THE VOLLEYBOSS (JIBEA)

PART 48 - TEARS

WRITER POV

While Jia and her parents were in the chapel, dumating ang mga magulang ni Bea. Upon hearing the news from the people at the office, tinawagan agad ng parents ni Jia ang mga parents ni Bea. Kaya mabilis itong nakarating sa hospital.

Kaya halos magkasabay lang din silang dumating. Hindi na nakasama pa ang kuya Loel ni Bea kasi walang magbabantay kay Codie. And hindi pa nila sinabi kay Codie ang nangyari.

Pagdating sa hospital dumiretso agad ang mga ito sa ICU at nadatnan ang dalawang kasamahan ni Bea sa trabaho.

As they were about to ask, palabas na ng chapel si Jia at ang parents nito. Upon seeing Bea's parents, umagos na naman ang mga luha ni Jia.

JIA: "Tita, Tito. I am sorry."

Wika ni Jia, habang umiiyak. Niyakap siya ng Mommy ni Bea at tinap naman siya ng daddy nito.

JIA: "Sorry, dapat hindi ko na siya pinababa ng office. Dapat sabay na kaming lumabas. Hindi sana nangyari ang lahat ng ito. Kasalanan ko po. I am sorry."

She just keep on crying and blaming herself for what happened.

MOM: "Shhhhhh... It's not your fault. Huwag mong sisihin ang sarili mo sa mga nangyari."

DAD: "Huwag mong isipin ang ganyan. We don't blame you for what happened and no one will. And Bea will be fine. She is a strong person at kakayanin niya to." (mahinahong wika niya)

JIA: "Hindi ko na siya dapat pinayagan na bumaba.  Dapat ay pinilit ko na lang siya na umuwi ng maaga. Hindi na dapat to nangyari pa. Sorry."

Patuloy na paghagulhol ni Jia habang nagpapaliwanag.

DAD: "Enough with that. Okay, it's not your fault. Wala kang kasalanan."

Pinahid ng daddy ni Bea ang mga luha ni Jia.

MOM: "Instead of blaming yourself, be strong. Bea needs you to be strong. She doesn't want to see you like this."

Sakto naman na lumabas ang doctor sa ICU. Kaya natuon ang pansin nila dito.

DAD: "Doc, ano na po ang lagay ng anak ko?"

Halos naiiyak na wika ng dad ni Bea.

DOC: "As of the moment, wala pa rin siyang malay."

Kalmado lang na wika ng doctor pero bakas sa mukha nito ang hassle na pinagdaanan.

MOM: "Pwede po ba namin siyang makita?"

DOC: "I am sorry, pero hindi pa pwedeng puntahan ang pasyente. I'll be honest with you, maselan po ang sitwasyon ng inyong anak. But rest assured that we will do what we can."

Mahinahon at seryoso na pagpapaliwanag ng doktor. Dahilan na naman para tumulo ulit ang mga luha ni Jia.

DAD: "Ano po ang ibig niyong sabihin doc?"

Medyo nauutal na wika ng daddy niya.

DOC: "Dalawang bala ang tumama sa kanya. Both yun ay tumama sa chest part niya. We already remove yung isa, the little risky one."

Bumuntong hininga muna ang doktor bago ito magpatuloy.

DOC: "But the other one, it is too risky. So we need to ran some important tests. Kasi its an inch away from her heart."

Napaiyak na ang mommy ni Bea upon hearing it kaya inalalayan siya ng kanyang asawa para makaupo sa bench.

DOC: "Actually it was a miracle kung paano lumihis ang bala an inch away sa sa heart niya. Kasi, konting lihis lang sa puso niya ito tatama. And...  we need more miracles like that for the success of the operation."