Barkada [COMPLETED]

67: mapasaya

JUN POV

"Im married.."

That brokes my heart to see her tears fall.. agad siyang natamaan sa sinabi kong 'yun.

Ayokong ipaasa siya na di ko siya iiwan pero.. shit iniwan ko siya.. "I'm sorry.." her tears were still dropping..

"Hindi lahat katapat ay sorry, I need explanations too.." Sabi niya hindi kami makatingin sa mga mata ng Isa't Isa.

"Sila mommy at daddy, they made a fixed marriage, ang mabilisan na kasal, para hindi nako makawala pa at para nadin hindi mapahiya ang pamilya Rivera."

Parang statue lang siya ngayon hindi makagalaw at natulala. "Bakit mo pa ko niligawan? Bakit mo pa ko pinaasa? Bakit mo pa ko ginusto? Minahal? At bakit kailangan mo pang paguluhin ang sitwasyon ko? Pumayag ako-" pinutol ko siya.

"Hindi-"

"Ako muna! Let me speak! Pumayag ako na ligawan mo ko dahil akala ko wala na'ng mangyayari pang iba o sisira pa sa buhay natin pero meron papala.. why didn't you fight? Ba't di mo ipinaglaban na may gusto kang iba?"

"Dahil sa ayos na ang lahat! Wala na'ng urungan ang kasal na 'yon, susundin mo o susundin mo lang ang pilian du'n, I'm sorry kung pinaasa kita sinaktan kita.. I'm sorry."

"Ngayon I don't know.. I'm freaking out of my mind now.. dahil sa'yo gumugulo at nasisira ang aura kong masaya, naalala mo dati na umamin ka sa'kin? Diba parang lantang gulay ako nu'n? Dahil malaki ang impact nu'n sa'kin, Ayaw kitang masaktan nu'n kaya, Ayaw kitang paasahin mas inisip kita.. pero ako di mo ko inisip 'yung isusukli mo pa sa'kin ganito? Minahal at ginusto mo nga ako, pero pinaasa at sinaktan mo ko aba all in one ah?"

"Vittoria, I'm sorry.."

"Sana kasi pinaglaban mo 'yung taong sinabihan mong hindi mo iiwanan, hindi mo paasahin, hindi mo pababayaan at mas lalong hindi mo sasaktan. Pero lahat 'yun ginawa mo jun! Lahat 'yun! Alam mo gusto ko lang naman sa buhay ko ang sumaya ayoko makalanghap ng badvibes pero lagi nalang pag dating sa'yo! Laging gumugulo at nasisira ang aura at ang mundo!"

"I'm sorry via.. hindi ko sinasadyang saktan ka at paasahin ka.." lumuhod na ko sa harapan niya pero tinayo niya ko.

"Alam mo.. ang weak mo! Napaka hina mo! Hindi mo manlang ako inisip nu'ng mga oras na 'yun-"

"Akala mo lang hindi pero iniisip kita nu'n! Inisip ko na magagalit ka sa'kin, nagdasal ako na wag kang magalit sa'kin, na wag kang magtanim ng sama ng loob sa'kin, dahil wala lang akong nagawa sa'yo, I'm sorry na nga eh.."

--

VITTORIA POV

"I'm sorry din.. but I think this is goodbye.. ayoko muna jun.. I need time to spare time for myself.. I'm sorry.. goodbye.." bago pa ko tumalikod may sinabi siya.

"Wag kang magsasabing paalam kung babalik ka pa." Pinunasan ko nalang ang luha ko basa nadin pati dress ko..

Yung makeup ko nasira nadin.. Wala na.. finish na.. 

Naglakad nako at nagisip.. tama ba lahat ng sinabi ko nu'n? Nasaktan lang naman ako.. dahil akala ko magiging kami na talaga akala ko magiging okay na ang buhay ko.

But I'm wrong there's always gonna be problems in life.. dadating at dadating kailangan mo lang lampasan o sakyan 'yun para matapos at makatungtong sa susunod na level..

Siguro nga kailangan ko munang unahin ang isip ko bago ang puso ko. Magpapahinga muna ito para naman hindi tuluyan mahati 'to sa dalawa..

Aaminin ko nadin na nagkagusto nga ako sa kaniya oo na, Sino ba naman kasi ang di maiinlove kay jun, na laging nanjan, laging kasama mo, laging nangaasar, laging bully at minsan din na naging parte na ng buhay ko.

I just love being with him in the past few days.. I'm just really struggling na makasama siya dahil iba na eh naglevel up na, ligawan na eh.

