წარბშეჭმუხნული გადმოვედი ზეინის მოტოციკლიდან, რადგან მეგონა ჩემს სახლში მომიყვანდა, მაგრამ არ შევწინააღმდეგებივარ, არ მინდოდა დღევანდელი საღამოც ჩხუბით დამთავრებულიყო და ყველაფერი გამეფუჭებინა. ზეინმა მოტოციკლი თავის ადგილას დააყენა და სახლისკენ გამიძღვა. როგორც კი ფეხი ზღურბლს გადავაბიჯე მაშივე გავიხადე ის ქუსლიანი ფეხსაცმელი, რომელიც ესე მტკენდა ფეხს და დივანზე ჩამოვჯექი.
-დამელოდე და ჩამოვალ, კარგი? -მკითხა ზეინმა, როცა კარი მიხურა.
ხმის ამოღების გარეშე უბრალოდ თავი დავუქნიე და დივანზე კარგად მოვკალათდი. ვიჯექი და ვფიქრობდი რას ვაკეთებდი აქ, ჩემს თავს
ვუბრაზდებოდი, რომ ახლავე არ ვდგებოდი და არ მივდიოდი აქედან. ვიცოდი ზეინი აქ უმიზეზოდ არ მომიყვანდა. იქნებ როგორც აქამდე ახლაც მატყუებს და ჩემი გამოყენება უნდა? იქნებ უნდა რომ უბრალოდ მიხმაროს და მიმაგდოს, როგორც ჰარის და?
-რაზე ფიქრობ? -ფიქრებიდან ზეინის ხმამ გამომიყვანა, ის ჩემ წინ იდგა ნახევრად შიშველი, სპორტული შორტების ამარა. რამდენიმე წამით ზეინის სხეულს მივაშტერდი, შემდეგ კი ზემოთ ავხედე.
-აქ რატომ მომიყვანე?
-შენ რა ვერ ვხვდები? ვაპირებ გიხმარო-ეშმაკურად მითხრა და წარბები ამიწია.
ფეხზე სასწრაფოდ წამოვდექი და ზეინს მოვშორდი. სახლში მხოლოდ მე და ის ვიყავით, ნამდვილად არ გაუჭირდებოდა ჩემთვის რამის დაშავება. მას რომ რაიმე დაეშავებინა პირველ რიგში მე ვიქნებოდი ამაში დამნაშავე.
ზეინი ნელ-ნელა მიახლოვდებოდა, არ ვიცოდი რა უნდა მექნა, აქეთ-იქით დაფეთებული ვიყურებოდი და რამე ისეთს ვეძებდი რის ჩარტყმასაც შევძლებდი რამე რომ დაეშავებინა.
-ზეინ გთხოვ არაფერი დამიშავო -ვუთხარი აკანკალებულმა, როცა ერთმანეთს მხოლოდ მილიმეტრებიღა გვაშორებდა. ხელი მკერდთან დამადო და ნელ-ნელა ქვემოთ ჩამოასრიალა, გაჩერდა როცა მუცელს ოდავ ჩასცდა.
თვალები დავხუჭე და ღრმად ამოვისუნთქე.
-მაკოცე -მითხრა უხეშად და უფრო მოიწია. სახე მაშინვე გვერდზე გავატრიალე, რომ საშუალება არ ჰქონოდა ჩემთვის ეკოცნა. -ანაბელ მაკოცე -კიდევ ერთხელ გაიმეორა -ჯობს ეს შენი ნებით გააკთო, დამიჯერე უფრო სასიამოვნო იქნება -დააყოლა და თავი მისკენ შემატრიალებინა.
უკვე იმდენად ახლოს იყო, რომ ჩვენი ცხვრები ერთმანეთს ეხებოდა. მინდოდა წინააღმდეგობა გამეწია, მაგრამ ვიცოდი ეს უფრო გაამწვავებდა სიტუაცვიას.
-რატომ აკეთებ ამას? -შეშინებულმა ვკითხე და თვალებში ჩავაშტერდი.
ზეინი გაჩერდა, ეშმაკური სახე ჩემთვის გაურკვეველმა ემოციამ შეცვალა, თითქოს დაბნეული იყო, შეშინებული, არა უფრო აღელვებლი. ასეთი ზეინი არაერთხელ მყავდა ნანახი, მაგრამ ჯერ ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა მის თავში როცა ამ მზერით მიყურებდა.
ზეინმა ჩაიცინა და მომშორდა.
