Barkada [COMPLETED]

91: kidney stones

RICHARD POV

Habang papunta kami sa harapan ng school eh sumasakit parin ang likod at lower abdomen ni Vittoria hindi ko na nga alam ang gagawin ko eh.

Wala naman sa'amin doktor o nurse walang makakapagsabi sa'amin kung anong pwede niyang sakit o kung ano man ang posibilidad na mangyari sa kaniya.

Naaawa ako sa kalagayan niya ngayon na buhat buhat ko siya at sumasakit ang ilan body parts niya di ko na nga tinatanong dahil baka mas sumakit pa.

"Vittoria hang on." Sabi ko sa kaniya at tumango siya du'n at tinry niya pang ngumiti kahit papaano.

"Sobrang sakit lang-- ouchh!" Sigaw niya pa wa'g ko na nga lang kausapin at baka masaktan pa siya I feel even bad when it hurts more.

Habang nakatayo kami sa labas ng school, Hindi ako makapagsalita dahil sa umiiyak na ang taong importante sa'akin oo lahat kami dito kanya kanya ang pagaalala.

Umiiyak na siya sa todong sakit ng tyan niya, ano bang nangyayari sa kaniya?! Nakakabaliw na ah? Kanina pa ko hindi makaisip ng mabuti dahil bawat minuto umiiyak at nasasaktan siya?!

"Ayan na!" Sigaw ni Mj na'ng dumating ang ambulance. "Sasama-" pinutol ko siya kaya naman tinaasan niya ko ng kilay.

"Wa'g na, mas importanteng matapos mo ang party na 'to. Please Mj." Sabi ko sa kaniya mukhang nagulat siya du'n, pero napaisip siya at dahan dahang tumango at huminga ng malalim.

Sinakay na nila si Vittoria pero bago ako sumakay hinatak muna ako ni Mj. "Richard, alagaan mo 'yan wa'g mong pababayaan. She's my best friend I don't want something or someone to hurt her." Tinignan ko siya sa mata at syempre tumango at ngumiti. "Balitaan mo ko ah!" Sigaw niya at pumasok nako ng tuluyan.

Umupo ako sa upuan du'n at  ang kawawang babae sa harap ko nakapikit na siya sa sakit double double ang nararamdaman niya.

Sakit sa likod at sa tyan niya. "Richard.. I'm overthinking.. baka cancer na 'to.." agad kong diniinan ang hawak ko sa mga kamay niya di ako papayag na magkasakit siyang ganon, not like my Mom no.. "or baka sobrang malalang sakit 'to.. baka ikamatay ko.. Richard, natatakot ako.." natatakot niyang sinabi sa'kin while crying because of the pain she's feeling. "I'm scared.." Sabi niya pa.

I wiped her tears and cup her face, so that she feels I'm caring for her so much, and I'm caressing her cheeks to slowly wipe her tears thats falling. And look straight at her eyes.

"Vittoria, wa'g na wa'g kang magiisip ng ganyan. Alam kong may lakas kang lumaban jan, wa'g kang susuko, because I'll never get tired of you. I promise never ever will I be tired of you.." mangiyak ngiyak kong sinabi ang mga salitang 'yan I'll never be tired of her, never. Like I promise to my Mom I'll help everyone lalong lalo na ang aking mahal.

Hinawakan niya ang mga kamay ko habang hawak hawak ko ang mukha niya. "Richard.. wa'g kang lalayo ah? Just stay beside me.. in that way I'll never be tired of fighting, whatever this pain is."  Sabi niya habang tuloy tuloy ang pagagos ng luha niya sa mata niya at hinawakan naman ang braso ko.

"Shhhh.. don't cry I don't like to see you crying because my heart is sinking whenever you're crying.. shhhh.." kinagat niya ang pangibaba niyang labi at tumango pinipilit niyang wa'g umiyak pilit parin tumatakas ang kanyang mga luha sa nakapikit niyang mga mata.