Çocukluk Aşkım

24.BÖLÜM

Multi: Asel Karahan

"Abi!"

Yutkundum. Rüzgar tepkisiz bir şekilde kızı kendinden ayırıp yüzüne baktı. Rüzgar duygularını çok iyi saklayan biriydi. O an ne hissettiğini anlamak çok zordu.

"Abi mi?"

Diye sordu. Kız başını salladı. Daha sonradan toparlanıp Rüzgar'dan bir adım uzaklaştı.

"B-Ben kendime hakim olamadım. Özür dilerim"

Dedi utanarak. Aras araya girdi.

"Kardeşim oturun şuraya, kız anlatsın her şeyi"

Herkes yavaş adımlarla koltuklara oturdu. Kız çok ağlamış olacak ki gözleri kan çanağıydı. Kesik kesik nefesler alıyordu. İyi geleceğini bildiğim için mutfağa gidip su getirdim. Küçük bir tebessümle suyu aldı ve içti. Rüzgar'a baktığımda kızı inceliyordu. Birkaç saniye geçtikten sonra derin bir nefes alıp anlatmaya başladı.

"Asel Karahan ben. Neyi, nasıl anlatacağımı bilmiyorum ama bir yerden başlamalıyım sanırım. Bugün annemin albümünü karıştırırken bir fotoğraf buldum. Kendi bebeklik fotoğraflarımın hepsini bildiğim için o fotoğrafın farklı olduğunu kolayca ayırt ettim. Anneme sordum. Seni bebekken yetimhaneye bıraktığını, istemediğini söyledi. Sanırım annem seni 18 yaşında doğurmuş. İstememiş o zaman. Babam da genç olduğu için ikisi de istememiş bebeği. Aldıramadıkları için de doğurup yetimhaneye bırakmışlar. Ben annem ve babam'ın bu kadar kötü birisi olduğunu aklımın ucundan bile geçirmedim. O kadar ağır geldi ki. Galiba sen 7 yaşındayken seni tekrar almak istemişler ama kaza falan olmuş. Açıkçası orasını pek dinlemedim. Ne hakla geri isteyebilirler ki seni? Bayağı kavga ettik. Senin adresini de yine o albümden buldum. Yani sanırım benim abim oluyorsun"

Ortamda sanki ölüm sessizliği vardı. Asel beklentiyle Rüzgar'a baktı. Fakat Rüzgar ona bakmıyor, boş bir noktaya bakıyordu. Asel'in beklentisi yavaşça kaybolurken o da gözlerini ellerine indirdi.

"DNA testi yaptıracağız"

Dedi aniden ayağa kalkarak Rüzgar. Hepimiz şaşkınca ona bakarken Asel sordu.

"Şimdi mi?"

"Şimdi"

Hepimiz ayağa kalktık. Rüzgar'ın peşinden giderken Asel Rüzgar'ın kolunu tutup durdurdu.

"Eğer gerçekten kardeşsek, sonra ne olacak?"

Rüzgar duraksadı. Asel hepimizin aklındaki soruyu sormuştu. Gerçekten kardeşlerse ne olacaktı?

"Onu da o zaman düşünürüz"

Asel üzgünce başını salladıktan sonra hep birlikte kapıdan çıktık.

☆☆☆

Hastaneye gelmiş gerekli işlemleri yaptırmıştık. Abim ve Miray abla araya girdiği için yarım saate sonuçların çıkacağını söylemişlerdi. Bizde hastanenin kafeteryasında oturuyorduk.

"Biliyor musun? Aslında seni ilk gördüğümde abim olduğunu hissetmiştim"

Diye söze girdi Asel. Rüzgar ifadesiz bir şekilde yavaşca konuştu.

"Kardeş olup olmağımız kesin değil"

Asel'in yine yüzü düşmüştü. Ona bakılırsa cidden kardeş olmalarını istiyor gibiydi.

"Ben biraz hava alacağım"

Diyip kalkan Rüzgar'ın peşinden gidip elini tuttum ve yürümeye başladık. Ağacın altındaki banka oturduk. Rüzgar yorgunca başını omzuma yaslayıp tuttuğu elimi okşadı.