-დაწყნარდი ანაბელ, უბრალოდ ვიხუმრე -მითხრა და თვალები ისევ ეშმაკურად აუთამაშდა. -ჩემთან სახლში იმიტომ მოგიყვანე, რომ დავინახე, როგორ მოგყვებოდნენ ის ნაბიჭვრები და არც ისე კარგი იქნებოდა თუ შენს მისამართს გაიგებდნენ. -ზეინის ნათქვამზე ღრმად ამოვისუნთქე. გამეხარდა ის რაც ამ წამს მოვისმინე, გამეხარდა, რომ მან აქ დასაცავად მომიყვანა და არა ძალის სახმარად ან უბრალოდ ჩემთან დასაწოლად.
-ძალიან შემეშინდა -ვუთხარი და ჩემდა უნებურად გავიღიმე.
-ვიცი, შენი თვალები უფრო სწრაფად მიყვებიან ყველაფერს. -მითხრა და დივანზე ჩამოჯდა. მეც მას მივყევი. ცოტახანს ოთახში სიჩუმე იყო, შემდეგ კი ეს სიჩუმე ზეინმა დაარღვია.
-მაპატიე, ხომ ასეა?
-გაპატიე რა, რომ შემაშინე?
-არა, მაგას არ ვგულისმობ. ყველაფერი რაც აქამდე მოხდა.
-არა არ მიპატიებია-ვიცრუე.
ზეინმა ჩაიცინა, მიხვდა რომ ვიტყუებოდი.
-მაპატიე -კიდევ ერთხელ თავდაჯერებულმა გაიმეორა.
-არა, არ მიპატიებია. -არ ვნებდებოდი.
-როგორ შეგიძლია ესეთი იყო? -იკითხა და თვალებში ჩამაშტერდა.
-შეგიძლია გარკვევით მელაპარაკო? ვერ ვხვდები რას გულისხმობ.
-კეთილი ხარ -მითხრა და თვალი ამარიდა, ისე თითქოს ამის თქმა სამარცხვინო ყოფილიყოს.
-კეთილი რომ ვიყო გაპატიებდი, -ახლა მე ავუწიე წარბები და ფეხზე წამოვდექი. ისიც ადგა და ჩვენს შორის მანძილი შეამცირა. ეს იმდენად სწრაფად მოხდა, რომ გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე მაკოცა.
გაკვირვებულმა და შოკში ჩავარდნილმა უნებლიედ კოცნითვე ვუპასუხე. ვაკოცე თუ არა, ტვინში მაშინვე ათასმა მოგონებამ ცუნამივით დამარტყა.თურმე რამდენად მომნატრებოდა ეს შეგრძნება. ერთიანად ავეკარი მის სხეულს, მან კი კიდევ უფრო მჭიდროდ მომხვია ხელები
წელზე. ჩემდა გაუცნობიერებლად ჩვენს შორის ვნება იმდენად გაღვივდა, რომ ორივს სხეულს ცეცხლის ალივით წაგვკიდებოდა და უმოწყალოდ გვწვავდა.
უნებურად უკმაყოფილებისგან ამოვიკვნესე, როცა ზეინმა კოცნა შეწყვიტა და თავი მომაშორა.
-ამის მერე კიდევ იტყვი რომ არ გიპატიებია?- უარყოფას აზრი არ ქონდა, სწორედ ვიქცეოდი თუ არა ზეინისთვის უკვე ნაპატიები მქონდა. არ ვიცი მის ადგილას ვინმე სხვა რომ ყოფილიყო იგივეს ვიზავდი თუ არა, მაგრამ ფაქტია ზეინს რაღაც გავლენა ქონდა ჩემზე, რაღაც ამოუცნობი სასიამოვნო, მაგრამ ამავდროულად დამღუპველი.
ის ჩემთვის ნარკოტიკივით იყო. ვიცოდი რომ სახიფათო იყო, მაგრამ მაინც მჭირდებოდა.
მოულოდნელად ზეინს ხელი კისერში შევუცურე და ახლა ჩემი ინიციატივით ვაკოცე. ცოტახანს გაჩერდა, ალბათ დაიბნა, არ ელოდა ჩემგან ასეთ საქციელს, შემდეგ კი ჩემი საჯდომი ხელის გულებში მოიქცია და ამწია, მეც მაშინვე წელზე შემოვხვიე ფეხები. ის მოტრიალდა და წამიც არ იყო გასული რომ რაღაცის მსხვრევის ხმა გავიგე. შემედეგ კი თავი მისაღებში მდგარ, მრგვალ მაგიდაზე შემომჯდარმა ამოვყავი. ზეინი ჩემს ფეხებს შუა იდიგა და ველურივით მომჩერებოდა. ალბათ მეც იგივე გამოხედვა მქონა, რადგან ვერცერთმა ვერ გავუძელით ამ ცოტახნიან დაშორებას და ისევ
ერთმანეთს მივაწებეთ ბაგეები. -ზეინ, - კოცნის დროს აღმომხდა, როდესაც მკერდზე მაგრად მომიჭირა. ცოტახანში კი მისი ხელები უფრო ქვევით ჩაცურდნენ. გამაჟრჟოლა როდესაც ცივი თითები ახლა ბარძაყების საწყისთან შემეხნენ.
-იმდენი ბინძური აზრი მიტრიალებს ტვინში, - ჩამუქებული თვალებით შემომხედა და კბილებში გამოსცრა, - იმდენი ბინძური რამ მინდა გაგიკეთო. საჩვენებელი თითი ჩემს საცვალს გამოსდო, შემდეგ აუშვა და პატარა ტკაცანიც გაისმა, როდესაც მატერია ჩემს სხეულს მიენარცხა. პირდაფჩენილმა და თვალებგადმოკარკლულმა ავხედე.
-ნუ მიყურებ მასე უმანკოდ! თორემ თავს ვერ შევიკავებ და ამ წამს, ახლავე, ამ მაგიდაზე დაგაკარგვინებ მაგ ნანახ ქალიშვილობას! -ამ სიტყვების გამგონე კიდევ უფრო შოკში ჩავვარდი, სხეულში ცივად, მაგრამ სასიამოვნოდ გამაჟრჟოლა და ბეწვი ამეშალა.
-ოხ, ბელ! - ამოიგმინა და მწყურვალესავით დამაცხრა ბაგეზე. ხელები მის თმებში შევაცურე და მაგრად მოვქაჩე ჩემსკენ. ეტყობა ეს ქმედება ესიამოვნა და ჩემს პირში ამოიკვნესა.
-ჯანდაბა! - გამოსცრა მან. ხელები წვივებში წამავლო და ისევ მის წელზე შემომახვევინა. შემდეგ კი ცალი ხელით ამიყვანა. მაშინვე კისერზე ჩამოვეკიდე, რომ არ გადავყირავებულიყავი. ზეინი კი ჩემი კოცნის ხელიდან გაშვებას არ აპირებდა და კისერში მეამბორებოდა. ცოტახანში ტუჩები მომაშორა და მაგიდიდან ჩამომსვა. თვალი ძირს მოყრილ დამსხვრეული ლარნაკის ნაწილებს მოვავლე, რომელიც ჩემთვის მაგიდის გასათავისუფლებლად ზეინს უმოწყალოდ მოესროლა. საჩვენებელ თითზე ხელი მომკიდა და წინ მისი ოთახისკენ გამიძღვა. ტუჩზე ვიკბინე, როდესაც გავიგონე საძინებელი კარების შეხების ხმა. მაგრამ ამავდროულად ნერვიულობისგან ავკანკალდი, იმდენად რამდენადაც ჩემი თავის ზეინისთვის მიცემა მინდოდა, ამავდროულად რაღაც ეჭვის ჭია მიღრღნიდა გონებას, რომ ბოლოს გაწბილებული და გამოყენებული დავრჩებოდი. მაგრამ ეს ჭია ისე სწრაფად და მთლიანად შთანთქეს ვნების ცეცლის ალებმა, როდესაც ზეინმა ისევ ბაგეზე მაკოცა, თითქოს მის
შესახებ არასდროს მეფიქრა. ერთი მოძრაობით საწოლზე გადამაწვინა და ჩემს ზემოდან მოექცა.
