44. BÖLÜM

15.8K 759 666
                                    

Multide Alya ve Rüzgar var💕

Çalan alarmımla, ağlamaklı bir tavırla yorganımı iyice yukarı çektim.

Bugün matematik sınavı vardı ve ben dün gece geç saatlere kadar çalışmıştım.

Ne sandınız moruk, zeki ve çalışkan bir kızım ben.

Alarmımı susturup istemeye istemeye kalktım ve banyoya gittim. İşlerimi bitirip çıktım ve dolabımın karşısına dikildim.

Ne bakıyosun kızım? Sanki fazla seçeneğin varmış gibi.

Iç sesime göz devirip okulun sweetini giyip altıma siyah kot pantolonumu giydim ve kemerimi taktım. Saçlarımı tarayıp salık bıraktıktan sonra çantamı aldım ve odamdan çıktım. Uyuşuk adımlarla merdivenlerden inip mutfağa girdim.

"Abe kaynana, naptın bize naptın bizeeee? Biz birbirimizi çok sevdik, kaçıyoz bize!"

Annem bir yandan göbek atıp diğer yandan sofrayı hazırlıyordu. Gülerek yanağına sulu bir öpücük kondurdum.

"Kız, babannemden ne istiyorsun? Ne güzel kaynana işte sana."

Annem gülerek bana baktı.

"Doğru valla, kaynanam diye demiyorum çok tatlı kadın."

Muzip bir bakış atıp devam etti.

"Sen de kaynana yönünden baya şanslısın. Senin de kaynanan çok tatlı."

He valla, benim de kaynanam çok tatlı.

"Ne kaynanası?"

Babam kaşlarını çatarak mutfağa girdiğinde yutkunup anneme baktım.

Hadi bakalım Ezgi sultan, toplarla durumu.

"Gökçe diyorum, Alya'ya güzel kaynana olacak."

Babam bize bakmadan masaya oturdu ve tabağına zeytin koymaya başladı.

"Evde kalacak minik kızım için fazla iddialı cümleler bunlar, hatun."

Bıkkınlıkla elimi anlıma koydum.

Valla Rüzgar'ım, vermeyecek babam beni sana...

Anneme hüzünlü bir bakış atıp masaya geçtiğimde abim de mutfağa girip yanıma oturmuştu.

"Kaynana lafı duydum, ne iş?"

Dedi abim, bize bakarak.

"Boş işler işte."

Dedi babam umursamayarak.

Vay be, gerçekten evde kalacağım...

Kaşlarımı çatıp başımı dikleştirdim.

"Abim evleniyor, ben niye evlenemiyorum?"

Babam ve abimin gözleri bana dönerken dikleştirdiğim başımı eğmek zorunda kalmıştım. Babam öyle bir bakıyordu ki, şuan resmen 'koca istiyom, gel beni al!' imajı çizmiştim.

"Yani şeyy, ileride..."

Babam başını iki yana sallarken sinirle konuştum.

"Şuan resmen evlat ayrımı yapıyorsun ama."

Babam çatalını bırakıp bana döndü.

"Evet yapıyorum, çünkü o erkek. Bir yere gitmiyor, aksine bir kız alıyoruz. Ama sen kızsın, sen gidiyorsun. Senin üstüne daha fazla düşüyor olmam, seni bir kat daha fazla seviyor olmam evlat ayrımıysa evet. Evlat ayrımı yapıyorum."

Çocukluk AşkımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin