 2 stempel van de hoogste orde op jullie onderarm als jullie je nu overgeven. Anders zetten we er drie van de hoogste orde op jullie voorhoofd.'
'Heb ik al gezegd dat ik niet met je in zee ga?'
'Ja.'
'Waarom probeer je het dan nog?'
'Ik wil een vreedzame oplossing voor ons allen. Wij haten geweld.'
Yes! Lang genoeg gewacht! Yawan gaf weer een teken van leven! Nu waren wij in het voordeel. Waarom? Nou ja, dat heeft te maken met een oorlog tussen de Godun en de Meistre.

Nadat we elkander de schuld gaven van het verlies van de wereld barstte er een oorlog uit tussen ons. We hebben jaren gevochten zonder dat er een winnaar uitkwam, we reïncarneerden toch weer. Zeer handig. Na jaren van dom vechten, meer was het echt niet, besloot Giliusk er een einde aan te maken. Nou, ja, zijn hart besloot er een einde aan te maken. Giliusk werd verliefd op een Meistre en begaf zich steeds vaker in haar buurt. Dit was echter verboden en toen ze werden ontdekt werden ze tussen de twee strijdende kampen in geplaatst. Ze werden gedwongen te vechten tot de dood van de ander. In die momenten begon Giliusk voor de eerste keer in zijn rustige leven, hij nam niet aan oorlogen deel, woede te voelen. Nadat hij de controle over zochzelf weer terug had gekregen besloot hij te doen waar hij goed in was: dingen ontdekken. Vele van zijn uitvindingen worden vandaag nog door Godun gebruikt. Conleys opslagsysteem voor energie bijvoorbeeld. Hij nam de hand van zijn liefde en veranderde in een draakachtige. Tot iedereens grote schrik veranderde zijn liefde mee. Met de vereende krachten van een Godun en een Meistre, welke krachten gemaakt zijn om elkaar aan te vullen, verdwenen ze. Later, in een grot, besloot Giliusk dat zulke kracht niet weer gebruikt mocht worden. Hij besloot, het brak zijn hart, zichzelf naar de bekende wereld te verbannen als agent en nooit meer terug te komen. Zijn liefde, zo bleek later, steekt elke dag om middernacht een steek door haarzelf heen, in de hoop ooit dood te gaan.

Die kracht is exact wat wij willen oproepen. Giliusks draak was nog zwak. Wij hebben de kracht van zo'n beetje de sterkste draak die er is: de zwarte gepantserde nachtvlagdraak. Terwijl ik langzaam richting Yawan kroop hield Vythe haar mond dicht, volledig van de kaart door alle informatie. Zodra ik Yawan's hand vastpakte gingen zijn ogen open. Langzaam begon Vythe door te krijgen wat er gebeurde, maar het was al te laat. Yawan veranderde van vorm en nam mij mee, nu waren we één. Terwijl we wegvlogen kreeg ik langzaam toegang tot Yawans geest. Hij bezat geen geheimen meer voor mij. Ik ook niet voor hem. Ik hoorde met ons verbeterde gehoor nog schreeuwen: 'VERDOMME!' Waarschijnlijk Vythe.
Nu, als draak, kon niets ons meer stoppen, hoewel Vythe een probleem kon worden.