-ანაბელ, - ამოიხვნეშა, როდესაც მთელი სხეულით დამაწვა. ერთანად დავიძაბე. ყოველთვის მეგონა რომ ქალიშვილობას ქორწინების პირველ ღამეს დავკარგავდი, მაგრამ შეხედეთ ჩემს თავს! იმ ადამიანის მკლავებში ვარ მოქცეული, რომელიც ამდენი ხნის განმავლობაში აბუჩად მიგდებდა, ცივად მექცეოდა, თავისი უხეშობით ცრემლების ზღვას მაყენებინებდა. მაგრამ ამ წამს უკვე აღარაფერი მაინტერესებდა, თუნდაც მთელი სიცოცხლე მენანა მაინც არ გავჩერდებოდი, რადგან ის იყო ერთადერთი ადამიანი, რომელმაც ის მაგრძნობინა რაც არასდროს არავისთან მიგრძვნია და ჯერ კიდევ გაგებაში არ ვიყავი ეს რას ნიშნავდა. ზეინმა კაბის ღილები ნელ-ნელა მიხსნიდა, თან მოშიშვლებულ მუცელზე კოცნებს მიტოვებდა.
-შენი მუცელი ისეთი რბილია.. - ნასიამოვნებმა თქვა და კიდევ ერთი კოცნით დამასაჩუქრა.
-შენი კი ისეთი მაგარი, - ხელი მის პრესს მივადე, რაზეც ჩაეცინა. ეტყობა ღილები ბოლომდე ჩაეხსნა, რადგან კაბა სხეულიდან მომაშორა.
-ჭკუიდან მშლის ის ფაქტი, რომ ჩემს გარდა ჯერ არავინ შეგხებია!- ხელები უკანალზე მომიჭირა, მე კი სუნთქვა შემეკრა. "ეს წამი ნელ-ნელა ახლოვდება" გავიფიქრე ჩემთვის და ნერვიულობამაც იმატა. სხეული სულ დამეძაბა, პირი გამიშრა. ეტყობოდა
ზეინმაც იგრძნო ჩემი აღელვება და ნაზად ამომხედა.
-მოდუნდი პატარავ, - შუბლზე მკოცა და ხელი ხელზე დამადო. თურმე ჩემდა გაუცნობიერებლად ზეწარს ჩავფრენოდი. ღრად ჩავისუნთქე და ვეცადე ჩემი სხეული მომედუნებინა. ზეინმა გამიღიმა და ჩემს წინ ჩამოჯდა. ხელი კი ნელ-ნელა ჩემს ფეხზე ააცურა და აწრია. წვივიდან ბარძაყანდე თავისი ტუჩები სველი კოცნით ჩაასრიალა და როდესაც საშომდე მივიდა შეჩერდა და მაცდურად ამომხედა. უკვე თვლაც კი ამერია დღეს მერამდენეჯერ შემეკრა სუნთქვა ზეინის გადამკიდეს. ისე რომ მზერა არ გაუწყვეტია ხელი ნელა მომისვა ფეხებს შუა. წამის წინ, როდესაც სუნთქვა მიჭირდა ახლა ასმაგად გამისწრაფდა. საცვლის
ზემოდან მაკოცა, რამაც უფრო დამძაბა და შემდეგ თითქოს მომეშვა და უბრალოდ მოვდუნდ.
-შემიძლია ეს გავაკეთო? -იკითხა ზეინმა და ქვეშიდან ამომხედა.
ვერ მივხვდი რას გულისხმობდა, მაგრამ ყველაფერზე თანახმა ვიყავი, ამიტომ თავი დავუქნიე.
პატარაზე წამოივყვირე, როდესაც ხელი საცვალქვეშ უხეშად შეაცურა. - ნუ გეშინია ბელ, არაფერი გეტკინება, - ფსიქოლოგიურად დამშვიდების მიზნით ბოქვენზე მაკოცა. მთელს სხეულზე ბეწვი ერთიანად ამეშალა, როდესაც საცვალი კიდევ უფრო ჩამოსწია და ახლა საშოზე მეამბორა. ინსტიქტურად ფეხები მოვკუმე, მაგრამ ზეინის ხელებმა შემაჩერეს.
-ანაბელ -ამოიოხრა -ეს მხოლოდ შენი სიამოვნებისთვისაა, შეგიძლია მოეშვა -დამაჯერებლად მითხრა, შემდეგ კი წამოიწია. ჩემთან მოჩოჩდა და ტუჩებში მაკოცა. ამ დროს კი ხელი ისევ ტრუსებში ჩამიცურა და შუა თითით წრიულად დამიწყო ფერება. შევკრთი და კოცნა გამიწყდა, ჩემი გონება ერთ არეულ ოთახს დაემსგავსა.ცხოვრებაში პირველად ვიგრძენი ესეთი სიამოვნება და ეს ზეინის ბრალი იყო.
