"Alya, hadi kalk kızım."
Saçlarımda gezinen parmaklarla gözlerimi açtım.
Doğru mu görüyorum? Annem beni bağırmadan kaldırıyor?
"Anne?"
"Efendim?"
"Ölüyor muyum?"
Göz devirip ayağa kalktı.
"Hayır, evleniyorsun."
Evlenirsen ölürsün mesajını bu kadar net veren bir kadın görmemiştim...
"Hadi kalk, yapılacak bir sürü iş var."
"Geline iş yaptırmayı düşünmüyorsun heralde?"
Odamdan çıkarken bana son bir bakış attı.
"Gayet düşünüyorum."
Oflayarak arkasından bağırdım.
"Hazır gidiyor, son kazığımı da atayım dedin dimi?"
Annem hiçbir şey söylemezken üstümdeki örtüyü kaldırdım ve yatakta oturur pozisyona geçtim. Bu gece kınam olacaktı ve Rüzgar'larda bekarlığa veda partisi yapacaktı. Gözlerim odamda gezinirken yüzümde buruk bir tebessüm vardı. Yarından itibaren kendi evimde uyanacaktım. Camımın önündeki tekli koltuğa baktım uzunca. Kitaplığımdan herhangi bir kitap alır ve orada okurdum sürekli. Ardından yatağımın yanındaki boşluğa kaydı gözlerim. Tüm hayatım burada değişmişti. Rüzgar tüm gerçekleri bana burada anlatmıştı. O günden itibaren olmuştu her ne olduysa. Ben eski ben olmaktan çıkıp yeni bir benlik kazanmıştım. Daha sonra boy aynama baktım. Kızlarla sürekli burada hazırlanır, birbirimizin kıyafeti hakkında yorumlar yapardık.
Kapımın hızla açılmasıyla dört kişinin üstüme atlaması bir olmuştu.
"Günaydınn gelin hanım!"
Ebrar'ın neşeli sesiyle gülümsediğimde gözler bana dönmüştü.
"Alya, neden ağlıyorsun kuzum?"
Su şevkatle konuşunca ağladığımı anlamıştım. Hızla gözlerimden akan yaşları silip güldüm.
"Duygulandım."
"Oyyy hiç kıyamam ben sana.."
Miray ablam beşinci kişi olarak yanıma oturdu ve beni bağrına bastırdı.
"Yine annelik iç güdüleri kabardı."
Dedi Sude gülerek. Miray ablam burnunu çektiğinde başımı kaldırıp ona baktım.
"Annem bak, halanın kınasına gelen tek erkek olacaksın."
Gülümseyerek karnını okşadım.
"Oyy halasının bir tanesi o."
"Abla, kınada veya düğünde doğurmazsın dimi?"
Asel'in sorduğu soruyla güldük.
"1 ay var daha doğmasına, bir çılgınlık yapıp doğmazsa bir problem yok."
Ortamda bir sessizlik olduğunda tekrar o buruk halime geri dönmüştüm.
"Sen niye böylesin, bi durgunsun sanki?"
Başımı kaldırıp kızlara baktım.
"Ay kızlar evleniyorum ya!"
Hepsi gülerken Ebrar elini omzuma koydu.
"Sen artık evinin kadını, çocuklarının anası olacaksın."
Göz devirip güldüm.
"Evimin kadını olurum da, çocuklarımın anası olur muyum bilemem."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluk Aşkım
Teen Fiction"Söz veriyorum. Kaybettiğin çocukluğunu sana geri getireceğim" ............... Çocukluk Aşkınla birlikte çocukluğunu kaybetmiş bir kız... Alya... Öldü sandığı aşkı birden geldiğinde sanki hiç gitmemiş gibi devam ettiler. Sanki hiç ayrılmamış gibi...
