Çocukluk Aşkım

52. BÖLÜM

1 hafta sonra

-Ebrar'dan-

Aldatılmamın ardından tam 1 hafta geçmişti. Koskoca bir hafta...
O 1 haftanın nasıl geçtiğini ne siz sorun, ne ben söyleyeyim.

Ne kafamı tam olarak derslere vermiştim ne de uyumuştum. Bir türlü inanasım gelmiyordu. Yağız'a öyle aşıktım ki, konduramıyordum.

"Ebrar?"

Gözlerimi bana seslenen Rüzgar'a çevirdim. Herkes susmuş, bana bakıyordu.

"Efendim?"

"Duymuyor musun güzelim?"

Toparlanıp başımı iki yana salladım.

"Duymadım, ne oldu?"

"Bu gece sahilde toplanalım diyoruz."

Dedi Alya. Dudak bükerek omuz silktim.

"Farketmez."

Elimin üstündeki sıcaklıkla irkildim. Akın elimi sıkıca tutmuş, bana bakıyordu. Şu 1 hafta içinde en büyük destekçim o olmuştu. Beni üzecek bir şey söylememeye dikkat ediyor, beni güldürmek için her şeyi yapıyordu. Sürekli yanımdaydı. Ve bana iyi geliyordu. Beni mutlu etmek için çabalıyordu.

Diğer herkes gibi...

"Gidiyoruz değil mi kızıl kafa?"

Omuz silkip başımı omzuna yasladım.

"Tamam."

Son iki dersimiz boştu ve müdür eve gitmemize izin vermediği için kantinde oturuyorduk. Gözlerimin ağırlaşmasıyla esnedim. Kaç gecedir uyuyamadığım için uykum gelmişti.

"Uykun mu geldi?"

Akın'ın sorusuna başımı sallayarak cevap verdim. Sıcakladığı için çıkarıp masanın üstüne koyduğu hırkasını alıp top haline getirdi ve dizlerinin üstüne koydu.

"Yat."

İtiraz etmeyip kafamı dizine koydum. Saçlarımı okşaması daha da uykumu getirirken gözlerimi kapattım ve kendimi uykuya testlim ettim.

-Alya'dan-

Sırtımı Rüzgar'ın göğsüne yaslayıp ayaklarımı sandalyeye uzatmıştım. 1 haftadır Ebrar'ı iç dünyasından çıkarmak için yapmadığımız şey kalmamıştı. Ama ona hak veriyordum. Kendi içinde tamamen bitirmek istiyordu duygularını. Canı haddinden fazla yanıyordu kızıl'ımın.

"Uyudu."

Akın mırıldanarak konuştuğunda gözlerim Ebrar'a kaydı.

"1 haftadır doğru düzgün uyumuyor ki. Annem de sürekli soruyor bu kıza ne oldu diye. Kendi anlatır diye anlatmadım ama endişeleniyor kadın artık."

Hafifçe başımı salladım.

"Benim annem de soruyor."

Ortam tekrar sessizliğe gömülünce derin bir nefes aldım. Kantinde kimse olmadığı için etraf da sessizdi.

"Şuan kabullenme aşamasında. Olayları yeni yeni idrak ediyor. O yüzden sürekli uykusuz oluyor."

Kaan konuştuğunda gözlerimiz ona döndü.

"Sonraki aşamalar ne?"

Asel merakla sorduğunda Kaan, Ebrar'a bakarak cevapladı.

"Kabullenme, vazgeçme, siktir etme."

Kaan ettiği küfürle Asel'e baktı.

"Pardon."

Asel omuz silktiğinde Kaan devam etti.