-გინდა შევწყვიტო? -ხმადაბლა იკითხა და ხელი მომაშორა. უარის ნიშნად თავი გავიქნიე, რამაც ზეინს ღიმილი მოჰგვარა და იმის კეთება გააგრძელა რასაც აკეთებდა, ანუ ჩემთვის სიამოვნების მონიჭება. თვალები ვჭყიტე , როდესაც ზეინმა იმ მგრძნობიარე წერტილზე თითი
გადამატარა. კიდევ რამდენჯერმე გაიმეორა და ისევ ამოვიკვნესე. შემდეგ ცდაზე კი შერცხვენილმა კბილი მაგრად დავაჭირე ქვედატუჩს. -ნუ გრცხვენია, ეს ბუნებრივია. შეგიძლია იკვნესო, იყვირო, დამკაწრო, ნუ იკავებ თავს. გააკეთე ის რაც გინდა.-და მართლაც თავი ვერ შევიკავე და ამოვიკვნესე. -ასე პატარავ, - თბილად მითხრა და მკერდზე მაკოცა, თვალები ისევ დავაჭყიდე და ზეინს ხელზე ხელი დავადე, როცა დავინახე რომ თითის ჩემში შემოყოფას აპირებდა. ზეინმა გადაიხარხარა და ხელი მომაშორებინა.
-რატო იცინი? -ვკითხე დაბნეულმა და ზეინის ქმედებებით გაკვირვებულმა.
-სასაცილოა თუ როგორი უცოდინარი ხარ ამ საკითხში.
-მე ჯერ მხოლოდ ჩვიდმეტის ვარ და არავინ მყოლია აქამდე- წამოვიძახე ზეინის დაცინვის გასაპროტესტებლად.
-ხო, მაგრამ ეს შენით არასდროს გაგიკეთებია?- ზეინის კითხვამ უფრო დამაბნია.
-რა, უნდა გამეკეთებინა? -ზეინმა კიდევ ერთხელ გადაიხარხარა.
-ნუ დამცინი- კიდევ ერთხელ გავაპროტესტე და ხელი მხარზე მივკარი.
-კარგი, კარგი -სიცილი შეწყვიტა -მაშინ მაცადე დავამთავრო ის რაც დავიწყე. მითხრა და ისევ სცადა თითის ჩემში შემოყოფა. ცოტა უსიამოვნო შეგრძნება დამებადა, როდესაც უცხო სხეული ჩემს შიგნით ვიგრძენი და მივხვდი ეს რასაც ნიშნაცდა. მაგრამ როდესაც რამდენჯერმე გამოიღო და შეყო შეგრძნება უფრო სასიამოვნოში გადაიზარდა და ვიგღძენი, როგორ ამიხურდა ქვედა ნაწილი.
-ღმერთო რა მჭიდროდ მეკვრი ანაბელ, - ამოიოხრა ზეინმა, - რა პატარა ხარ, ქალიშვილობა როგორ უნდა დაკარგო.
აი აქ კი უკვე ძალიან დავიბენი და შეჭმუხნულმა ავხედე ზეინს. მე მეგონა უკვე აღარ ვიყავი ქალიშვილი, მაგრამ ფიქრები ისევ მისმა მოქმედებებმა გამაფანტვინეს, როდესაც დავინახე, როგორ შემეხო მისი ტუჩები კლიტორზე. შეშფოთებული უნდა გავწეულიყავი, რომ ენით აღუწერელი სიამოვნება ვიგღძენი. ტუჩებითაც და თითებითაც ერთიანად მოქმედებდა და ჭკუიდან მშლიდა. ეს ყველაფერი რასაც მიკეთებდა ისეთი ბინძური ჩანდა, მაგრამ ისეთი სასიამოვნო. გაბრუებულმა თავი უკან გადავაგდე და ამოვიოხრე.
-ზეინ, - ამ ყველაფერმა ჩემს ბაგეს მისი სახელი დასტყუა და არა მარტო ერთხელ, უკვე თამამად ვყვიროდი მის სახელს და თმეზე ვექაჩებოდი. ისეთი შეგრძნება დამეუფლა თითქოს ფრთები შემესხა სადღაც გავფრინდი, ისე ვიყავი გაბრუებული თითქოს ნარკოტიკების ზემოქმედების ქვეშ ვიყავი. ბოლოს ერთიღა ამოვიკვნესე და მიწაზე დავეშვი. არ ვიცოდი რა ხდებოდა, რადგან ჩემი სხეული ჯერ კიდევ კანკალებდა, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ათასი დენის ნაპერწკალი ერთად შეიკვრებოდა და შემდეგ მტელს სხეულში იკარგებოდა.
