Barkada [COMPLETED]

86: The night has come (2)

MJ POV

"Pagod nako."

"Wala na'ng mangungulit sa'yo, dahil pagod nako. Wala na'ng bubungad na makulit sa buhay mo, because I'm staying away. I Won't push myself anymore because I'm respecting your decision. Mahal kita kaya ko 'to ginagawa kaya kahit ang hirap pakawalan ng minamahal mong best friend, kailangan eh."

Sa mga sinabi niyang kataga.. hindi napigilan ng luha kong lumabas at napapikit ako. "At bago ko bitawan ang salitang 'pagod na ako' Hindi mo lang alam kung gaano ko pinanghawakan ang salitang 'kaya ko pa' Ang hirap mabalewala, Mj sobra.."

"Pagod na pagod nakong magsayang ng oras sa'yo na lagi nalang akong binabalewala. Nakakawalang gana din, Mj. 'Yung gigising ka nalang sa umaga at alam mo itong araw na 'to, wala ka parin kwenta sa taong mahal mo, na lahat ng efforts mo, mapansin lang niya kahit iisa, pero niisa wala. Siguro nga wala akong parte jan sa buhay mo, siguro nga wala akong nagawa para lang ibahin ang tadhanang maging ikaw at ako."

Maski ako naiyak nadin ng sobra kumawala ako sa yakap and I faced him, I saw him cry. "Di mo lang alam kung gaano ko niluwagan ang bawat pasensya ko sa'yo. Di mo alam na bawat oras niluluwagan ko lahat lahat ng makakasakit sa'kin dahil lang sa simpleng mga sinasabi mo sa lahat ng mga ginawa mo." Mas kinagat ko ang labi ko at parang masisira na 'to. "Ayoko pa sanang mapagod eh, but you keep pushing me away, why? Why Mj?"

Nakatingin lang ako sa mata niya tumayo ako ng mabuti at pinunasan ang mga luha ko ayokong mag mukhang kawawa at apektado sa mga sinasabi niya, gusto ko lang mag mukhang malakas parin kahit papaano never kong ginusto na mag mukhang kawawa o kinakawawa.

"You don't even get me, I'm pushing you away because of I don't want you! I'm pushing you away because I don't wanna end up like this. Ayoko sa'yo im telling it to you, I may sound rude but who cares?! Nasasaktan ka dahil totoo! I'm sorry Matthew pero ayaw kita. That's the reason why I'm pushing you away. Damnit!"

Nakita ko siyang ngumisi at tumawa ng mahina. "Because i dont want to ruined our friendship, Matthew. Ayoko. We're just friends and not lovers. We're not lovers we're just friends." Kinalma ko ang sarili ko at tinignan niya ko na parang hindi nasasaktan.

"No. We could be more than friends but you ruined it. Because you can't accept the fucking fact that you have some feelings for me." I was indeed shock when I heard him curse for the first time. "Am I right?" Bigla nalang tumango, ang ulo ko?! Parang di na ako ang nag kokontrol ng katawan ko dahil bigla bigla nalang 'tong gumagalaw..

"Oo na! Ayoko na'ng magpanggap na walang nararamdaman dahil sawang sawa nako! Ayoko na! Oo na! Mayroon nakong nararamdaman para sa'yo! I'm just hiding it dahil hindi ko kayang malaman mo 'yon masasaktan at masisira ang ego ko.. I'm sorry.." I said we all the pain, alam kong di ko pa nabubuhos lahat.. pagod nadin ako mag feeling na malakas dahil lagi nalang akong nagmamalakas!

I saw him shook his head slowly. "Your sorry can't do anything, it will just last, but that can't heal a scar from the heart.. my dear." Nagulat ako dahil sa minsan ko din 'yan sinabi sa kaniya at nagulat ako.. at pinunasan ko ang lahat ng mga luha sa Mata ko..

"But I remembered you.."

"I gave love but I received pain. And fuck." Nagulat nanaman ako sa sinabi niyang mura nakatingin lang ako sa kaniya.. "You remembered me when it's too late? Great." Umiling lang siya at marahan pinikit ang mga mata at sabay huminga ng malalim.