Multi: Alya ve Rüzgar'ın fotoğrafları. Bölümü okuyunca nerede kullanıldıklarını anlayacaksınız.💕
"Anne?"
Asel'in titrek sesiyle gözlerimizi ona çevirdik.
"Anne mi?"
Dedi Rüzgar yutkunarak. Koltukta oturan kadın Rüzgar'ı gördüğü gibi gözleri dolmuştu. Yavaşça ayağa kalktı.
"Oğlum..."
"O senin oğlun değil!"
Gökçe teyzem sinirle kadına bağırdı.
"Ama onu ben doğurdum!"
Kadın gözlerinden yaşlar akarak teyzeme bağırdı. Rüzgar'ın tepkisini ölçmek için yüzüne baktığımda kaşlarını çatarak olanları izliyordu.
"Onu sen doğurdun öyle mi?"
Dedi teyzem gülerek. O kadar mahvolmuştu ki gözleri ağlamaktan kızarmış, saçları dağılmıştı.
"Sen onu doğurmaktan başka ne yaptın?"
Kadın mahçup bir ifadeyle bakışlarını yere indirdi.
"Hasta oldu ben baktım, başında durdum, sabahlara kadar uyumadım. Yürümeye başladı, düşer diye peşinden ben koştum. İlk kelimesinin ne olduğunu biliyor musun peki? Bilmiyorsun! Çünkü onu ben büyüttüm. Yemedim yedirdim, içmedim içirdim. Bak koca adam oldu, hepsi benim sayemde. Anne olmak senin sandığın gibi sadece doğurmak değil. Anne olmak emek vermek demek. Bir çocuğun annesi olman için onu doğurmana gerek yok ki! Sen o çocuğu bakıp büyüttüysen onun zaten annesi sensindir."
Gökçe teyzem bağırarak konuştu ve sinirle ellerini saçlarına geçirdi. Kadın teyzemin sözleriyle daha çok ağlarken Rüzgar'a döndü.
"Bana bir kere anne desen yeter benim için..."
Rüzgar kadına nefretle bakıp karşısına dikildi.
"Sana anne demem için tek bir sebep söyle."
Kadın gözlerini kaçırırken Rüzgar devam etti.
"Söyleyemiyorsun. Benim tek bir ailem var, o da siz değilsiniz. Anne olmak, doğurup bırakmakla olmuyor."
"Bizimle yaşamanı istiyoruz."
Dedi yanındaki adam ayağa kalkarak.
"Hayır!"
Gökçe teyzem hızla Rüzgar'ın önüne geçti.
"Şuana kadar onu size vermedim, şimdiden sonrada vermem!"
Sesi sonlara doğru kısalırken elini anlına koydu ve sendeledi. Hepimiz telaşla öne çıktık.
"Anne, iyi misin?
Dedi telaşla Rüzgar. Gökçe teyzem bir iki saniye sonra gözlerini kapadı ve kendini yere bıraktı.
"Anne!"
☆☆☆
Hastanenin soğuk duvarına başımı yasladım. Teyzemin bayılmasından sonra hepimiz hastaneye gelmiştik. Şimdide koltuklara oturmuş doktorun bir şey söylemesini bekliyorduk.
"Korkma oğlum, bir şeyi yoktur merak etme."
Annem Rüzgar'ın yanına oturup sırtını sıvazlarken Rüzgar ellerine dayadığı başını kaldırdı ve tebessüm etti.
Dizinde olan elini tuttum.
"Her şey yoluna girecek..."
"Her seferinde hayatımı mahvetmeyi başarıyorlar."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluk Aşkım
Fiksi Remaja"Söz veriyorum. Kaybettiğin çocukluğunu sana geri getireceğim" ............... Çocukluk Aşkınla birlikte çocukluğunu kaybetmiş bir kız... Alya... Öldü sandığı aşkı birden geldiğinde sanki hiç gitmemiş gibi devam ettiler. Sanki hiç ayrılmamış gibi...