-ეს რა ჯანდაბა იყო -იმ ენით აღუწერელი შეგძნებისგან შოკირებულმა წამოვიყვირე. ზეინს ტუჩებზე ეშმაკურმა ღიმილმა გადაურბინა.
-ეს ორგაზმი იყო პატარავ -მითხრა და ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია, შემდეგ კი ენით ორივე ტუჩი გაილოკა.
ნასიამოვნები ბალიშზე დავდე თავი და ღმად ამოვისუნთქე. მე აღარაფრის თავი აღარ მქონდა, მაგრამ ზეინი არ წყვეტდა, ყელზე სველ კოცნებს მიტოვებდა და მკერდზე ძლიერად მიჭერდა ხელს.
ცოტახანში, როცა ძალღონე მოვიკრიბე ზეინი გავწიე და წამოვჯექი.
-ზეინ?
-ჰმ? - ისევ გამაჟრჟოლა, როდესაც მისი ბოხი ზმუილი გავიგონე, რაც ძალიან მომეწონა.
-შენ.. შენ რომ იმით მასიამოვნე.. - ლოყები ამირაჟღაჟდა და თვალები დახარე როდესაც წეინმა წარბები ღიმილით აზიდა, - რა არის ამის საპასუხო? ვგულისხმობ რომ შენ ჩემთვის რაღაც გააკეთე, წესით უნდა იყოს რაღაც რაც მე უნდა გავაკეთო რომ ახლა შენ მოგანიჭო იგივე სიამოვნება. ხომ ასეა? შენ როგორ უნდა გასიამოვნო?- ეს ვთქვი თუ არა ჩუმი სიცილი აუტყდა, რამაც კიდევ უფრო შემარცხვინა. ზეინმა ამოიოხრა და თავი გააქნია, შემდეგ წამოიწია და მეც თან წამიხოლა. თავ ჩახრილი ვიყავი, ჯერკიდევ ვერ ვუსწორებდი
სირცხვილისგან თვალს, რის გამოც ნიკაპისქვეში ცერა თიტი წამავლო და სახე ამაწევინა და მაკოცა. -წამოდი, სახლში მიგიყვან, - რომ გაიწია მითხრა და ოთახიდან გავიდა, რადგან ჩემთვის თავის მოწესრიგების საშუალება მოეცა.
ზეინის მოტოციკლიდან გადმოვედი, ჩაფხუტი მოვიხსენი და მას გავუწოდე. ეშმაკურად მიღიმოდა და თვალებში მხიარულების ნაპერწკალი უკრთოდა. ყურზე თმა გადამიწია, შემდეგ კი ჩემი ლოყა ხელის გულში მოიქცია, დაიხარა და ტუჩებზე ნაზად მეამბორა. -შეხვედრამდე ანაბელ - დაიჩურჩულა, შემდეგ გამოიწია, მოტოციკლს ზურგით
მიეყრდნო და სიგარეტს მოუკიდა, მაშინვე გონება იმ დღისკენ გამექცა როდესაც რალის გზაზე მარტო დამტოვა პოლიციელების ხელში ჩასაგდებად. მაშინაც აზე მშვიდად იყო მოტოციკს მიყუდებული და სიგარეტს ეწეოდა. -შეგიძლია ფოტოც გადამიღო. -წარმოთქვა და ტუჩის კუთხეში ღიმილმა გადაურბინა.
-რა? -ვერ მივხვდი რას გულისხმობდა, ხომ იცოდა რომ ფოტო აპარატი არ მქონდა და ფოტოს ვერ გადავუღებდი? ან რაში ჭირდებოდა ფოტო?
-ესე შეგეძლება უფრო დიდხანს მიყურო, - თვალი ჩამიკრა და ახითხითდა. გამეცინა, მაგრამ მის ნათქვამზე მაინც გადავატრიალე თვალები.
-გამახსენდა...-ლაპარაკი დავიწყე, მაგრამ გამაწყვეტინა.
-ხო ვიცი, გაგახსენდა ის დღე პოლიციელებთან, რომ დაგტოვე.
ზეინს თავი დავუქნიე.
-იმედია კიდევ არ აპირებ, რომ მისაყვედურო ხომ?
