Barkada [COMPLETED]

75: Sana ako

(Sa lahat ng nagbabasa thank you, my heart is OVERWHELMED..  love you! ❤)

JUN POV

Sa lahat ng tao siguro nga ako ang napaka makasalanan.. siguro nga sa darating na pasko ako ang unang una na nasa list ni santa claws na masama.

Siguro nga ako lang eh? Dami ko na kasing nasasaktan at ang tangi ko lamang nagagawa ay ang magsorry.. ang mag sorry nalang sa lahat ng nagagawa kong mga kasalanan sa tao nakakairita man pero wala akong magagawa.

Kahit nagsorry ako hindi ko parin mapapawala sa kanila ang mga alaala.. na nangyari at ang masasama kong ginawa. Why am I like this?

Napaka hirap mabuhay sa mundo kung gagaguhin mo lang buhay mo, katulad ng ginawa ko pagago gago lang tapos manghihinayang sa huli, ulol lang? Tangna lang kasi, I always do shits and bullshits and this is my karma losing someone my heart was going to love.

Masakit sa kanila, sa'akin na mawalan ng isang tao na napaka ganda ng personalidad.. 'yung tipong nagiisang parang anghel ng buhay mo? Nawala dahil sa katarantaduhan mo? Galing. Magaling ang plano ng diyos sa'kin pero sa nararamdaman ko gusto kong bumigay nalang at magpahinga nalang sa isang kama at wala na'ng isipin pa.

'Yung taong walang ginawa kung hindi maging mabait at lagi kang intindihin.. kahit sobrang hirap ng sitwasyon.. nanjan siya nakadikit, nakatabi at lagi lang nakangiti.

"Hannah.. wag kang susuko! Please!" Sigaw ko sa kaniya nasa ambulansya na kami at napaka bilis na ng takbo nito. "Hannah.." they are giving her some oxygen to breathe.. dahil may possibilities na mawalan na agad siya ng hininga dahil sa natamo niya..

"Hannah! Please! Gumising ka!" Nasa hospital na kami at itinatakbo na siya patungong operating room.. "Hannah wag kang susuko.." 'yan ang huli kong sinabi sa kaniya at mula sa taas sa langit sana marinig niya lahat.. Ayokong sumuko siya agad agad at bigla bigla Hindi pa natatapos dito ang buhay niya. Hindi pwede! Ayoko!

"Sir stay here. Will handle this." Sabi nung nurse. I can't handle myself kaya agad kong naisuntok ang pader na nasa gilid ko at du'n nabaon 'to ng konti at napahawak ako sa noo ko dahil sa galit na nararamdaman ko. Bullshit.

"Sir!" Sigaw nung nurse nakita niya kong Galit na galit at umiiyak natakot siya at umalis lahat ng mga patient dito ay nakatingin lang sa'kin at parang nag aalala sa ginawa ko.

Tang*na! Ano pa bang mangyayari sa buhay ko?! Tangna! Puro ko nalang nasasaktan ang bawat tao sa mundo eh! Di ba pwedeng masaya naman? 'Yung tipong kahit isang araw sumaya ako na puro ngiti nalang? Pwede bang hilingin 'yun? Kahit ngayon lang? Kasi sabik na sabik nakong makamit ang araw na 'yon.

damn! I can't wait to die! Baka nga du'n lang ako sumaya dahil wala nakong mararamdaman, dahil tapos na ang paghihirap ko nu'n. Tapos nadin ang mission ko my soul should be in peace not in danger and in worse.

Pero mali ako.. pupunta din naman akong impyerno baka di din ako sumaya hanggang sa pagkamatay ko wala parin mababago? Ganon ba? Kailangan bang hanggang maging kaluluwa ako ganon? Mahirapan at maiyak nalang ako?

Sobra naman ata ang lahat ng nangyayari sa'akin? Sobra, sobra? Bakit kailangan ko pang maranasan 'to? At bakit ko pa kailangan maranasan ang ganitong sitwasyon at buhay? Para saan pa? Ito ba ang karma ko dahil sa mga nagawa ko?

Para matuto? Tang*na! Natuto na nga ako! Oo na! Natuto na kong wa'g maging tarantado at gago! Okay na ba? Ha? Napaka sakit na mawawala sa'yo 'yung taong unti-unti mo na'ng minamahal 'yung tinatry mo na ngang mahalin pero 'yung mga pagsubok
sa mundo bigla nalang umaarangkada, ano ka nasa isang race? Paunahan? Paunahan kung sinong manalo at umangat sa level? Mukhang ngang nanalo na si pagsubok eh.

