Barkada [COMPLETED]

97: successful

VITTORIA POV

Isang araw palang ang nakalipas parang bibigay nako sa sakit na nararamdaman ko.. Hindi ko alam kung kaya ko bang sumabak sa operasyon na 'to o gusto ko nalang mamatay at wa'g na'ng bumangon pa..

Pero natatakot parin ako.. natatakot akong baka hindi maging successful ang operation ko.. mamaya marami pang proseso ang dumating baka hindi ko kayanin ang matinding pagsubok na 'to.. mamaya biglang di nalang akong magising..

Baka magka kidney transplant ako.. baka kailangan ko na'ng palitan 'to.. natatakot ako baka walang mahanap sila Daddy na donor ko.. natatakot ako sa mga posibilidad na mga pwedeng mangyari sa buhay ko sa halip na matakot ako pinapagaan parin nila ang kalooban ko sa ngayon..

But I have Richard at my side.. he's comforting me.. always.. "Ano ready ka na ba sa operation? Gusto mo bang ngayon na gawin?" Tinignan ko si Richard.. hihindi ba ko? Parang ang bilis eh.. parang di ko pa kaya eh?

"Could you give me days? Mukhang kaya ko pa naman ang sakit eh.. I just can't.. kinakabahan ako.." I think his thinking that im so stubborn.. because on his reaction I can see that he's just understanding me. "Pero.. kung di mo nako kayang alagaan you can leave me.. okay lang sa'kin, Richard.." napayuko ako at di siya kayang makita..

Tinignan niya ko para siyang naguguluhan sa mga sinasabi ko. "What are you talking about? I won't do that. Pinili ko 'to, samahan ka dito kahit labag pa sa kalooban at sarili ko, dahil nga ginugusto kita.. do you get me Vittoria? Im liking you.. hindi ka mahirap mahalin o gustuhin. Gusto ko din na tulungan ka sa bawat pagsubok nandadaan sa buhay mo. We're going to fight this okay?" I smiled.. I'm like the most lucky woman who has a man like Richard.. pwede ba kong umiyak? Tears of joy.. huhu..

"Thank you Richard.. I know my thank you isn't enough with all you're understandings and patience.. I'm so happy that your here in my side.. I like you so much!" Di ko na napigilan ang sarili kong yakapin siya atsaka di pa kayang sabiin na sa kaniya na I love him! Wahh! Kilig.

"And I'm like you too, vittor-"

"Ouch! Aaarayyy!" Napahawak ako sa sakit.. grabe.. I cannot handle that pain that I'm feeling.. it's so much.. sobra ito sa mga nakaraan na sakit na naramdaman ko...

Napasandal nako sa sakit na nararamdaman ko nakagat ko na ng sobrang diin ang mga labi ko dahilan na pwede na itong magdugo dahil sa diin.

"V-vittoria.. here inumin mo ang pain reliever.." may inabot sa'kin na tablet si Richard and some water.. I drink it all and I was relief.. sumasakit parin siya but not like ten minutes ago.. "Are you fine now?" Tinignan ko si Richard and I nodded.

"Yes.. salamat sa pagaalala pero wa'g ka na'ng mag alala pa I'm fine for now." Ngumiti ako kahit ang hirap.. masakit parin pero ayokong ipakita sa kaniya ang mukha kong nahihirapan.

Ten minutes ang nakalipas ay wala naman akong nararamdaman I'm just watching TV cartoons ang pinapanuod ko adventure Time my favorite nakakalungkot nga lang na wala na ang palabas na 'yan sa channel na paborito ko pamandin.. sayang..

But I notice Richard. Nakatitig lang sa'kin wow kapal ng face charot lang! Nakikita ko kasi siya sa gilid ng mga mata ko looking at me ayoko man sirain ang mga titig niya sa'kin dahil feeling ko pinagmamasdan niya ang gandang taglay ko ay.. hehe.. just kidding!

"Uhm.. baka m-matunaw ako.." nahihiya ko pang tugon 'yon jusko Lord! Nakakakilig kasi eh nakakamatay pa mga titig ni Richard para akong nasa langit na ewan hehe.. I'm like on cloud nine!