SIEGE S01 ©

93. Rhamphus

Ik rooster de eetbare delen van de koe. Als ze eenmaal gaar zijn, haal ik ze van het vuur af en laat ze kort afkoelen. Daarna eet ik ze op.

Nadat ik mijn buikje rond heb gegeten, loop ik verder in de Westerse richting. Ik zie de berg al, mijn eindbestemming, en ik loop ietwat sneller van vreugde. Wat ik totaal vergeten ben, is dat ik een dorpje tegenkom van een oude stam. De Sniër. Één Snie, meerdere Sniër. Deze Sniër zijn erg gewelddadig, en zoeken wraak op Preüla. Preüla heeft ze tenslotte hun vrijheid afgepakt.

Ook worden de meeste Sniërer (=meervoud mannelijk) als slaaf gebruikt. De Sniëresser (=meervoud vrouwelijk) moeten elke dag de gewassen verbouwen en in het bos vruchten plukken. Als ze dan niet met de gewenste hoeveelheid terugkomen, worden de kinderen afgepakt en mishandeld voor een bepaalde periode, afhankelijk van het verschil in gewenst en realiteit.

Ik loop recht op een Sniere (=enkelvoud mannelijk) af. Hij kijkt mij doordringend en gewelddadig aan.

"Ik doe niks, ik vlucht." Zeg ik. "Preülaanse leden van de adel hebben een prijs op mijn hoofd gezet, maar alleen als een Preülaanse soldaat mij vangt, telt de bonus."

"Dus?"

"Ik wil graag schuilen. Tijdelijk. Mijn eindbestemming is de berg."

"Geen sprake van!"

"Als u het belieft, ik ben een wetenschapper, en diplomaat, en ik kan u helpen met verdediging."

"Dat hebben we niet nodig."

"Ik weet dat jullie weer onafhankelijk willen worden, dus bied ik jullie deze schets aan. Het is de schets van de nieuwe kasteelmuren van Prantium, tenminste, een kopie daarvan. Zo weet u alle kleine gangetjes, kerkers, slavenkamers, schatkamers, en ga zo maar door. Ook de zwakke plekken staan aangegeven."

"En waar zullen wij dit ooit voor nodig hebben?"

"Ik ga proberen een tweede oorlog te starten met Wickerxot en Hankropia. Op die manier kunnen jullie proberen onafhankelijk te worden. Preüla is nooit sterk genoeg om dat tegen te gaan, of geweest. Ook zal ik proberen meer stammen tegen Preüla op te zetten, mits u onderdak biedt voor twee nachten. En als er gevaar dreigt, vertrek ik eerder. Dit klinkt laf, maar ze zoeken mij overal."

"Hmm, laat mij er even over nadenken en overleggen met de leider."

"Zoals u wilt."

Hij loopt weg en ik blijf, met de kasteelpoort in zicht, staan. Hij zal zo wel weer terugkomen.

Na tien minuten is hij er nog niet. Ik begin lichtelijk in paniek te raken als ik iemand anders naar mij toe zie lopen. Maar dat was niet nodig, het was namelijk de Sniirse leider.

Hij bracht mij naar de vergaderzaal. Of je het een echte vergaderzaal kunt noemen, is een tweede punt, want er stonden drie tafels en dertien stoelen. Per tafel vier stoelen, en op de kop de 'Troon'. Aan de andere kant van de 'Troon', stond niets. De Troon zag er niet echt mooi uit. Er zat geen patroon in, weinig kleur, en het straalde armoede uit.

"Zo, dus u wilt ons helpen onafhankelijk te worden." Begon de Sniirse leider.

"Jazeker, of het lukt is een ander verhaal. We moeten namelijk eerst in een oorlog komen me-"

"Nee, geen oorlogen! Dan worden al onze mankrachten weer vervoerd naar de frontlinies!"

"Dan kunnen ze van binnen af de Preülaanse soldaten uitmoorden. Het zal nog een tijdje duren voor de oorlog begint hoor, u hebt dus nog tijd om uw mensen voor te bereiden."

"Mijn rechterhand had ook iets vernomen over dat meerdere stammen helpen, welke precies?"

"De Hulghanen, De Lintoryers en De Kranxi. Deze drie stammen moet ik nog inlichten, vandaar dat u nogal wat tijd heeft om zich voor te bereiden."

"En wat als wij zouden weigeren?"

"Dan zult u helaas onderdeel blijven van Preüla."

"Hmm, maar wat als het niet lukt onafhankelijk te worden?"

"Dan zal ik jullie, De Hulghanen, De Lintoryers en De Kranxi één land maken, met als hoofdstad een nieuw gestichte stad vlakbij de bergen. Daar zal ik dan, met een aantal van jullie diplomaten en politieke mensen, in dezelfde hoeveelheid als de andere stammen, gaan regeren."

"En ik dan? Verlies ik dan al mijn macht?!" De Sniirse leider kijkt mij doordringend aan.

"Nee, u zult een soort president worden van uw eigen stam, maar ik en de diplomaten en politici zullen boven u staan. U kunt er natuurlijk ook voor kiezen om uw land te verlaten, en een nieuw iemand op de troon te zetten, zodat u alsnog hoger staat dan uw politici en diplomaten. Maar volgens mij hoort dat niet bij jullie cultuur." Zeg ik, terwijl ik mijn boek der informatie in mijn handen heb.

"Kunnen we een kleine aanpassing maken?"

"Wat stelt u voor?"

"De leiders van de stammen," Begint de Sniirse leider, "Inclusief ik, en u natuurlijk ook, regeren ieder een eigen gebied. Zie het als een soort van vijf landen in één land gepropt. Ieder regeert zijn eigen deel, en wij, met zijn vijven, staan dan alsnog bovenaan. Samenwerking moet echter wel gegarandeerd zijn, dus ik betwijfel het dat De Lintoryers en De Kranxi willen samenwerken, aangezien ze beide erg fel tegenover elkaar staan." Stelt de Sniirse leider voor. Ik denk er bedachtzaam over.

"Dan maken we toch een wet per regio? Dan hebben we vijf wetboeken voor dit 'idee', en één grondwet, waar elke regio zich aan moet houden?"

De Sniirse leider knikt.

"Akkoord?" Zegt hij terwijl hij opstaat.

"Akkoord, moet ik mijn handtekening nog ergens onder zetten?"

"Niet nodig, ik vertrouw u wel."

Ik knik en schud de leider de hand.

"Goed zaken met u te doen."

"Insgelijks, u bent altijd welkom," Hij laat iemand halen, een knecht, "Breng deze heer naar een veilige, en ik herhaal, veilige slaapplek. Preüla mag hem niet te pakken krijgen..!"

"Zoals u wenst, mijn koning."