-რატომ უნდა გისაყვედურო ხომ მობრუნდი? -ზეინს სერიოზული სახე ღიმილით შეეცვალა, მისი ღიმილის დანახვაზე კი მეც გამეღიმა. ცოტახანს ესე ვიდექით გაშეშებულები, ერთმანეთს ვუყრებდით და
ვიღიმოდით, შემდეგ მისკენ მივიწიე და ლოყაზე, ყურთან ახლოს ნაზად ვაკოცე.
-მადლობ იმ ყველაფრისთვის რაც დღეს გააკეთე. -ჩავჩურჩულე და გამოწევას ვაპირებდი, როცა ცერა და საჩვენებელი თითი ლოყებზე მომაბჯინა და თავი მიმატრიალებინა.
-ესეთი ხმით კიდევ ერთხელ დამელაპაკები და გეფიცები ახლავე აგიხსნი როგორც შეგიძლია საპასუხოდ მასიამოვნო და აქვე გაგაკეთებინებ ამას. -მითხრა და წარბები ამიწია.
-ნახვამდის ზეინ -ისევ ისეთი ხმით ყურთან ახლოს ვუთხარი და სასწრაფოთ გამოვეცალე.
კარი შევაღე თუ არა გავიგე როგორ დაძრა მოტოციკლი და წავიდა. ღიმილით შევაბიჯე სახლში, ის ის იყო ზევით უნდა ამერბინა რომ დეიდაჩემის ხმამ შემაჩერა.
-ანაბელ! - თავზე ცივწყალ გადასხმულივით მოვუტრიალდი.
-მამიდა.. -ანაბელ სად დადიხარ, მთელი ღამეა აქ ვზივარ და შენ გელოდები! -ანერვიულებულმა ძლივს ამოიღო ხმა.
-მამინდა მე.. - ბრინჯივით დავიბენი არ ვიცოდი რა მეთქვა მისთვის. უცებ მამიდას თვალები ლამის ბუდეებიდან გადმოუცვივდა.
-ანაბელ ეს რა გჭირს?!
-რა მჭირს? - კიდევ უფრო გაკვირვებული მივაშტერდი.
-დედა რა ხდება? - კიბეებიდან ახლადგაღვიძებული ლილის ხმა მოგვესმა, ცოტახანში კი ისიც ჩვნთან გაჩნდა. მამიდამ კი კიდევ უფრო შეშფოთებული მომაჩერდა. -ანაბელ შენ კაბას რა ჭირს?
-როცა შიგნით შევდიოდით რაღაცას გამოედო და მოხევა დამჭირდა- ლაპარაკში ლილი ჩაერთო და როგორც ჩვევია დამაჯერებლად იცრულა.
ამოვუსუნთქე, რადგან ახლა ერთით ნაკლები რამ მქონდა მამიდასთვის ასახსნელი.
-ლილისთან და ნაილთან ერთად რატომ არ დაბრუნდი სახლში? -მამიდა გაბრაზებული ჩანდა, მე კიდევ არ ვიცოდი როგორ დამეძვრინა აქედან თავი.
- მე ჩემ ერთ-ერთ მეგობართან ერთად წამოვედი, დანაშაულია?
-ანაბელ შეხედე რომელი საათია. -თვალი მაშინვე ჩემ წინ ჩამოკიდებული საათისკენ გამექცა. ცოტახანში 6 შესრულდებოდა. ოჰ ღმერთო ჩემო რა მალე გავიდა დრო.
-მაპატიე მამიდა ლაპარაკში შევყევით. -ვცდილობდი თავი როგორმე დამეძვრინა.
-მემგონი დიდი სისულელე იყო შენი აქ ჩამოსვლა -თავი გაიქნია. -ვფიქრობ ჯობს მამაშენს დაველაპარაკო.
-დედა შეწყვიტე, მას არაფერი ცუდი არ გაუკეთებია -ლილიმ დედამის შეუბღვირა, ხელი ჩამკიდა და ოთახისკენ გამიძღვა.
-ამაზე კიდევ დავილაპარაკებთ -უკნიდან ისევ მოგვესმა ხმა. შევჩერდი, მას გავხედე, თავი დავუქნიე და უკანმოუხედავად შევედი ოთახში.
ვიცოდი, რომ ეს დღე ესე იდიალურად ვერ შეიძლებოდა დამთავრებულიყო.
ჩემთვის არასდროს არაფერი მთავრდება იდეალურად.
