THE VOLLEYBOSS (JIBEA)

PART 74 - LIFE

JIA POV

I wake up in my bed feeling alone and lonely. I turn sideways and touches the empty space beside me where Bea usually sleeps peacefully.

I miss her, I miss looking at her beautiful face when I wake up. I miss her contagious smiles, her amazing voice, her warmth touch and her sweet kisses.

I miss everything about her. It has been three days na rin mula ng mangyari ang isang masalimoot na trahedya na gusto ko na lang kalimutan.

Napahilamos ako ng kamay sa mukha remembering the time that I was held captive by Miguel.

Flashback...

I was working on my table ng biglang may kumatok sa office ko. And tumuloy itong pumasok ng buksan ang pintuan.

I was a bit surprise seeing my unexpected and uninvited guest. It was Miguel and he was all smiles upon seeing me.

I somehow feel uncomfortable with his presence not because he cannot be trusted but because of his persistence in visiting me.

Matagal ko na siyang sinabihan na tumigil na sa mga patuloy niya na pagpapadala ng mga bulaklak at pagkain sa akin.

Madalas kasi siyang dahilan ng pagtatalo at pagtatampuhan namin ni Bea. Kapag nalaman kasi ni Bea na dumalaw si Miguel or magkasama kami ni Miguel nakakunot ang noo niya at hindi na ako kakausapin.

There was a point na nagkataasan pa kami ng boses dahil nagalit siya ng malaman na may pinadalang bulaklak si Miguel.

I am trying to explain to her my point kaso sarado ang pag-iisip niya dala ng pagseselos. Pero kalaunan ay nagka-ayos naman kami.

At ngayong nandito na naman si Miguel, pagmumulan na naman ito ng pag-aaway namin Bea.

MIGUEL: "Hi, good afternoon."

Masayang bati niya sa akin habang naglalakad palapit sa table ko. Ngumiti lang ako ng tipid sa kanya. Ayaw ko naman na maging bastos.

JIA: "Bakit ka pala nandito Miguel?"

MIGUEL: "Masama bang dalawin ang magandang boss ng kompanyang ito? Dati naman nakakadalaw ako! Bawal na ba ngayon?"

Nakangiting wika niya at iniabot sa akin ang hawak na bulaklak.

MIGUEL: "Flowers for you."

JIA: "Thanks. Pero hindi mo naman kailangan mag abala pa para sa bagay na to."

MIGUEL: "Hindi ka naman abala sa kin Jia. Anything for you."

Naupo siya sa chair katapat ng table. Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita.

JIA: "Migs, napag-usapan na natin to di ba? Akala ko ba okay na tayo about this?!"

Mahinahon kong wika sa kanya.

MIGUEL: "I know Jia. Kahit masakit, tinanggap ko naman na kayo na ni Bea. Pero syempre, hindi naman kadali na mawala yung feelings ko for you."

JIA: "I understand, but please just stop this. Yung pagpapadala mo ng bulaklak."

MIGUEL: "Okay. I'm sorry. Hindi na ito mauulit pa. I hope you are not mad at me because of this."

JIA: "I am not Migs. But I hope ito na ang huling pagbibigay mo ng bulaklak. Aside from doing business together, kaibigan kita Migs, you are one of those few friends I have kaya importante ka rin naman sa akin."

MIGUEL: "I am sorry. Hindi na kita gagambalain pa. Pero, can I have just one request?"

Pakiusap niya in a sad face.