But now.. it's going to change I need time to refill myself again with a smile again I need to be brave as much as possible.

Gusto kong maging matatag at matapang sa mga problemang dadating pa sa buhay ko.

At dinamayan na nga ako ng weather bigla nalang umulan ng sobrang lakas! Wahhh! Seriously?! In the middle of my drama scene?

Kumulog at kumidlat pa agad akong napa yakap sa taong dumaan sa harap ko at mabuti nasa side walk kami..

Pagyakap ko sakaniya dumiretso ang tuhod ko sa lapag! Hindi niya manlang ako sinalo or what..

Ouch! Dumudugo ansakit! Natatamaan  pa siya ng tubig ulan! Wahh! Ano 'yan binabasbasan 'yung sugat ko? With holy rain?! -_-

"Miss! I'm sorry! Di ko sinasadyang hindi ka saluhin bakit ka kasi yumakap sa'kin at 'yung mukha mo nakakatakot para kang tinapunan ng ketchup pati damit mo kulay red na at di naman kita kilala- vittoria?" Unti unti akong napatingin sa kaniya at napalunok ako nu'ng makita siya.

"Richard?" Ang laki ng pinagbago niya.. I cannot.. para akong statue na nakadikit na talaga parang di na makagalaw pa..

"Ako nga, long time no see." Inilahad niya ang kamay niya sa'kin at inabot ko naman nag shake hands kami.. "ah.. kamay ko vittoria." Binitawan ko 'yun at tinignan siya I can't believe it.. mas gwapo na siya.

"Richard.. di ka na naka eye glasses at 'yung gupit ng buhok mo mas gwapo na, mas naging mature kang tignan."

"Ha? Hindi naman, maliit na bagay." Sabi niya sakin at mukhang nag blush pa.

"Alam mo ikaw ang dream boy ko.. dati." May lungkot sa mukha ko nu'ng sinabi ko ang huling word.

"Bakit, ngayon?"

"Wala.. everything is different at magulo na." Sabi ko sa kaniya at huminga ng malalim mabuti umuulan kaya di niya nakikita ang mga luha ko.

"Uhm.. mamaya na tayo mag usap at tignan mo umaagos na' yang dugo mo sa tuhod." Tinuro niya ang sugat kong OA, naman grabe sobrang lakas ng dugo, pwede na'ng dinuguan! Haha! Joke.

Hindi niya dala ang kotse niya kaya eto kami nag lalakad sa ulan! Inalalayan niya kong mag lakad hanggang sa pagpasok namin sa hotel susyal na siya ngayon eh.

Pumunta na kami sa room niya at siya lang naman magisa dito. "Wala ka bang bahay dito 'yung mga magulang mo?" Tanong ko sa kaniya at tinignan niya ko habang kinukuha yung first aid kit.

"Marami nadin nagbago vittoria.." may lungkot sa tono ng boses niya ngayon. "Nung nangyari lahat ng pagamin nila shin at grace that was the same day when my mom died.." bigla nalang huminto ang mundo ko parang malakas din ang impact nu'n sa'kin napakasakit naman nu'n..

"I'm sorry.." tumango siya at sumenyas na okay lang.

"Okay lang, Sabi mo nga everything happens for a reason siguro ang dahilan nitong pagkawala niya sa mundo ay para maging matapang at matatag ako sa mundo." Ngumiti naman ako sa kaniya Ang lakas niya talaga! Haha pero proud ako sa kaniya ngayon.

"Oo nga tama ka jan." Pagpapalakas ko ng loob sa kaniya. "Atsaka wala na siyang mararamdaman pang sakit nasa kamay na siya ng panginoon." Lumapit siya sa'kin at ngumiti siya at tumango.

Ako naman bumalik ang aura ko kanina.. "arayyyyy!" Agad akong napasigaw dahil sa nilagyan niya agad ng betadine! Wahh! "Wagggggg!" Sabi ko sa kaniya at natatawa nalang siya.

"Ang lungkot lungkot mo naman kasi eh, bakit anong nangyari sa'yo?" Tanong niya sa'kin di ko tuloy maiwasan na malungkot ulit ano bayan pabago bago ang aura ko.

"Ayun.. umasang may happily ever after na, tapos wala na finish na, nakasal na ang lalaking akala ko makakasama ko na ng habang buhay." Pinipigilan ko ang mga luha kong onting tiis ay lalabas na sa mga mata ko kasi naman eh! Naiiyak nako to the max!

"Di lahat happy, pero lahat gagawin ko para mapasaya kita vittoria."