*Önceki bölüm Alya'nın kolyesini koymayı unutmuşum. Fotoğrafta kolye var. Keyifli okumalar💙*
Kasım...
Oflayarak komidinin üzerindeki telefonumun tuş kilidini açtım.
08.57
Saat daha erkendi. Rüzgar bugün askere gidecekti. Dün gece mahallede oldukça eğlenceli bir asker düğünü yapmıştık. Gideceği zamanın hafta sonuna denk gelmesi benim açımdan çok iyi olmuştu. Sadece bu haftasonuluk onu uğrulamak için Türkiye'ye gelmiştim. Bugün ise saat 10.30 da Erzincan'a gitmek üzere otobüsü kalkacaktı. Erzincan askerlik için zor bir yer diyorlardı. Hele kış ayında orası çok soğuk oluyormuş. Rüzgar her ne kadar 'Vatani görevimi yerine getireyim de, isterse en kötü yerde olsun umrumda değil.' diyordu ama biz yine de endişeleniyorduk işte.
Üstümdeki yorganı kenara atıp ayağa kalktım. Banyoya gidip ellerimi ve yüzümü yıkayıp saçlarımı topladım. İçeriye gidip hazırlanmaya başladım.
En geç 9.30 da çıkmamız gerekiyordu.
Odamdan çıktığımda annem ve babam da odalarından çıkıyorlardı.
"Günaydın."
Dedim. Babam gelip başımdan öptü ve kolunun altına girip merdivenlerden indik. Sessiz geçen kahvaltının ardından evden çıktık. Bizimkiler her zamanki gibi bizimle aynı anda çıkmıştı. Gözlerim Rüzgar'ı bulduğunda içten bir şekilde gülümsemiştim. O da gülümseyip göz kırptı. Hepimiz arabalarımıza binip otogara doğru yola çıktık.
Kısa bir yolculuğun ardından otogara geldiğimizde Erzincan'a gidecek olan askerlerle ortam çok kalabalıktı. Her yerden 'En büyük asker bizim asker!' nidaları yükseliyordu. Arabadan inip kalkacak otobüsün olduğu tarafa doğru gittik.
"Hadi bakalım, vedalaşma vakti."
Gözlerim çoktan dolmaya başlamıştı bile. Rüzgar gülümseyerek annesinin elini öptü ve ona sıkıca sarıldı.
"Kendine çok dikkat et tamam mı annem? Allah'a emanet ol."
Gökçe teyzem ağlayarak oğlunu öptüğünde annemlerin de ağladığını görmüştüm.
"Tamam annem, siz de çok dikkat edin kendinize."
Annesinden ayrılıp babasına sarıldı.
"Allah sağ salim gelmeyi nasip etsin. Kendine dikkat et aslanım."
Rüzgar gülümseyerek ayrılıp büyüklerimize de sarıldıktan sonra Akın'a sarıldı.
"Allah'a emanet ol kardeşim, kendine dikkat et."
"Sizde kardeşim. Ben geldikten sonra sıra sende."
Akın gülerek Rüzgar'ın sırtına dostça birkaç kere vurdu.
"Kendine çok iyi bak maviş."
Rüzgar Ebrar'a sarıldıktan sonra başını sallamıştı.
"Sen de dikkat et kendine kızıl kafa."
Sıradaki Bora, Anıl, Çınar, Miray ablam ve abime sarıldıktan sonra Kaan'a sarıldı.
"Alya'yla Asel sana emanet. Dikkat et onlara kardeşim."
Sessizce söylese de duymuştum. Gitse bile bizi düşünüyordu. Gözleriminden akan yaşları silsem de bir yenisi eklendiği için umursamadım.
"Gözün arkada kalmasın kardeşim."
Yanımdaki Asel'e döndüğünde Asel hıçkırarak ağlamaya başlamıştı.
"Ağlama abisinin güzeli, geleceğim altı ay sonra."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluk Aşkım
Teen Fiction"Söz veriyorum. Kaybettiğin çocukluğunu sana geri getireceğim" ............... Çocukluk Aşkınla birlikte çocukluğunu kaybetmiş bir kız... Alya... Öldü sandığı aşkı birden geldiğinde sanki hiç gitmemiş gibi devam ettiler. Sanki hiç ayrılmamış gibi...