Ayoko na.. alam kong hindi ako masyadong nagdadasal pero malakas ang loob kong pumunta sa church ng hospital. Wala akong pake kung ano pa tingin sa'kin ng mga nakakakilala sa'kin. Tanging hinihiling ko lang ay ang mapabuting lagay si Hannah, siya lang naging gabay at anghel ko sa mundong ito..

I prayed for all my sins to be forgiven. I want a new life not a new pain for myself again. Sawa nako du'n..

"Papa jesus, god.. alam kong masyado akong masama para mag dasal ng pagpapatuloy ng buhay ni hannah pero sana.. kahit ito lang.. sana buhayin niyo pa siya.. kasi, gusto ko din sumaya gusto kong makaranas ng mamahalin ka at mamahalin ko.. gusto kong sumaya kasama ng Mahal ko.. gusto kong maging masaya kahit isang araw ng buhay ko.. tatanggapin ko pong may onting Galit ka sa'kin, God pero I'm sorry.. sising sisi nako sa lahat ng pinaggagagawa ko sa mundong 'to. Alam kong hiram lang ang buhay pwedeng bukas o sa makalawa mawawala na ang Mahal mo.. pero please give her a second chance in her life god? Pwede ba 'yun? Just save her please I'll be good.. I promise I'll be good in every single day.. promise please lang Lord.. amen.."

All my tears went out.. kalalaking tao umiiyak baka masapak kita Jan porket lalaki bawal na umiyak? Bawal mag express ng feelings ganon? Walang magagawa ang iyak sa pagkalalaki ko kaya pwede ba umayos kayo? Gusto kong ibahagi ang pagiiyak ko kaya Sige na.

Pero paano kung hindi na siya bumalik pa at maging malungkot ka habang buhay? Biglang pumatak sa utak ko ang mga salitang 'yan that made me smirk like a shit tss.

Naisip ko 'yan.. siguro kailangan ko lang ng lakas at pagiging matatag.. alam kong di siya bibitaw alam kong kailangan niyang maging malakas alam kong malakas siya! Di dapat siya bumitiw dahil may magmamahal pa sa kaniya.

'Yan lang ang kailangan ko sa ngayon ang maging malakas.

Pumunta nako sa may harap ng operating room at nandun na 'yung doktor. "Jun rivera? Are you married with Hannah ramos?" Tanong ng doktor at tumango ako sa sinabi niya at tinitigan siya para maalarma siyang gusto ko na'ng malaman ang balita kay hannah.  "I'm sorry to say that she's on comma, I don't know how or when she'll be back in life, the only thing that keeps her heart pumping is the machines that we put on her body.. I'm very sorry.. I have no idea if she can still do it or make it and be alive again.. there's a little chance.. just be strong and pray."

Para akong binagsakan ng langit at lupa.. I know how it feels to lose some one.. but not yet.. I need to trust on the Lord.. I need to.. that's the only thing.. and my only way to bring back my girl.

Hannah.. don't give up.. pumunta ako sa kwarto niya at nakita ko ngang marami ang nakakabit sa kaniya na mga wire.. gumilid ang mga luha sa mata ko at unti unting namamatay matay ang puso ko sa nakikita ko ngayon.. 'yung mga labi niyang parang namumuti.. I fucking miss her reddish lips..

At nga pala 'yung nakabangga sak aniya pinakulong ko na sa abugado ko malakas ako du'n kaya ginawa niya lahat para lang makulong yung siraulong 'yun! That shit that almost killed me and my girl.

Nag drive pa kasi ng truck habang umiinom? Ulol siya! Ayoko lang mangyari sa pa iba ang nangyari sa'kin ngayon. Ayokong gumuho ang mundo nila kagaya ng nangyayari sa'akin ngayon. Ayokong maramdaman nilang may possibilidad na may mawala sa mundo nila. Ayokong mangyari sa iba ang mga nangyari sa'kin. Ayoko.

"Hannah.." hinawakan ko ang kamay niya malamig ito at para lang siyang natutulog ng mahimbing pagkakaiba nga lang maraming nakakabit sa kaniya at parang walang dugo na dumadaloy sa labi niya iba ang itsura niya sa dati.. ngayon parang kakambal niya 'to, pero pay gumising si Hannah na ulit ang makikita ko..

And I owe my life to her.. na sana ako nalang ang nabangga at hindi siya.. sana ako nalang 'yung nasa pwesto niya at Hindi siya.. Sana ako nalang 'yung nakararamdam ng sakit na nararamdaman niya ngayon.. Sana sa'kin nalang lahat.. Sana ako nalang..

Dahil sa'kin mas bagay ang lahat ng mga nangyayari sa kaniya ngayon. My girl shouldn't be in this situation and in this fucking bed and this fucking room! I should be here in this fucking room and bed.