Odamda bir o yana bir bu yana giderken ne yapacağımı düşünüyordum. Baran dediğini yapacak kadar pislikti. Önce Melek'in ölümüne sebep olmuş sonra Rüzgar'a zarar vermişti.
Ellerimi saçlarıma geçirip sakinleşmeyi denedim. Diğer yandan ne yapacağımı düşünüyordum. Eğer Rüzgar'dan ayrılmazsam aileme, sevdiklerime zarar verecekti ve bu düşünce korkunçtu. Sevdiklerime zarar gelmesine göz yumamazdım.
O yüzden,
Yapacaktım. Yapmak zorundaydım. Gözümde biriken yaşlar görüş açımı bulanıklaştırırken istemeye istemeye telefonumu elime aldım ve Rüzgar'a mesaj attım.
Siz: İyi misin?
Anında cevap gelirken istemsizce gülümsemiştim.
Sefgilim bey: Canımın deli gibi sıkılması dışında bomba gibiyim, prensesim.
Sefgilim bey: Sen nasılsın?
Derin bir nefes aldım. Daha iyileşmemişti ve ayrılacağımı söylediğimde çok üzülürdü. Bu işini yarına bırakmak en iyisiydi.
Siz: İyiyim. Uyuyacaktım, uyumadan önce nasıl olduğunu sormak istedim.
Yazıyor... Yazısını gördüğümde hızla parmaklarımı hareket ettirdim.
Siz: Rüzgar,
Çevrimiçi
Yazıyor...
Sefgilim bey: Efendim güzelim?
Siz: Yarın seninle önemli bir şey konuşmam gerekiyor.
Sefgilim bey: Neymiş o önemli konu?
Siz: Yarın parka gelebilir misin?
Sefgilim bey: Gelirim de önemli bir şey mi oldu?
Siz: Yarın konuşuruz, iyi geceler.
Sefgilim bey: Söylemeyeceksin anlaşılan. Peki, iyi geceler canımın içi💙
Mesajına görüldü bırakıp wp'den çıktım. İçim sızlamıştı. Gözlerimin yanmasıyla kendimi yatağa bıraktım ve yorganı kafama kadar çektim.
Başımızdaki bela hepimize çok zarar veriyordu. Şu bir haftada yaşamadığımız ne varsa hepsini yaşamıştık ve ben çok yorulmuştum. Artık bitsin, her şey düzelsin istiyordum.
☆☆☆
Tüm gece ağlamaktan uyuyamadığım için başım deli gibi ağrıyordu. Gözlerimi açıp komidinin üstündeki telefonumu alıp saate baktım.
07.14
Oflayarak kalktım ve duşa girdim. Yarım saatlik bir duşun ardından hazırladığım temiz kıyafetleri giydim ve saçlarımı taramak için yatağıma oturdum. Acaba Rüzgar ne tepki verecekti? İlk baş saçmaladığımı söyler, gerçekleri öğrenmek ister üstüme gelirdi. Daha sonra kararlılığımı görüp zaman verirdi diye düşündüm. Ama çok üzülecekti. Onun üzülmesi en çok bana acı verecekti. Öğlene kadar odamda takılıp diyeceklerimi toparlamıştım. Kısacası bahaneler üretmiştim. Hangi bahane onun benden ayıramaya yetebilirdi ki?
Kendimle olan savaşıma mağlup olurken odamın kapısı usulca açıldı ve içeri abim girdi.
"Erken uyanmışsın abiciğim?"
Hafifçe başımı salladım. Yanıma gelip yatağa oturdu.
"Çıkacağım birazdan, seni göreyim dedim. İlaçlarını aldın mı?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluk Aşkım
Novela Juvenil"Söz veriyorum. Kaybettiğin çocukluğunu sana geri getireceğim" ............... Çocukluk Aşkınla birlikte çocukluğunu kaybetmiş bir kız... Alya... Öldü sandığı aşkı birden geldiğinde sanki hiç gitmemiş gibi devam ettiler. Sanki hiç ayrılmamış gibi...
