Marvel Mucizedir

Stan Lee Anısına

Aslında, teknik olarak gözlerimle üç yaşında X-Men filmi ile gördüm seni. Ancak kimliğini ve kim olduğunu öğrenmem altılı, yedili yaşlarımı aldı. 

En çok oynadığım Spider-Man oyununun ilk bölümünün girişini yapmıştın. O sesin sana ait olduğunu öğrenmem, oyunu defalarca bitirdikten sonra internette bir videona denk gelmem ile olmuştu. Farkına vardığım an, ufkum genişlemiş gibi hissetmiştim.

Şimdi ise göçtün bu dünyadan. Arkanda bir servet bırakarak. Sen ve arkadaşların mükemmel işler başardınız. 

Bütün süper kahramanların tanrısal olduğunu gördün ve buna bir nevi karşı koydun.

İlk olarak Spider-Man'e değdi elin. Bir genci süper kahraman yaptın. Okullarda kabadayılığa maruz kalan güzel çocukların kolaylıkla empati kurabileceği Peter Parker'ı hayata getirdin. Amcasını sorumsuzluğu yüzünden kaybeden, bakması gereken bir halası ve yürütmesi gereken, hiçbir şekilde de yürütemediği ilişkilere sahip Peter Parker'ı. 

Çeşitli farklılıkları nedeniyle dışlanan insanlara karşı X-Men çıktı elinden. Ellerinde olmadan, genlerinden dolayı dışlanan ve topluma dahil olmayan insanlara dikkat çekerek, gerçek hayattaki bu gibi dertlerden muzdarip olan insanlara ilham kaynağı oldun.

Görme engeli olanlara ilham olması için, görmemesine rağmen avukat olmayı başaran Matt Murdock'ı hayata getirdin. Hayatın her ama her bir noktasından okkalı bir tokat yemesine rağmen ne gecenin ne de gündüzün adaletinden asla vazgeçmeyen gözüpek şeytanı.

Paranın süper kahramanlıkta her şeyi çözemeyeceğini göstermek için de, alkolik olan Tony Stark'ı.

Bir kadının neler yapabileceğini göstermek için Black Widow'u

Onları da unutmamak için Black Panther'ı.

En azından, çizgi roman tarihine adını altınla yazdırmayı başardın. Zamanında çizgi romanları satamamaktan evinin kirasını ödeyememiş bir adamdan nerelere geldin. 

Hoşça kal.

Hoşça kal.

Hoşça kal...

(Eng.)A hundred years from now, if somebody should bring up my name if it would be around it would be nice if people say geez I thought he was a good writer. His stories gave me a lot of pleasure, that's what people tell me now and it's the best thing any writer can. Ever hear when i see the character that i hope to create on the screen, i don't really think of them as my characters. I really sit in the theater and i watch them way every member of the audience watches them and at the end of the movie i usually say, "Damn, that was good. I'm so glad"

But i worked with artist who brought them into life who let people see what they look like and showed the action there are directors who added so much to the characters in their direction and the actors who brought so much. İt isn't a one-man field it is so many people contribute. I'm just happy that i've had a hand in all of this and i'm happy that even after all thes years someone bothers to intervew me about it i'm really very flattered

(Tr.)Ben çevirdim, hatalarım olabilir, affınıza sığınırım. İçe dokunan bir röportaj olduğu için sizinle de paylaşmak istedim.

Şimdiden bir yüz yıl önce biri gelip bana ismimin hala ortalıkta olacağını, insanların hakkında, "İyi bir yazar olduğunu düşünüyorum," dese güzel olurdu. "Hikayeleri bana oldukça zevkli geliyor". Şimdilerde insanlardan duyduğum bu ve bu, bir yazarın duyabileceği en güzel şey. 

Ekranda olmasını umduğum karakterin filmini göreceğimi her duyduğumda, onların benim karakterlerim olduğunu düşünmüyorum. Salona oturuyorum ve onları her seyircinin izlediği gibi bütün salonla beraber izliyorum, film bittiğinde ise genellikle, "Vay, bu çok iyiydi. Çok mutlu oldum," diyorum.

Ama onları hayata getiren ve seyircilere, onların neye benzediklerini ve ne yapabileceklerini gösteren aktörlerle çalıştım. Karakterleri yönlendiren, onlara bir şeyler ekleyen yönetmenler var ve aktörlerde güzel şeyler katıyor. Bu tek bir adamın sahası değil, bir çok insan katkıda bulunduğu bir olay. Bunların hepsine bir katkım olduğu için mutluyum ve bütün olanlardan sonra hala birilerinin benimle röportaj yapmak istediği için de mutluyum. Çok gururlandım.