THE VOLLEYBOSS (JIBEA)

PART 83 - LOVE

JIA POV

Today is the best day of my life. I never thought I came to this point of my life were I entrust myself to the person infront of me.

Time passes too fast and too soon parang kelan lang kaharap ko siya sa opisina at sinisigawan and now yung puso ko ang sumisigaw because of my love for her.

I could not explain how I feel, I am just too happy. As I look at the person infront of me I couldn't believe we just get married.

Yeah, finally, Bea and I is married. We are officially married. She is mine now and I am hers. Ganito pala yung feeling.

Then, she looks at me and smiled. Parang lumundag ang puso ko sa tuwa at kilig. She is my wife pero yung feeling na kapag ganyan siya makatingin hindi pa rin nagbabago.

We are now at the reception of our wedding. And katatapos lang ng seremonya ng aming kasal.

Halos hindi na niya binibitawan pa ang mga kamay ko. Samantalang magkatabi lang naman kami sa upuan.

BEA: "Boo."

JIA: "Huwag mo nga akong titigan ng ganyan."

BEA: "I love you."

I chuckled.

JIA: "Maraming beses mo nang sinabi yan ngayong araw."

BEA: "Hahahaha. I know. Gusto ko lang sabihin sayo."

Nakangiti niyang wika at hinigpitan ang hawak sa kamay ko.

JIA: "I love you too."

Lumapad tuloy ang ngiti niya at nagsenyas na halikan ko daw siya sa labi. Ngumuso pa nga eh. 😗

JIA: "Ano ka ba, ang dami kayang mga bisita, nakakahiya."

Pagsita ko sa kanya.

BEA: "Asawa naman na kita, anong masama dun?"

JIA: "Kumain ka na lang. Ayan mag fruits ka."

BEA: "Kiss mo na ako. Dali na."

Pinalo ko siya sa balikat dahil sa kakulitan. Hindi na rin siya nakahirit dahil may mga lumapit na sa aming dalawa.

Mga kaibigan niya and relatives. Kaya nabusy na naman kami sa kanilang pagbati at pagpa abot namin ng pasasalamat.

Kahit may kahabaan ang selebrasyon parang hindi kami napagod dalawa because we are happy. And we are much happier because our friends and family supports us and shared in our happiness.

After ng reception ay nakahanda na ang sasakyan namin ni Bea para sa aming tutuluyan. Wala na rin kaming inasikaso kasi nakaready na ang lahat. Wag na daw kami mabahala.

Nasa kotse na kami ni Bea. Si Papu at ang dad ni Bea ang nasa unahan ng sasakyan. Meron pa daw kasi silang isang sorpresa.

After 20 minutes ng pagtataka sa byahe ay nakarating na kami sa isang malaking bahay. It was big a beautiful one. Malawak sa labas ng bahay.

Pagbaba namin ng kotse iniabot ni papu ang car key kay Bea at may isa pang susi.

PAPU: "Take good care of my daughter. And always protect her."

Seryosong wika ni Papu while looking at Bea.

BEA: "I promise you Papu. Aalagaan ko siya lagi. Huwag po kaying mag-alala."

PAPU: "Thank you. And because it is your wedding day, yan ang gift namin para sa inyong dalawa your new car and your new house."

Napayakap ako kay Papu sa sobrang saya.