Axvy High: School of Bitches and Jerks ✔️

AH 49: Dreams into Nightmares

"Sino po ang kamag-anak ng pasyente?" tanong nung duktor
"Kami po! Ako ang asawa" Nag-aalalang sabi ni dad, lumapit naman siya sa doktor at sumuno kaming tatlo.
"Pasensya na po! Ginawa na namin ang lahat pero di na kinaya ng pasyente. Nalaman din namin na may record na dito ang asawa niyo nung mga nakaraang buwan" sabi ng doktor "Mrs. Venice Samarah Diarez-Vanvuich was have a brain cancer and the car crash affect more of her brain and it been damage that cause to her death. Pasensya na po talaga Mr. Vanvuich at di siya nakaligtas at tumagal pa"

"NO!" I said while crying "MOMMY'S ALIVE, YOU'RE LYING!" I shouted, umiyak na k—hindi humahagulgol na.

Pumasok ako sa loob ng Emergency Room at nakakita ko yung mga nurse na tinatakpan si mommy ng puting kumot, tumakbo ako at niyakap siya habang umiiyak.

NO! THERE LYING YOUR ALIVE!
MY MOMMY'S ALIVE!

"M-Mommy g-gumising k-ka. S-Sorry p-po. P-Promise p-po d-di na po ako s-susuway s-sa u-utos." sabi ko sa umiiyak habang nakayakap sa malamig nitong bangkay.
"Mommy!" sigaw ng kakambal ko sabay yakap din kay mommy "P-Please w-wake u-up" dagdag niya pa habnag umiiyak din.

Umiyak lang kami ng umiyak ng kakambal ko habang sinusubukan naming gisingin si mommy pero di pa rin siya gumising. Sila kuya naman at daddy umiyak rin pero di sila nagsasalita. Tahimik lang sila umiiyak habang nakatingin sa amin.

"MOMMY! " me and my twin said in chorus while crying

But mom didn't wake up...

Napabalikwas ako nang bangon— nanlalaki ang aking mga mata kasabay nun ang pagbuhos ko nang aking samu't saring emosyon.

"Mommy!" hagulgol ko.
"Iha"

Napatingin ako sa tao--- mga taong tumawag sa akin, at dun ko nakita ang dalawang matandang mukhang mag-asawa.

"S-Sino po k-kayo?" kahit tumatangis ay nagawa ko pa rin makapagtanong.
"Ako nga pala si Adelia at ito naman ang asawa ko si Roman" pagpapakilala ng matandang babae "Naku iha, mabuti naman at nagising ka na. Alam mo bang halos pitong buwan ka ng natutulog? Akala nga ng anak namin nung nakita ka niya sa may sapa eh patay ka na. Salamat sa panginoon at buhay ka pa." ani pa nito "Ano nga pala ang iyong pangalan, iha"
"Po?" gosh! Seven months? Ganun katagal akong natulog? "N-Nasaan po ba a-ako?"

Nagkatinginan naman ang mag-asawa.

"Nasa ilalim tayo ng bangin, iha" sagot ng matandang lalaki ng nagngangalang Roman "Nakatira na kami noon pa man dito."
"Iha, may masakit ba sayo?"

Umiling lamang po ako.

"Sigurado ka?" paninigurado nito. Tumango lamang ako
"Ahm, lo—sorry po Aleng Adelia"
"Naku iha, nanay Adelia na lang at tatay Roman naman ang itawag mo sa asawa ko ah?"

Ngumiti naman ako at tumango.

"Ikaw, iha? Ano nga uli ang pangalan mo?"
"Venus po" sagot ko.
"Venus, nagugutom ka ba o nauuhaw?. May niluto akong adobo at sinigang diyan. Kumain ka na muna, ihahanda ko na rin yun gamot mo"
"Naku, nanay Adelia, wag na po. Nakakahiya" pagtanggi ko, namula pa ako.

Natawa naman sila nanay Adelia at tatay Roman sa pagtanggi at pagkahiya ko.

"Naku, anak. Wag ka ng mahiya pa. Mabuti pa ay maupo ka na lamang diyan at hayaan mo ang nanay mo na maghanda para sayo. Ganyan talaga yan" natatawang sabi naman ni tatay Roman.

Napakamot naman ako sa aking buhok at bahagyang napayuko. Nakakahiya naman kasi eh. Lumabas na ng silid si nanay Adelia at naiwan kaming dalawa ni tatay Roman dito.